Η τρομοκρατική οργάνωση των «Αδελφών Μουσουλμάνων» ιδρύθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, την 19 Σεπτεμβρίου 1928, από τον Χασάν Αλ Μπάνα, ενός φανατικού σουνίτη μουσουλμάνο και καλού θεωρητικού με μυστικιστική ισλαμική παιδεία (είχε μυηθεί σε σουφικό τάγμα). Υπήρξε η αρχαιότερη και η πρώτη ριζοσπαστική πολιτικο-στρατιωτική και πολιτιστική ισλαμική οργάνωση της Μέσης Ανατολής, που μπορούμε να θεωρήσουμε ότι αποτέλεσε έναν από τους τρεις κύριους πυρήνες του ισλαμιστικού επαναστατικού κινήματος1 και σκοπός της ήταν η κοινωνική διόρθωση. Ο ιδρυτής της ήταν άκρως προσεκτικός, ώστε να προσδώσει στην οργάνωση ομιχλώδη υφή, με θρησκευτικό μανδύα, χωρίς να προσδιορίζει με σαφήνεια τους σκοπούς και τη φύση της, ώστε να συμβαδίζει με την εκάστοτε αλλαγή των καταστάσεων. Με αυτή τη λογική, η οργάνωση συμμαχούσε κατά καιρούς με όσους υπέθετε, ότι είναι ισχυρότεροι και ικανότεροι να στηρίξουν την επιτυχία των στόχων της, άσχετα αν τους είχαν κάποτε και αντιπάλους.
Χαρακτηριστικά, η οργάνωση των «Αδελφών Μουσουλμάνων» συμμάχησε αρχικά με το αυταρχικό βασιλικό καθεστώς του Φαρούκ τη δεκαετία του 1930, με τη πρόφαση της δυνατότητας να αντιμετωπίσει με επιτυχία την τότε ανερχόμενη κομμουνιστική δραστηριότητα στην Αίγυπτο καθώς τα εθνικιστικά κόμματα που «απειλούσαν» το βασίλειο εκείνη την περίοδο. Και από την άλλη πλευρά, ο βασιλιάς Φαρούκ θεωρούσε την εν λόγω οργάνωση, ως τη μόνη οργάνωση που είχε μεγάλη λαϊκή αποδοχή, για να τη χρησιμοποιήσει κατά του αντιπολιτευτικού κόμματος Ουάφντ.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οργάνωση συντασσόταν με τους Ναζί και εναπόθετε πολλά στη νίκη του Άξονα. Με την είδηση δε της αποβασης του Ρόμμελ (Άφρικα Κόρπους) στη Λιβύη, πίστεψε ότι είχε φτάσει η ώρα για να αναλάβει την εξουσία στην Αίγυπτο. Η τελική έκβαση του πολέμου όμως, της διέψευσε κάθε ελπίδα. Παρολα αυτά, δεν έμεινε όμως εκεί. Στο τέλος του πολέμου έθεσε τον εαυτό της στις υπηρεσίες της Αμερικανικής πρεσβείας στην Αίγυπτο ως τον βραχίονα που θα αντιμετώπιζε κάθε κομμουνιστική δραστηριότητα για λογαριασμό των ΗΠΑ στην Αίγυπτο.
Στις 23 Ιουλίου 1953 και στις παραμονές της επανάστασης του Νάσερ, κατά του καθεστώτος Φαρούκ, η οργάνωση προβλέποντας την επιτυχία της επανάστασης, συντάχθηκε με τους «Ελεύθερους Αξιωματικούς» του Νάσερ, εναντίον αυτή τη φορά του Φαρούκ, με σκοπό να στηρίξει και να υποστηρίξει με τα μέσα που διαθέτει για την επιτυχία της «Ευλογημένης Επανάστασης» όπως την αποκαλούσε.
Η έμπρακτη άνθιση της διεθνούς οργανώσεως των «Αδελφών Μουσουλμάνων» φάνηκε έντονα, όταν η οργάνωση ήλθε σε ρήξη με τον Πρόεδρο Νάσερ, ο οποίος, τους αρνήθηκε στην απαίτηση οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» να ελέγχουν αυτοί τα νομοσχέδια προς έκδοση, να τα εγκρίνουν εφόσον αυτά συμβαδίζουν με τον νόμο του Θεού ή να απορρίπτουν την έκδοση τους αν συμβαίνει το αντίθετο. Ο Νάσερ ανταπαντώντας ότι η επανάσταση δεν δέχεται κηδεμονία από την θρησκεία ή αντίστοιχους θεσμούς μετά από αυτό και από τις πιέσεις της οργάνωσης σχεδίασε την εξουδετέρωση της. Γιαυτό στις 14 Ιανουαρίου 1954 έφερε στη βουλή νόμο προς ψήφιση, σύμφωνα με το οποίο η εν λόγω οργάνωση κατέστη παράνομη και όλα τα μέλη της συνελήφθησαν. Η οργάνωση δε κατά τρόπο μυστικό ανασυντάχθηκε μέσα στη φυλακή το 1957. Μετά το θάνατο του Νάσερ, στις 28 Σεπτεμβρίου 1970, η οργάνωση λόγω της αντιπαλότητας που έτρεφε προς τον εκλιπόντα πρόεδρο έψαχνε κατηγορίες σκανδάλων για να του τις προσδώσει. Η αντιπαλότητα της οργάνωσης με τον Νάσερ δεν ήταν θρησκευτική αλλά ήταν για την εξουσία και για τη διακυβέρνηση της Αιγύπτου. Το μίσος όμως που είχε για τον Πρόεδρο Νάσερ, την έκανε να χρησιμοποιήσει το θρησκευτικό μανδύα της και να κατηγορήσει ανοικτά τον Νάσερ, ότι είχε αλλαξοπιστήσει και πως ήταν άθεος. Πράγμα που δεν ίσχυε.
Επαναλαμβανομένου του φαινομένου χρήσεως της οργάνωσης για πολιτικούς σκοπούς, ο διάδοχος του Νάσερ, Πρόεδρος Σαντάτ, αποφυλάκισε τα μέλη της οργάνωσης, προκειμένου, όπως και με τον Φαρούκ, να τον υποστηρίξουν στην διαμάχη του με το αριστερο και νασερικό ρεύμα που είχε αρχίσει να αναδύεται στην Αίγυπτο στα μέσα τις δεκαετίας του 1970. Όμως η δολοφονία του Σαντάτ το 1981 ανέτρεψε την όλη κατάσταση για την εν λόγω οργάνωση.
Στην διακυβέρνηση της Αιγύπτου ανήλθε ο Χόσνι Μουμπάραγκ, ο οποίος ήταν φανατικά νασερικός και με την ανάληψη της εξουσίας, κήρυξε αμείλικτο πόλεμο στην οργάνωση και στη δεκαετία του 1990 κατόρθωσε να καταστρέψει το στρατιωτικό σκέλος της, οπότε και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι σταμάτησαν τις μεθόδους τους που αφορούσαν πράξεις βίας και από τότε και μέχρι την Αραβική Άνοιξη δεν ξαναβγήκαν στο προσκήνιο τουλάχιστον της Αιγύπτου.
Όλα αυτά τα χρόνια της διακυβέρνησης Μουμπάραγκ στην Αίγυπτο, η οργάνωση με την επίκληση του Πανισλαμισμού προσπάθησε να προσεγγίσει όλο τον μουσουλμανικό κόσμο, να τον συσπειρώσει εναντίον κυβερνήσεων και κρατών απίστων, συμπεριλαμβανομένου και της Αιγύπτου του Μουμπάραγκ. Η έντονη παρουσία και η ένοπλη δράση της στο διεθνή στίβο ξεκίνησε με τον ρωσο-αφγανικό πόλεμο στις αρχές της δεκαετίας 1980, αφού τα ηγετικά στελέχη της εκδιωγμένα απο την Αίγυπτο, συμμετείχαν στον πόλεμο στο πλευρό των Μουτζαχεντίν Αφγανών ανταρτών. Εδώ δημιουργήθηκαν οι Χαζηριτικές ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις με κεντρική ιδεολογία τους, την ιδεολογία της οργάνωσης των «Αδελφών Μουσουλμάνων», όπως, η Αλ Κάιντα,η Αλ Νούσρα-Συρία, η Χαμάς, ο ISIS, η Μπόκο Χαράμ κλπ.
Κλείνοντας αυτό το άρθρο, συνοψίζουμε πως η οργάνωση των «Αδελφών Μουσουλμάνων» υποστηρίζει ότι όλοι οι απανταχού Μουσουλμάνοι αποτελούν την Όμμα (Κοινότητα των Πιστών), η οποία συνενεί πάντα για την πολιτική οργάνωση της και πρέπει να εργάζεται πυρετωδώς και με κάθε μέσο να εφαρμόζει το γκεχάντ (ατομικό και συλλογικό), για την εγκαθίδρυση του ισλαμικού κράτους (Χαλιφάτο) με έδρα το Κάϊρο και ο Μόρσεντ2 θα προέρχεται από το κράτος στο οποίο βρίσκεται η έδρα του Χαλιφάτου.
Βιβλιογραφία
1. Πατραγά Νικολάου Κυριάκου, Μαρτυρίες του Σαμή Σαράφ συνεργάτης του Προέδρου Νάσερ, για την ιστορία των «Αδελφών Μουσουλμάνων». Εκδόσεις: Λειμών
2. Πατραγά Νικολάου Κυριάκου, Νάσερ (ο άνθρωπος, η ιδεολογία, η επανάσταση) Εκδόσεις: Λειμών
3. Μάζη Ιωάννη Γεωγραφία του Ισλαμιστικού κινήματος στη Μέση Ανατολή. Εκδόσεις Λειμών
4. Από το βιβλίο του κ. Πατραγά, καθηγητή Ισλαμικών επιστημών του ΕΚΠΑ «Αραβοϊσλαμικός Κόσμος» Άρθρα του Ρεφάατ Αλ Σαηντ, καθηγητή Πανεπιστημίου Καϊρου και Αρχηγού του κόμματος Ταγγάμω της Αιγύπτου:
-Ο βίος και η πολιτεία του ιδρυτή των «Αδελφών Μουσουλμάνων»
-Τεκμήρια περί των διεθνών σχέσεων των «Αδελφών Μουσουλμάνων»
-Περί της διεθνούς οργάνωσης των «Αδελφών Μουσουλμάνων»
5. Ναπολεονι Λορεττα Ο ισλαμιστικός φοίνικας. Εκδόσεις: Πατάκη
1 α. Αίγυπτος: «Αδελφοί Μουσουλμάνοι»,
β. Ιράκ: «Αλ Ντάουα»,
γ. Τεχεράνη.
2 Έτσι αποκαλούν τώρα τα μέλη τον αρχηγό της οργάνωσης. Με την ίδρυση του Χαλιφάτου, εννοούν τον Χαλίφη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου