Ολα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς ἔ-
χουν καθαγιασθεῖ ἀπὸ αἵματα ἁγίων
Μαρτύρων. Μπορεῖ ἡ Ἀνατολὴ νὰ
ἔχει τὰ πρωτεῖα· δὲν ὑστερεῖ ὅμως σὲ δό-
ξα καὶ ὁ Βορράς.
Ὁ ἅγιος Ἀλβανὸς ἀνήκει στοὺς ἁγίους
τοῦ βορρᾶ. Ἔζησε τὸν 3ο αἰώνα στὸ Βε-
ρουλιάνο (σημ. Saint Albans) τῆς Ἀγγλί-
ας. Ταπεινὴ καὶ ἄσημη εἶχε τὴν καταγωγή
του. Λάτρευε καὶ πίστευε στοὺς εἰδωλο-
λατρικοὺς θεούς. Ἡ καρδιά του ὅμως δὲν
ἦταν ἑρμητικὰ κλειστή. Ἡ πανάγαθη πρό-
νοια τοῦ Θεοῦ, ποὺ φροντίζει γιὰ κάθε
καλοπροαίρετο ἀναζητητὴ τῆς ἀλήθειας,
ἐνήργησε σχέδιο θαυμαστὸ γιὰ τὴ σωτη-
ρία αὐτῆς τῆς ἄκακης καὶ ἁπλῆς ψυχῆς.
Χτύπησε κάποτε τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ
του ἕνας ἱερέας, χριστιανὸς ἱεραπόστο-
λος, ποὺ τὸν καταδίωκαν οἱ ἐχθροὶ τοῦ
Χριστοῦ. Ζητοῦσε ἀσφάλεια καὶ φιλοξε-
νία. Ὁ καλοκάγαθος Ἀλβανὸς τὸν ὑπο-
δέχθηκε μὲ χαρὰ καὶ τὸν κράτησε φιλοξε-
νούμενό του ὅσο θὰ ἤθελε.
Τί εὐτυχισμένη συνύπαρξη!
Ὁ Ἀλβανὸς εἶχε δίπλα του ἕνα σεβάσμιο
ἱερωμένο, ὁμολογητή, ποὺ βίωνε αὐθεν-
τικὰ τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου. Τὸν πα-
ρακολουθοῦσε λοιπὸν καθημερινά. Θαύ-
μαζε τὴν ἐγκαρτέρησή του στὴν προσ-
ευχή, τὴ δίψα του γιὰ τὴ θεία μελέτη τῶν
Γραφῶν, τὴν πραότητα, τὴν ἀνεξικακία
του καὶ τὴν καλοσύνη του. Τὸ ἅγιο αὐτὸ
παράδειγμα ἔγινε σύντομα ἰσχυρὸς μα-
γνήτης γιὰ νὰ τὸν ἑλκύσει στὸ Χριστό.
Ἄρχισε λοιπὸν ὁ Ἀλβανὸς νὰ ἐρωτᾶ μὲ
κάθε εἰλικρίνεια τὸν ἅγιο αὐτὸ ἀπεσταλ-
μένο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ διδασκαλία τοῦ Ἰη-
σοῦ Χριστοῦ. Καὶ γινόταν ἔτσι κατηχού-
μενος τῆς Ἐκκλησίας. Ἔμενε ἔκπληκτος
ἀπὸ ὅσα ἄκουγε. Καὶ λίγο-λίγο ἀπὸ τὴν
κατάπληξη πέρασε ἑκούσια καὶ ἐλεύθε-
ρα στὴν ἀποδοχὴ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου.
Ἀπαρνήθηκε κάθε του σχέση μὲ τὶς ψεύ-
τικες δεισιδαιμονίες τῶν εἰδώλων καὶ ζή-
τησε νὰ βαπτισθεῖ! Τί εὐτυχισμένη ὥρα!
Ἕνας ἀκόμη ἄνθρωπος ἄφηνε τὸ σκοτά-
δι καὶ περνοῦσε στὸ φῶς τῆς Βασιλείας
τοῦ Θεοῦ.
Ὡστόσο ὁ Ρωμαῖος διοικητὴς εἶχε πλη-
ροφορηθεῖ ὅτι ὁ ἐπικίνδυνος ἱεραπόστο-
λος κρυβόταν στὸ σπίτι τοῦ Ἀλβανοῦ.
