Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΑΣ ΑΚΟΥΣΘΕΙ

Οκτώβριος, ὁ μήνας ποὺ ξυπνᾶ μέσα σὲ κάθε Ἕλληνα μνῆμες δυνατὲς καὶ ἡρωικὲς ἀπὸ τὴν ἔνδοξη Ἐποποιΐα τοῦ 1940. Μιὰ λέξη, «Ὄχι!», μιὰ λέξη, «Ἀέρα!», ἔμειναν στὴν ἱστορία, ἢ καλύτερα ἔγραψαν ἱστορία. 

Ὅπως ἄλλοτε τὸ «Μολὼν λαβὲ» καὶ τὸ «Ἐλευθερία ἢ θάνατος!».  

Ἕνας λαὸς μικρὸς σὲ πληθυσμό, μὲ πτωχὸ ἐξοπλισμὸ μὰ μὲ καρδιὰ γενναία καὶ φρόνημα ὑψηλὸ ἀπάντησε ὅπως προστάζει ἡ περηφάνια, ἡ λεβεντιὰ καὶ ἡ ἱστορία του, μὲ τὸ «Ὄχι!» στὸ ἀλαζονικὸ τελεσίγραφο τοῦ μεγάλαυχου Ἰταλοῦ δικτάτορα ποὺ ζητοῦσε «ἄνευ ὅρων» ὑποταγὴ τῆς χώρας μας.  

Οἱ ἰταλικὲς μεραρχίες μάλιστα, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχαν καταλάβει τὸ ἀλβανικὸ ἔδαφος, ἦταν παραταγμένες κατὰ μῆκος τῶν ἑλληνικῶν συνόρων καὶ περίμεναν ἑτοιμοπόλεμες τὸ σύνθημα. 

Οἱ Ἕλληνες ὅμως βροντοφώναξαν «Ὄχι!». Ἀντιτάχθηκαν στὶς δυνάμεις τοῦ Ἄξονα, ἀντιστάθηκαν στὴ γερμανικὴ Κατοχή, ἄντεξαν στὶς κακουχίες τοῦ πολέμου καὶ στὴ φοβερὴ πείνα ποὺ ἀκολούθησε.  

Πέρασαν χρόνια, ἀρκετὲς δεκαετίες ἀπὸ τότε. Ἀλήθεια, πόσοι ἀπὸ μᾶς τοὺς Νεοέλληνες γνωρίζουμε καλά, θυμόμαστε συχνὰ αὐτὴ τὴν ἔνδοξη σελίδα τῆς Ἱστορίας μας; 

Ὑπάρχει σχέδιο στὶς μέρες μας καὶ ἀκούγεται διὰ πολλῶν, νὰ σβηστοῦν αὐτὲς οἱ μνῆμες ἀπὸ τὴ ζωή μας. Ἡ λήθη νὰ σκεπάσει τὴν ἔνδοξη Ἱστορία μας. Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν κάποτε καὶ δὲν ἔχουν τίποτε νὰ ποῦν σὲ μᾶς σήμερα, ὑποστηρίζουν πολλοὶ ἀδιάντροπα. 

 Ὅσο ὅμως κι ἂν προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλουν σιωπή, νὰ συσκοτίσουν τὴν ἀλήθεια, νὰ «θάψουν» τὸ πνεῦμα τοῦ ᾿40, δὲν θὰ τὸ πετύχουν, διότι θὰ μιλήσει ἡ ἴδια ἡ Πίνδος. 

Ἡ φωνὴ τῆς Πίνδου θὰ βροντοφωνάξει καὶ θὰ μᾶς ξυπνήσει. Θὰ μιλήσουν οἱ πέτρες, οἱ βράχοι της. 

 Θὰ μιλήσουν τὰ ἠπειρωτικὰ περήφανα βουνά. Τὰ βουνὰ ἐκεῖνα ποὺ τὰ βάδισαν ἥρωες, ποὺ πάνω τους ἄφησαν τὴν πνοή τους παλληκάρια. 

 Θὰ μιλήσουν τὰ χώματα ἐκεῖνα ποὺ ποτίστηκαν μὲ τὸ αἷμα τῶν ἡρώων στρατιωτῶν μας. 

 Θὰ μιλήσουν γιὰ τὴ δυνατὴ πίστη τῶν Ἑλλήνων ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Τὴν πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεό, ποὺ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἔγινε τὸ στήριγμα ὄχι μόνο τῶν φαντάρων μας «πάνω ᾿κεῖ στῆς Πίνδου μας τὶς κορφές», ἀλλὰ καὶ ὅσων ἔμειναν στὰ μετόπισθεν καὶ συνόδευαν τοὺς πολεμιστές μας μὲ τὴν προσευχή τους στὶς καθημερινὲς Λειτουργίες, στὶς ἀπογευματινὲς Παρακλήσεις πρὸς τὴν Παναγία τὴν Ἐλευθερώτρια, τὴν Ὑπέρμαχο Στρατηγὸ τοῦ Ἔθνους μας. 

Ἔβλεπαν οἱ ἥρωες μπροστά τους τὴν Παναγία νὰ τοὺς ὁδηγεῖ. Ἔψελναν, προσεύχονταν, κοινωνοῦσαν, ὁμολογοῦσαν τὰ θαυμαστὰ ποὺ ζοῦσαν. 

 Ἡ Πίνδος μας θὰ μιλήσει καὶ θὰ μαρτυρήσει γιὰ τὸν ἡρωισμό, τὴ δύναμη, τὴ γενναιότητα καὶ τὴν ἀντοχὴ τῶν στρατιωτῶν μας. 

Γιὰ τοὺς νεαροὺς φαντάρους μας ποὺ ἀψήφησαν τὸν κίνδυνο καὶ τὶς δυσκολίες, καὶ τά ᾿βαλαν ἀκόμη καὶ μὲ τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως. 

 Φωνάζει ἀκόμη ἡ Πίνδος καὶ γιὰ τὶς ἡρωικὲς Ἠπειρώτισσες γυναῖκες, ποὺ στὰ χιονισμένα βουνά της ἔγραψαν τὴ δική τους ἱστορία. 

 28η Ὀκτωβρίου 2020. Ἡ φωνὴ τῆς Πίνδου ἂς ἀκουστεῖ ἰδιαίτερα σήμερα, στὶς δύσκολες μέρες γιὰ τὴν Πατρίδα μας, σὲ καιροὺς ποὺ πολλὲς καὶ ποικίλες ἀνθελληνικὲς φωνὲς ἀκούγονται, ποὺ εὔκολα παραχωροῦνται ὀνόματα συνδεδεμένα μὲ τὴν ἱστορία ἢ σχεδιάζονται «λύσεις» καὶ γιὰ ἄλλα πονεμένα κομμάτια τοῦ Ἑλληνισμοῦ. 

 Ἂς ἀκουστεῖ ἡ φωνὴ τῆς Πίνδου ποὺ φωνάζει γιὰ ἡρωισμό, γενναιότητα, περηφάνια, γιὰ πίστη δυνατή. 

Τὸ πνεῦμα τοῦ ᾿40 ξαναζεῖ στοὺς Ἕλληνες ποὺ ἀντιστέκονται καὶ ἀγωνίζονται. 

 Ὅλοι λοιπὸν στὸν ἀγώνα, ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιά, μικροί, μεγάλοι, νέοι, γέροντες, κλῆρος καὶ λαός, ὅλοι μαζὶ γενναῖοι, δυνατοί, πιστοί, ἀντάξιοι τῆς ἔνδοξης ἑλληνικῆς Ἱστορίας. 

Καὶ τότε ὅλα δύσκολα ἦταν, καὶ πείνα καὶ φτώχεια, καὶ τότε πάλι μόνοι μας χωρὶς συμμάχους, ἑνωθήκαμε ὅμως ὅλοι στὸ κοινὸ χρέος, ἑνωθήκαμε στὸ καθῆκον, ἑνωθήκαμε στὴν προσευχή. Νὰ ξαναζήσουν οἱ μεγάλες ὧρες τῆς Πίνδου! ΟΣΩΤΗΡ2185