Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο Αὔγουστος γιά τήν ἑλληνική Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ εὐλογημένος μήνας τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου. Ἀπό ὅλες τίς γωνιές τῆς ἑλληνικῆς γῆς τόν «Δεκαπενταύγουστο» ὑψώνονται εὐλαβικά χέρια, πού τήν ἱκετεύουν, καί ὕμνοι δοξαστικοί στή χάρη Της συνθεμένοι ἀπό καρδιές, πού τιμοῦν Ἐκείνη πού στάθηκε μέσα στούς αἰῶνες ἡ Παναγία, καί γιά τοῦτο ἀξιώθηκε νά γίνει ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ὅπως Ἐκεῖνος τό θέλησε γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. 

 Ανάμεσα στούς ὕμνους, καί δοξολογίες ταιριασμένες γιά Ἐκείνη ἀπό ψυχές νεανικές, πού εἶναι ἐκ φύσεως εὐαίσθητες στό θεῖο καί στό ἄχραντο.

 *** 

 Οἱ νέοι ἀγάπησαν τήν Παρθένο, τήν Θεομήτορα καί τήν ὕμνησαν καί τήν ἔνιωσαν δική τους μητέρα. Κι Ἐκείνη προστατεύει τή «νεολαία της», ὅπως λέει ἕνα τροπάριό της, δηλαδή τόν νέο λαό τοῦ Θεοῦ, τούς πιστούς τοῦ Υἱοῦ Της κι ἀνάμεσά τους ξεχωριστά τά παιδιά καί τούς νέους, γιατί ὄντας Μητέρα τοῦ Θεοῦ εἶναι διπλά καί μητέρα τοῦ ἀνθρώπου. Εκείνη ξέρει ἀπό παιδιά καί τά παιδιά ξέρουν ἀπό μητέρα. Ἔτσι τήν βλέπει κι ὁ ποιητής στούς θόλους τῶν ξωκκλησιῶν, πού τά στολίζουν τά στερνά αὐγουστιάτικα ἀγριολούλουδα, νά στέκεται μ᾿ ἀνοιχτή τήν ἄχραντη ἀγκαλιά καί νά προσμένει: «Ἐδῶ εἶμ᾿ ἐγώ, τῶν Οὐρανῶν ἡ Πλατυτέρα, γιά ὅλους μητέρα». Ναί, ἡ Κυρία Θεοτόκος μέ τά τόσα ὀνόματα, τίς τόσες χάρες, τά τόσα θαύματα νοιάζεται γιά ὅλους ἀλλά καί γιά τό κάθε παιδί της ξεχωριστά «μέ τήν ἀνησυχία γλυκιᾶς μητέρας»! Τά ξέρει ὅλα καί τά νιώθει ὅλα, καί ἱκετεύει τόν Λυτρωτή μας Υἱό Της γιά κάθε τι, πού τῆς ἀναθέτουμε, καί φέρνει τή χάρη Του στίς καρδιές μας. Καί φωτίζονται τότε ἀπό ἕνα ἄλλο φῶς, καί δέν τίς ξεγελοῦν τά τόσα φῶτα, πού δέν εἶναι τό φῶς, τά τόσα στολίδια, πού δέν εἶναι παρά ψεύτικοι κράχτες μιᾶς χαρᾶς ἐφήμερης καί συχνά ἐξουθενωτικῆς. Η Παναγία μας! Ἄς τήν ἐμπιστευόμαστε. Κι Ἐκείνη δέ θά μᾶς ἀφήνει ποτέ ἀνυπεράσπιστους καί ἀπεριφρούρητους. Ἀπό τούς Οὐρανούς ἔρχεται πάλι κοντά μας. Μαζί Της ὑπάρχει πάντα ἕνα φῶς καί μιά ἐλπίδα ἀκατανίκητη.
ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ ΑΥΓ 2009