Καὶ ἔστειλε στρατιῶτες νὰ συλλάβουν τὸν
πιστὸ ἱερέα. Ὁ Ἀλβανὸς ὅμως εἶχε φρον-
τίσει γιὰ τὴ φυγάδευση τοῦ εὐεργέτη του.
Ὅταν ἄνοιξαν τὴν πόρτα οἱ ἀπεσταλμέ-
νοι τοῦ σκληροῦ τυράννου, τοὺς ὑπο-
δέχθηκε ὁ Ἀλβανὸς φορώντας ἱερατικὰ
ροῦχα. Τὸν συνέλαβαν μὲ τὴν πεποίθη-
ση ὅτι εἶχαν στὰ χέρια τους τὸ θύμα ποὺ
ἀναζητοῦσαν. Καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸ δι-
καστήριο.
Ὅταν ὁ δικαστὴς κατάλαβε τὸν τρόπο
μὲ τὸν ὁποῖο εἶχε ἐνεργήσει ὁ Ἀλβανός,
ὀργίστηκε. Τὸν διέταξε νὰ παραδώσει τὸν
φυγάδα καὶ νὰ θυσιάσει στοὺς θεοὺς τῆς
Ρώμης. Σὲ περίπτωση ποὺ θὰ ἀρνιόταν
νὰ ὑπακούσει, θὰ τὸν τιμωροῦσε μὲ θά-
νατο.
Ὁ Ἀλβανὸς δὲν φοβήθηκε. Ὁ Θεὸς τοῦ
χάριζε μοναδικὴ εὐκαιρία γιὰ νὰ ἀπο-
δείξει πόσο Τὸν ἀγαποῦσε. Καὶ ἂν ἤθε-
λε, μποροῦσε νὰ ὁμολογήσει τὸ ὄνομά
Του καὶ νὰ μαρτυρήσει γι’ Αὐτόν. Ἀμέ-
σως ἔδιωξε κάθε λογισμὸ δειλίας, ὕψω-
σε τὴ φωνή του καὶ εἶπε: «Τὸν ἱερωμένο
τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ δὲν μπορῶ
νὰ σοῦ τὸν παραδώσω, γιατὶ εἶναι πολύ-
τιμος στὸ ποίμνιό του. Ὅσο γιὰ μένα, ἂς
γνωρίζεις ὅτι ἔγινα πλέον πιστὸς χριστια-
νός. Λατρεύω τὸν ζωντανὸ καὶ ἀληθινὸ
Θεὸ ποὺ εἶναι καὶ δημιουργὸς ὅλης τῆς
κτίσεως. Ἔχω ἀπαρνηθεῖ κάθε μου πα-
λαιὰ εἰδωλικὴ δοξασία, γιατὶ εἶναι μάταιη
καὶ ψεύτικη. Ἂς γνωρίζεις ἀκόμη ὅτι ὅσοι
συντάσσονται μὲ τὴ λατρεία τῶν εἰδώλων
ὑπογράφουν τὴν αἰώνια καταδίκη τους».
Ἡ ἀπροσδόκητη αὐτὴ ἀπάντηση ἐξόρ-
γισε ἀκόμη πιὸ πολὺ τὸν τύραννο καὶ διέ-
ταξε σκληρὴ μαστίγωση καὶ στὴ συνέχεια
θάνατο διὰ ξίφους. Ὁ ὑποψήφιος μάρτυ-
ρας δεχόταν μὲ χαρὰ καὶ γαλήνια ἀταρα-
ξία τοὺς ραβδισμούς. Θεία δύναμη τὸν
εἶχε ἐπισκιάσει καὶ οὐράνιο φῶς τὸν ἔκα-
νε νὰ λάμπει.
Οἱ ἐχθροί του ἀποροῦσαν ἀπὸ ὅσα ἔ-
βλεπαν. Κόσμος πολὺς ἐρχόταν μὲ γρή-
γορο βῆμα, γιὰ νὰ παρακολουθήσει τὰ
γεγονότα τοῦ μαρτυρίου. Ἔπρεπε νὰ βια-
στοῦν νὰ περάσουν ὅλοι ἀπὸ τὴ μικρὴ
γέφυρα τοῦ ποταμοῦ Κόλν, ποὺ θὰ τοὺς
ἔφερνε στὸ λόφο τοῦ μαρτυρίου.
Καθὼς ἀγνάντεψε ὁ Ἀλβανὸς τὸ πλῆ-
θος αὐτὸ καὶ τὸ ἔβλεπε νὰ συνωστίζεται
στὴ γέφυρα, γιὰ νὰ μὴν καθυστερήσουν
ἄλλο, λέγεται πὼς παρεκάλεσε τὸν Θεὸ
νὰ τοὺς βοηθήσει. Καὶ ὁ Κύριος τοὺς δι-
ευκόλυνε. Θαυματουργικὰ πέρασαν ὅλοι
τὸν ποταμὸ «ἀβρόχοις ποσίν».
Ἕνας ἀπὸ τοὺς δημίους θαμπωμένος
ἀπὸ τὸ πρωτοφανὲς θέαμα ἀναφώνησε:
«Γίνομαι καὶ ἐγὼ χριστιανός! Ἀφῆστε με
νὰ πεθάνω στὴ θέση αὐτοῦ τοῦ μάρτυ-
ρα». Σὲ λίγο στὴν κορφὴ τοῦ λόφου ὁ ἡ- ρωικὸς ἀγωνιστὴς τῆς πίστεως Ἀλβανὸς
ἔκλινε τὸν αὐχένα του κάτω ἀπὸ τὸ σπαθὶ
ἄλλου δημίου. Πρὶν δεχθεῖ τὸν σφαγιασμό
του, παρεκάλεσε δυνατὰ τὸν Θεὸ νὰ συγ-
χωρήσει ὅλους τοὺς ἐχθρούς του καὶ νὰ
ἀναβλύσει πηγὴ νεροῦ γιὰ νὰ ξεδιψά-
σει τὸ πλῆθος τοῦ κόσμου ποὺ εἶχε τόσο
κουραστεῖ νὰ φθάσει ἕως ἐκεῖ. Καὶ τὸ
θαῦ μα ἔγινε.
Ἀργότερα ὁ Ἀλβανὸς γαλήνιος ἔπεφτε
νεκρός. Ὅταν ἡ ἁγία του κεφαλὴ κύλη-
σε στὸ γρασίδι, ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ τι-
μωρηθεῖ ὁ δήμιος μὲ τιμωρία φρικτή. Τοῦ
βγῆκαν ἔξω τὰ μάτια. Βλέποντας ἔκθαμ-
βος ὅλα αὐτὰ τὰ σημεῖα ὁ διοικητὴς ἀναγ-5
κάστηκε νὰ ὁμολογήσει τὴν ἥττα του καὶ
νὰ δώσει ἐντολὴ νὰ σταματήσει κάθε δι-
ωγμὸς ἐναντίον τῶν χριστιανῶν. Διότι ὁ
Χριστὸς τελικά, ὅπως εἶπε, εἶναι Ἐκεῖνος
ποὺ νικᾶ καὶ θριαμβεύει μὲ τοὺς μάρτυ-
ρές Του. Στὸν τάφο τοῦ Ἁγίου Ἀλβανοῦ
πολλοὶ ἀσθενεῖς καὶ καταπονημένοι κα-
τέφευγαν καὶ ἔβρισκαν θεραπεία καὶ πα-
ρηγοριά. Στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου του,
δηλαδὴ στὸ σημερινὸ Saint Albans, βρί
σκον ται ἀποθησαυρισμένα ἀπὸ τὸ 2002
ἱερὰ Λείψανα τοῦ Ἁγίου.
Ὁ ἅγιος ἔνδοξος μάρτυς Ἀλβανὸς φω-
τίζει μὲ τὸ φῶς τῆς ὁμολογίας του καὶ
συνεχίζει νὰ λιπαίνει μὲ τὸ λίπασμα τοῦ
ἁγνοῦ αἵματος τῆς θυσίας τῆς ζωῆς του
τὸν ἀγρὸ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς
Ἀγγλίας, ἡ ὁποία τὸν θεωρεῖ πρωτομάρ-
τυρά της καὶ τὸν ἑορτάζει στὶς 22 Ἰουνί-
ου. Ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπόλοιπη Εὐρώπη τιμᾶ μὲ
λαμπρότητα τὸν μάρτυρα Ἀλβανό.
Ἂς μιμηθοῦμε τὴ θεοφιλὴ πολιτεία του
καὶ ἂς τὸν ἐπικαλούμαστε ἀπὸ κάθε μέ-
ρος τῆς γῆς μὲ πίστη: Ἅγιε μάρτυς Ἀλβα-
νέ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.ΟΣΩΤΗΡ2069
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου