'' ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ'' Η ΩΔΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΔΟΧΟΥ ΣΥΜΕΩΝ.

Οἱ Ἰουδαῖοι   τελικα  θα  κατακτηθοῦν ὡς σύνολον ἀπὸ τόν  Κυριον  Ιησουν Χριστον.

Ο δίκαιος Συμεὼν γεμάτος χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση ζητεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἀπελευθέρωσή του ἀπὸ τὴ ζωὴ αὐτή, λέγοντας: «ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου» (Λουκ. β΄ 30)· διότι εἶδαν τὰ μάτια μου τὸν Υἱό Σου ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος, ὁ Ὁποῖος θὰ φέρει τὴ σωτηρία. 

Τοῦ εἶχε δοθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ ἡ ὑπόσχεση ὅτι θὰ δεῖ «τὸν Χριστὸν Κυρίου» (Λουκ. β΄ 26). Ἤδη Τὸν εἶδε. «Σωτήριον», κατὰ τὸν Μ. Ἀθανάσιο, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ ἡ «ἔνσαρκος παρουσία» τοῦ Χριστοῦ1 . Εἶναι συνήθεια στὴν Ἁγία Γραφή, γράφει ὁ Μ. Βασίλειος, νὰ ὀνομάζει «σωτήριον τὸν Χριστὸν τοῦ Θεοῦ»2 . Καὶ ὁ Λεόντιος, ἐπίσκοπος Νεαπόλεως τῆς Κύπρου, ἑρμηνεύοντας τὸ Ἡσ. κς΄ [26] 1, γράφει: Πόλις Σιὼν εἶναι ἡ Ἐκκλησία, «ἐν ᾗ τὸ σωτήριον, τουτέστιν ὁ Χριστός, ἐναυλίζεται»· μέσα στὴν ὁποία τὸ σωτήριον, δηλαδὴ ὁ Χριστός, κατοικεῖ. Καὶ ἀλλοῦ ὁ ἴδιος Προφήτης λέγει: «τὸ σωτήριόν μου ὡς λαμπὰς καυθήσεται» (Ἡσ. ξβ΄ [62] 1), ποὺ σημαίνει: ὁ Σωτήρας Χριστὸς ἔχοντας φανερωθεῖ καὶ ἀνατείλει ὡς λαμπάδα «τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ἐφώτισεν»3 . «Σωτήριον εἶπε», λέγει καὶ ὁ Θεοφύλακτος Ἀχρίδος, «τὴν σάρκωσιν τοῦ Μονογενοῦς», τὴν ὁποία «ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς πρὸ πάν των τῶν αἰώνων»4 . 

 Λέγει λοιπὸν ὁ Συμεών: Τώρα μὲ ἀπολύεις, Δέσποτα, διότι «εἶδον τὴν ἐνανθρώπησίν σου· ταύτην γὰρ καλεῖ, σωτήριον», ἐπειδὴ ἔγινε γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων5 . 

 Τὸ «σωτήριον», δηλαδὴ τὴ σωτηρία ποὺ θὰ φέρει ὁ Σωτήρας Χριστός, τὸ ἑτοίμασες, Δέσποτα, λέγει ὁ πρεσβύτης Συμεών, «κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν» (Λουκ. β΄ 31). Ἑτοίμασες τὴ σωτηρία, γιὰ νὰ γίνει φανερὴ ἐνώπιον ὅλων τῶν λαῶν. Ὥστε νὰ εὐεργετηθοῦν μ’ αὐτὴ ὄχι μόνο οἱ Ἰουδαῖοι ἀλλὰ καὶ οἱ ἐθνικοί.

 «Κατὰ πρόσωπον δὲ πάντων τῶν λαῶν ταύτην τὴν σωτηρίαν ἡτοίμασεν (ὁ Θεός)· ἵνα γὰρ σώσῃ τὸν κόσμον, καὶ ἵνα πᾶσιν ἐμφανισθῇ ἡ αὐτοῦ σάρκωσις, τούτου ἕνεκεν ἐσαρκώθη»6 . 

Τὴν σωτηρία οἰκονόμησες, Δέσποτα, «ἐνώπιον πάντων», γιὰ νὰ εἶναι φανερὴ σὲ ὅλους, «οὐ μόνον Ἰουδαίοις, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις ἔθνεσι»7 . 

 Ὥστε ὁ Κύριος Ἰησοῦς δὲν εἶναι σωτηρία «τοῦ ἑνὸς λαοῦ, τοῦ ἀγνώμονος», δηλαδὴ «τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλὰ πάντων τῶν λαῶν». Αὐτὸ κηρύττει καὶ ὁ Ψάλτης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ ὁποῖος ψάλλει: «Αἰνεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔθνη, ἐπαινέσατε αὐτόν, πάντες οἱ λαοί» (Ψαλ. ρις΄ [116] 1). Ἀλλὰ καὶ ὁ προφήτης Δανιήλ: «Πάντες οἱ λαοί, φυλαί, γλῶσσαι αὐτῷ δουλεύσουσιν» (Δαν. ζ΄ 14). Ὁ θεοδόχος Συμεὼν φωτιζόμενος ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα κηρύσσει τὴν καθολικότητα τῆς σωτηρίας, τὴν ὁποία ἔφερε στὸν κόσμο ὁ Σωτήρας Χριστός. Ἄλλωστε γι’ αὐτὴ τὴν καθολικότητα μίλησαν καὶ οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καὶ ἰδιαίτερα ὁ μεγαλοφωνότατος Ἡσαΐας, ὁ ὁποῖος γράφει: Θὰ γυμνώσει ὁ Κύριος τὸν βραχίονά Του τὸν ἅγιο πρὸς μάχην ἐνώπιον ὅλων τῶν ἐθνῶν, καὶ θὰ δοῦν ὅλες οἱ ἐσχατιὲς τῆς γῆς τὴ σωτηρία, ἡ ὁποία ἦλθε ἀπὸ τὸν Θεό μας (Ἡσ. νβ΄ [52] 10· βλ. καὶ Ἡσ. ιθ΄ [19] 23-25· μβ΄ [42] 6· ξ΄ [60] 3 κ.ἄ.). 

Εἶναι προφανὲς ὅτι οἱ προφητικοὶ αὐτοὶ λόγοι ἀναφέρονται στὴν ἐποχὴ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὴν ὁποία τὸ Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας θὰ κηρυχθεῖ «εἰς πάντα τὰ ἔθνη», ὥστε ἀπὸ τὰ ἐρείπια τῆς ἁμαρτίας νὰ ἀνατείλει ἡ νέα ἐν Χριστῷ ζωή. Ἀκόμη, προσθέτει ὁ ἁγιοπνευματοκίνητος Συμεών, τὸ «σωτήριόν» σου, ὁ Σωτήρας Χριστός, δὲν εἶναι μόνο φῶς πνευματικό, ποὺ θὰ φανερώσει καὶ θὰ ἀποκαλύψει στὰ ἔθνη τὸν ἀληθινὸ Θεό· θὰ εἶναι καὶ δόξα τοῦ λαοῦ Σου, τοῦ Ἰσραήλ, ἀφοῦ ἀπὸ αὐτὸν κατάγεται ὡς ἄνθρωπος, καὶ ἀφοῦ τελικῶς ὁ Ἰσραὴλ ὡς σύνολο θὰ Τὸν ἐγκολπωθεῖ ὡς Σωτήρα του (Λουκ. β΄ 32). 

Ὁ Κύριος εἶναι «φῶς ἀληθινὸν εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, εἰς φανέρωσιν παθῶν, εἰς ἔλεγχον τῶν δαιμονίων. Καί δόξαν λαοῦ» αὐτοῦ «Ἰσραήλ, τοῦ νέου δηλονότι (...). Φῶς εἰς ἀνάβλεψιν μὲν ἐθνῶν», ποὺ εἶναι τυφλὰ καὶ βρίσκονται στὴν πλάνη. Δόξα δὲ τοῦ Ἰσραήλ, ἀφοῦ ἀπὸ τὸν λαὸ αὐτὸν κατάγεται ὡς ἄνθρωπος8 . 

Στὸ πρόσωπο τοῦ Μεσσία Χριστοῦ ἀναφέρεται καὶ ὁ προφήτης Ἡσαΐας, ὅταν ἔγραφε: «Ἔδωκά σε εἰς διαθήκην γένους, εἰς φῶς ἐθνῶν ἀνοῖξαι ὀφθαλμοὺς τυφλῶν» (Ἡσ. μβ΄ [42] 6). Σὲ ἔδωσα γιὰ νὰ εἶσαι μεσίτης διαθήκης τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων καὶ φῶς τῶν ἐθνῶν, γιὰ νὰ ἀνοίξεις τὰ μάτια τῆς διανοίας τῶν τυφλῶν (βλ. καὶ Ἡσ. μθ΄ [49] 6). 

Ὁ Χριστὸς δὲν ἦλθε γιὰ νὰ εἶναι ἕνας κάποιος λύχνος στὸν ἰουδαϊκὸ λυχνοστάτη, ἀλλὰ ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης. Ἡ φράση τοῦ Συμεὼν «φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν» μποροῦσε νὰ δώσει τὴν εὐκαιρία στοὺς φανατικοὺς Ἰουδαίους νὰ τὸν χαρακτηρίσουν ἐπικίνδυνα φιλελεύθερο. Ἀλλὰ κάθε φωτισμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ ἄνθρωπος δικαιολογεῖ πλήρως τὰ λόγια τοῦ θεοδόχου ἀνδρός. Διότι «οὐδεὶς δύναται νὰ ἀντιληφθεῖ τὴν σημασίαν καὶ τὴν δύναμιν τοῦ φωτὸς τοῦ Χριστοῦ, ἐὰν προηγουμένως δὲν ἐδοκίμασε διὰ τῆς πείρας, τί εἶναι ὁ σκοτισμὸς τῆς διανοίας... Ἄκουσε καὶ τὴν ψυχήν, ἡ ὁποία πιέζεται ὑπὸ τὸ βάρος συνειδήσεως ἐνόχου, καὶ εἶναι βυθισμένη εἰς τὸ μαῦρον σκότος τῆς ἀπελπισίας. Αὐτοὶ ἀσφαλῶς ᾐσθάνθησαν καὶ διὰ τῆς πείρας ἐγνώρισαν τὴν σημασίαν τῶν λόγων: Ὁ Χριστὸς εἶναι φῶς»9 . 

 Ἐξάλλου ὁ Χριστὸς ἦταν δόξα τοῦ Ἰ σραήλ, διότι ἀνέτειλε, ὅπως σημειώσαμε, κατ’ ἄνθρωπον ἀπὸ μία φυλὴ τοῦ Ἰσραήλ, ἔζησε δὲ καὶ πέθανε ὡς ἄνθρωπος μεταξὺ τοῦ Ἰσραήλ. Γιὰ δὲ τοὺς ἀληθινοὺς Ἰσραηλίτες, οἱ ὁποῖοι ἔχουν συγκαταλεχθεῖ στὸ νέο Ἰσραήλ, τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὑπῆρξε «φῶς αἰώνιον καὶ δόξα αὐτῶν» (Ἡσ. ξ΄ [60] 19). 

Τὰ ἔθνη ἀναφέρονται πρῶτα ἀπὸ τὸν Συμεών, διότι «προῃσθάνετο ὅτι τὸ ἔργον τοῦ Μεσσίου θὰ συντελεσθῇ μεταξὺ τῶν ἐθνικῶν πρὶν οἱ Ἰουδαῖοι κατακτηθοῦν ὡς σύνολον ἀπὸ αὐτόν. Ἀφοῦ δὲ ἀποφέρῃ τοὺς καρπούς του μεταξὺ τῶν ἐθνῶν, τότε θὰ δοξάσῃ ὁ Μεσσίας καὶ τὸν λαόν του διὰ τῆς ἐπιστροφῆς τούτου εἰς τὸ εὐαγγέλιον, κατὰ τὸν ἀπόστολον Παῦλον (βλ. Ρωμ. ια΄ [11] 30-32)»10. 

 1. Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, Εἰς Ψαλμ. 97, 2, PG 27, 420Β. 

 2. Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Εἰς Ψαλμ. 61, 2, PG 29, 472CD. 

3. ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, Λόγ. εἰς Συμεῶνα, PG 93, 1576CD. 

4. ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ, Εἰς τὸ κατὰ Λου - κᾶν β΄ 31, PG 123, 729B. 

5. EΥΘΥΜΙΟΥ ΖΙΓΑΒΗΝΟΥ, Εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν, κεφ. Γ΄, PG 129, 892C. 

6. ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ, ὅ.π. 

7. EΥΘΥΜΙΟΥ ΖΙΓΑΒΗΝΟΥ, ὅ.π. 

8. EΥΘΥΜΙΟΥ ΖΙΓΑΒΗΝΟΥ, ὅ.π., PG 129, 892D-893A. 9. ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Ὑπόμνημα εἰς τὸ κατὰ Λουκᾶν, ἔκδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι, σελ. 107. 

10. ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ, ὅ.π., σελ. 108.

ΣΗΜ. ΕΝΑ  ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ  ΣΗΜΑΔΙ  ΠΟΥ  ΘΑ  ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ  ΤΗΣ  ΔΕΥΤΕΡΑΣ  ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ  Η  ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ  ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΤΩΝ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ. ΑΥΤΟ ΑΡΑΓΕ ΤΟ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΤΟΥΣ  ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ  ''ΠΡΟΦΗΤΕΣ'' ΠΟΥ  ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΤΙΣ  ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ;;