Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ!

Τί μπορεῖ λοιπόν νά προτείνει κανείς γιά πνευματική ἀνανέωση τῆς οἰκογένειας κατά τή διάρκεια τῶν διακοπῶν; 

 1. Πρῶτα ἀπ’ ὅλα τήν Κυριακάτικη λειτουργία. Αὐτό πού εἶναι αὐτονόητη ὑποχρέωση γιά τόν πιστό, νά μετέχει κάθε Κυριακή στή θεία Λειτουργία, μπορεῖ νά γίνει πνευματική ἀπόλαυση κατά τή διάρκεια τῶν διακοπῶν. Ἡ οἰκογένεια, ἀπαλλαγμένη ἀπό τό βάρος τῆς ἐργασίας καί τό ἄγχος τοῦ χρόνου, μπορεῖ, ἰδίως στήν ἐπαρχία, νά ἐκκλησιαστεῖ μέ ἄνεση, νά γνωριστεῖ μέ ἄλλους ἀνθρώπους, νά κάνει ἰδίως τή φύση, κοντά στήν ὁποία συνήθως ὑπάρχει ὁ ναός, συμμέτοχό της στή δοξολογία τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ. 

 2. Τήν ἀξιοποίηση τῆς ὕπαρξης μοναστηριῶν καί προσκυνημάτων τῆς ἐπαρχίας. Συνήθως στίς περισσότερες περιοχές τῆς πατρίδας μας, σέ ἠπειρωτικά μέρη καί σέ νησιά, ὑπάρχουν πανέμορφα προσκυνήματα καί μοναστήρια. Ἕνας ἀπογευματινός ἑσπερινός, μία συνομιλία μέ ἕναν γέροντα ἤ μία γερόντισσα σ’ ἕνα μοναστήρι, ὁ ἴδιος ὁ χῶρος τοῦ μοναστηριοῦ μέ τίς εἰκόνες καί τά λείψανα πού ἔχει, πυροδοτοῦν λανθάνοντες πνευματικούς σπόρους πού μπορεῖ νά καρποφορήσουν σέ ὧρες πού δέν περιμένει κανείς. 

 3. Τήν συμμετοχή σέ μικρά πανηγύρια πού γίνονται στήν ἐπαρχία. Δέν εἶναι λίγες οἱ περιοχές τῆς ἐπαρχίας, στίς ὁποῖες οἱ γιορτές διαφόρων ἁγίων ἤ τῆς Παναγίας μας πραγματοποιοῦνται μέ ἕνα πολύ ὄμορφο καί γραφικό τρόπο, ἤ ἀκόμη καί γιορτές τοῦ χειμώνα μεταφέρονται τό καλοκαίρι, ἀκριβῶς γιά νά συμμετάσχουν σέ αὐτές καί οἱ τουρίστες. Ἔτσι οἱ πνευματικές προκλήσεις πολλαπλασιάζονται καί μάλιστα μέ τρόπο πού δημιουργοῦν γενικῶς εὐχάριστη ἀτμόσφαιρα. 

4.  Ἀσφαλῶς δέν μπορεῖ κανείς νά μήν ἀναφέρει τό πιό ἄμεσο πνευματικό ἐρέθισμα τῶν διακοπῶν: τό διάβασμα ψυχωφέλιμων βιβλίων πού εὐτυχῶς στίς ἡμέρες μας κυκλοφοροῦν πλούσια. Ἡ ἔλλειψη χρόνου γιά διάβασμα κατά τή διάρκεια τοῦ χειμώνα ὑπερβαίνεται στήν ἄνεση τῶν διακοπῶν. Κι ὅταν μάλιστα τό βιβλίο δέν εἶναι ἁπλῶς γιά νά περνᾶ κανείς τήν ὥρα του, ἀλλά καί νά τόν τρέφει πνευματικά, καταλαβαίνει κανείς τήν ἰδιαίτερη σημασία του. 

 5. Ὑπάρχει τέλος καί κάτι ἄλλο πού λειτουργεῖ θετικά ἀπό πλευρᾶς πνευματικῆς: ἡ ἴδια ἡ συνύπαρξη ἐπί τό αὐτό ὅλης τῆς οἰκογένειας. Τό γεγονός καί μόνο ὅτι μπορεῖ ἡ οἰκογένεια νά βρεθεῖ μαζί στό μεσημεριανό ἤ καί στό βραδινό τραπέζι, νά φᾶνε ὅλοι μαζί τό πρωινό, νά κολυμβήσουν μαζί εἶναι κάτι πού ἔχει πνευματική διάσταση, ἔστω καί ἀνεπίγνωστη. Διότι ἡ συνεχής αὐτή συνύπαρξη πυροδοτεῖ, ἄν ὑπάρχει βεβαίως ἡ καλή διάθεση καί συντρέχουν οἱ ἐλάχιστες χριστιανικές προϋποθέσεις, τίς ἐσωτερικές ἀντοχές τοῦ ἀτόμου, ὥστε νά καλλιεργεῖται ἡ ὑπομονή, ἡ ἀγάπη, ἡ ὑποχωρητικότητα. Αὐτό γίνεται εὔκολα κατανοητό ἄν σκεφτεῖ κανείς ὅτι στίς οἰκογένειες ἤ στά ζευγάρια, πού ἡ σχέση μέ τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία εἶναι μηδαμινή, οἱ διακοπές πολλές φορές γίνονται ἀφορμή ἐντάσεων καί χωρισμοῦ. Δέν εἶναι λίγες οἱ φορές, πού ζευγάρια χωρίζουν ἀκριβῶς μετά τίς διακοπές. Διότι συνήθως στή συνεχή συνύπαρξη ἀποκαλύπτεται ὁ ἀληθινός ἑαυτός τοῦ καθενός μέ ὅ,τι ἐγωισμό καί ἀδυναμία κρύβει. Ἀπό τήν ἄποψη αὐτή εἶναι μιά μοναδική εὐκαιρία γιά τήν οἰκογένεια νά ἀναμετρήσει στίς διακοπές καί τίς δικές της ἀντοχές, νά δεῖ μέ ἄλλα λόγια τό πνευματικό ἐπίπεδο στό ὁποῖο βρίσκεται. Οἱ διακοπές δηλ. μπορεῖ νά λειτουργήσουν σάν ἕνα εἶδος πνευματικοῦ καθρέπτη. Καί ἡ χριστιανική οἰκογένεια δέν πρέπει νά ἀφήσει τήν εὐκαιρία αὐτή νά πάει χαμένη.ΗΟΔΟΣ18