« Τὴν μεθέορτον, πιστοί, καὶ τελευταίαν
ἑορτήν, ἑορτάσωμεν φαιδρῶς,
αὕτη ἐστὶ Πεντηκοστή». Ὁ ὑμνωδὸς
τῆς Ἐκκλησίας μας γεμάτος χαρὰ καὶ
ἀγαλλίαση μᾶς καλεῖ σὲ πανηγυρικὸ
ἑορτασμὸ τῆς τελευταίας καὶ μεγάλης
ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς. Προηγήθη-
καν οἱ ἄλλες ἐπίσης μεγάλες γιορτές,
οἱ σχετικὲς μὲ τὰ κοσμοσωτήρια γεγο-
νότα. Καὶ τώρα ἡ λαμπρὴ γιορτὴ τῆς
Πεντηκοστῆς: «Πεντηκοστὴν ἑορτάζο-
μεν καὶ Πνεύματος ἐπιδημίαν καὶ προ-
θεσμίαν ἐπαγγελίας καὶ ἐλπίδος συμ
πλήρωσιν»· ἑορτάζουμε τὴν Πεντηκο-
στή, τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,
τὴν πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεως
ποὺ εἶχε δώσει ὁ Κύριος στοὺς Μαθη-
τές Του καὶ τὴν ἐκπλήρωση τῆς ἐλπί-
δας ὅτι θὰ λάβουμε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Πράγματι πενήντα μέρες μετὰ τὴν
ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ
Θεοῦ καὶ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ,
δέκα μέρες μετὰ τὴν εἰς οὐρανοὺς
Ἀνάληψή Του, ξαφνικὰ ἦρθε ἀπὸ τὸν
οὐρανὸ μιὰ βοὴ σὰν φύσημα δυνα-
τοῦ ἀνέμου. Ἡ βοὴ γέμισε ὅλο τὸ σπίτι
ὅπου οἱ Ἀπόστολοι, ἡ Παναγία μας καὶ
οἱ ὑπόλοιποι πιστοὶ ἦταν συγκεντρω-
μένοι καὶ προσευχόντουσαν. Μαζὶ μὲ
τὴν παράδοξη βοὴ εἶδαν νὰ διαμοιρά-
ζονται σ᾿ αὐτοὺς γλῶσσες σὰν φλόγες
φωτιᾶς, καὶ νὰ κάθεται ἀπὸ μιὰ φλόγα
στὸν καθένα τους. Ἦταν ἡ ὥρα ποὺ ὁ
Θεὸς φανέρωνε τὸν Ἑαυτό Του στὸν
κόσμο μὲ τὸν τελειότερο τρόπο. Στὴν
Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Θεὸς εἶχε φανερω-
θεῖ ἀμυδρὰ μὲ τὴν προσφορὰ τοῦ Νό-
μου πάνω στὸ ὄρος Σινᾶ. Καὶ αὐτὸ τὸ
γεγονὸς ἑόρταζαν οἱ Ἑβραῖοι κατὰ τὴ
δική τους γιορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς.
1.400 περίπου χρόνια ἀργότερα ἡ
φανέρωση τοῦ Θεοῦ πραγματοποιεῖται
αἰσθητότερα μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ
δευτέρου Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριά-
δος, τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καὶ Λόγου
τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χρι-
στοῦ. Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λό-
γου ἀποτέλεσε τὴ βασικὴ προϋπόθε-
ση γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-
τος στὸν κόσμο. Ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος ὑπῆρξε καρπὸς τῆς ἀρχιε-
ρατικῆς θυσίας καὶ τῆς μεσιτείας τοῦ
Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀποτέλε-
σμα τῆς θριαμβικῆς Ἀναστάσεώς Του,
τῆς νίκης Του κατὰ τοῦ διαβόλου, τῆς
ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου.
Βρισκόμαστε τώρα στὴν περίοδο αὐτη
τῆς Πεντηκοστῆς, τῆς παρουσίας τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος σ᾿ ὅλη τὴν Ἐκκλησία
καὶ στὸν καθένα ἀπὸ μᾶς. Ἀπολαμβά-
νουμε τὰ ἀγαθὰ τοῦ σωτηριώδους καὶ
ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Σωτῆρος
Χριστοῦ. Τὰ ἀγαθὰ αὐτὰ μᾶς προσφέ-
ρονται πλούσια μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος, τὸ Ὁποῖο ζωογονεῖ ὅλη τὴν
Ἐκκλησία καὶ κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησί-
ας. Πεντηκοστὴ καὶ Ἐκκλησία ἀλληλο-
συνδέονται καὶ δὲν μπορεῖ νὰ νοηθεῖ
Πεντηκοστὴ χωρὶς τὴν Ἐκκλησία, οὔτε
πολὺ περισσότερο Ἐκκλησία χωρὶς τὴν
Πεντηκοστή, χωρὶς δηλαδὴ τὴν παρου-
σία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ ἱερὸς Χρυ-
σόστομος διατυπώνει αὐτὴ τὴν ἀλήθεια
ἀκριβέστατα μὲ τὰ ἀκόλουθα λόγια: «Εἰμὴ
Πνεῦμα παρῆν, οὐκ ἂν συνέστη ἡ
Ἐκκλησία· εἰ δὲ συνίσταται ἡ Ἐκκλησία,
εὔδηλον ὅτι τὸ Πνεῦμα πάρεστι»· ἂν
δὲν ἦταν παρὸν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δὲν θὰ
μποροῦσε νὰ ἔχει συσταθεῖ ἡ Ἐκκλη-
σία· ἐφόσον ὅμως ὑπάρχει ἡ Ἐκκλη-
σία, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι εἶναι παρὸν τὸ
Ἅγιον Πνεῦμα (Εἰς τὴν ἁγίαν Πεντηκο-
στήν, P.G. 50, 459). Ἡ Ἐκκλησία εἶναι
σῶμα Χριστοῦ καὶ ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ κε-
φαλή της. Αὐτοῦ τοῦ σώματος ψυχὴ
ποὺ τὸ ζωογονεῖ εἶναι τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Γι᾿ αὐτὸ καὶ μέσα στὴν Ἐκκλησία τὰ πάντα
τελοῦνται διὰ τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος. Αὐτὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα τελεῖ
τὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ «ὅλον συγκροτεῖ
τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας». Μὲ τὴ χάρη
δὲ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν
Ἐκκλησία καὶ κάθε ψυχὴ βαπτισμένου καὶ
ἀγωνιζομένου χριστιανοῦ ζωογονεῖται
πνευματικῶς, καθαρίζεται ἀπὸ τὴν
ἁμαρτία, ἐξυψώνεται καὶ λαμπρύνεται
ἑνούμενη μὲ τρόπο ἱερὸ καὶ μυστικὸ μὲ
τὸν Ἕνα ἐν Τριάδι Θεό: «Ἁγίῳ Πνεύματι
πᾶσα ψυχὴ ζωοῦται καὶ καθάρσει
υψοῦται, λαμπρύνεται, τῇ Τριαδικῇ Μο-
νάδι ἱεροκρυφίως».
Νὰ εὐχαριστοῦμε ὁλοψύχως τὸ
Πανάγιον Πνεῦμα, τὸν ἀγαθὸ Παράκλη-
το, γιὰ τὰ ἀνεκτίμητα δῶρα Του καὶ νὰ
Τὸν ἱκετεύουμε ἐκτενῶς νὰ ἔρχεται καὶ
νὰ μένει μέσα μας, γιὰ νὰ μᾶς καθαρί-
ζει ἀπὸ κάθε ἁμαρτία καὶ νὰ μᾶς ἁγιά-
ζει: «Βασιλεῦ οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ
Πνεῦμα τῆς ἀληθείας... ἐλθὲ καὶ σκή-
νωσον ἐν ἡμῖν». Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου