ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

                            Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ

Η ιστορία ασχολείται με το παρελθόν και

κυρίως με την προσέγγιση της ιστορικής πραγματικότητας. 

Όσο πιο αντικειμενική και ουσιαστική είναι η ανάλυση και η ερμηνεία των γεγονότων τόσο πιο κατανοητή γίνεται η εξέλιξη αυτών και η τελική κατάληξη τους που επηρεάζει  το παρόν.

Το Μακεδονικό ειναι τεράστιο Εθνικό Θέμα.

Η γενεσιουργός αιτία του Μακεδονικού ζητήματος είναι η  συνθήκη του Αγ. Στεφάνου, η οποία υπεγράφη στις 3 Μαρτίου  του 1878 με την λήξη του Ρώσο-Τουρκικού πολέμου. 

Τους  όρους της συνθήκης αυτής επέβαλαν οι Ρώσοι νικητές στην  Τουρκία και μεταξύ των άλλων προβλεπόταν η ίδρυση  μεγάλης αυτονόμου ηγεμονίας της Βουλγαρίας, φόρου υποτελής στην Υψηλή Πύλη. Έτσι δημιουργηθηκε για πρώτη φορά  στην ιστορία ένα τεράστιο Βουλγαρικό Κράτος που περιελάμβανε τα σημερινά Σκόπια, σχεδόν ολόκληρη την Ελληνική

Μακεδονία (πλην Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης) και την Ανατολική Αλβανία μέχρι την Κορυτσά. Επίσης προέβλεπε την  παραμονή στην Βουλγαρία Ρωσικών στρατευμάτων, γεγονός  που σήμαινε ότι τα Βαλκάνια θα ήταν υπό τον έλεγχο της  Ρωσίας.

Τα δυτικά κράτη αντέδρασαν η Αγγλία θεωρούσε ότι πλέον ο Εύξεινος Πόντος περνά στον  έλεγχο της Ρωσίας και κατά συνέπεια κινδυνεύει η ασφάλεια

της Τουρκίας. 

Υπό την πίεση της Δύσης και για να αποφύγει  ο Τσάρος πόλεμο με την Αγγλία υποχώρησε και έτσι

υπεγράφη την 13η Ιουλίου 1978 η «Βερολίνειος Συνθήκη», η  οποία προκάλεσε γενική αναθεώρηση της συνθηκης  του Αγ. Στεφάνου.

Είναι αξιοσημείωτο ότι κατά την σύσκεψη του Βερολίνου  στην οποία προήδρευσε ο Καγκελάριος Βίσμαρκ δεν συμμετείχε η χώρα μας, ο δε Τσάρος φέρεται να είπε κατά τη  διάρκεια του Συνεδρίου: «Για την Ελλάδα ούτε μία λέξη δεν  θέλω στη Συνθήκη». 

Η συνθήκη αυτή προέβλεπε την αυτονόμηση της ανατολικής Ρωμυλίας που  αργότερα πραξικοματικά προσαρτήθηκε από την Βουλγαρία το 1885.

Μπορεί η Συνθήκη του Αγ. Στεφάνου να είχε τρίμηνη

διάρκεια όμως έκτοτε αποτέλεσε το εθνικό ιδανικό των

Βουλγάρων, τη «Μεγάλη Ιδέα τους» και τη βάση της πολιτικής  τους στα Βαλκάνια. Δημιούργησε με άλλα λόγια το υπόβαθρο  των υπερφίαλων φιλοδοξιών της Βουλγαρίας. Πρόκειται  αναμφισβήτητα για μεγάλη επιτυχία της Πανσλαβιστικής κινήσεως.

Τον καιρό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν υπήρχε διοικητικό διαμέρισμα με το όνομα  Μακεδονία. Η ίδρυση όμως το 1870 της ανεξάρτητης Βουλγαρικής Εκκλησίας γνωστής ως Εξαρχία σηματοδότησε

ανοιχτά τον Ελληνο-βουλγαρικό ανταγωνισμό για επικράτηση  στην Μακεδονία. Η βίαιη επεκτατική πολιτική της Βουλγαρίας  κορυφώθηκε μετά την ίδρυση του Βουλγαρικού κράτους  και βεβαίως υπό την καθοδήγηση και αμέριστη βοήθεια της  Ρωσίας. Οι Βούλγαροι με μεθόδους γενοκτονίας και απηνούς

διώξεως του Ελληνισμού προσπάθησαν να βουλγαροποιήσουν  ολόκληρη την περιοχή. Τα παραστρατιωτικά ανταρτικά  σώματα άρχισαν να εισέρχονται στο έδαφος της Μακεδονίας  από το 1886. Οι συμμορίες Βουλγάρων και Τουρκοαλβανών

ελυμαίνοντο ολόκληρη την Μακεδονία.

Μετά τον ατυχή για την χώρα μας πόλεμο του 1897, οι

Βούλγαροι κατάφεραν να προσεταιρισθούν ένα μεγάλο

μέρος του σλαβόφωνου πληθυσμού της περιοχής. Το ίδιο  έτος δημιουργείται η Σλαβόφωνη Εσωτερική Μακεδονική  Επαναστατική Ανδριανοπολιτική Οργάνωσης (ΕΜΑΕΟ). 

Ο  σκοπός της ήταν να προκαλέσει εξέγερση έτσι ώστε να  προκύψει η αυτονόμηση της Μακεδονίας-Θράκης και η εν  συνεχεία ένταξή τους στο Βουλγαρικό Βασίλειο, οπω εγινε  και  στην ελληνικη περιοχη της Ανατολικης Ρωμυλιας το 1885. Η βουλγαρικης αποχρωσης  εξέγερση  πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1903, γνωστής ως  «Ίλιντεν» που όμως πνίγηκε στο αίμα από τον Τούρκικο  Στρατό. 

Η εξέγερση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή

πολλών Ελληνικών κοινοτήτων και κωμοπόλεων της σημερινης δυτικής και βόρειας Μακεδονίας, μεταξύ των οποίων και του Κρουσόβου. 

Παράλληλα όμως κατεδειξε καθαρα  τον κίνδυνο

να χαθεί η Μακεδονία. 

Το σύνθημα της « επανάστασης» του Ιλιντεντ ήταν:

«Μακεδονία στους Μακεδόνες». 

Η εξέγερση αυτή υιοθετείται από την Βουλγαρία για δε τα Σκόπια είναι εθνική επέτειος.

Εδώ θα αναρωτηθούν πολλοί υπηρχε πολιτικος ελληνας που θα  δεχοταν  να  συζητήσει το όνομα των Σκοπίων  ως «Δημοκρατία του Ίλιντεν»; 

Το αδύναμο τότε Ελληνικό κράτος αδυνατούσε να αντισταθεί  σ’ αυτήν την λαίλαπα. Όμως τα εθελοντικά σώματα απ’ όλη  την ελεύθερη Ελλάδα και άλλες περιοχές του υπόδουλου  Ελληνισμού πέρασαν στην Μακεδονία για να συνδράμουν  στους γηγενείς Μακεδόνες. Έτσι κατάφεραν να αναχαιτίσουν

την επέκταση του Βουλγαρικού προσηλυτισμού και να διατηρήσουν τον Ελληνικό χαρακτήρα της νότιας και κεντρικής  ζώνης της Μακεδονίας. 

Ο ανελέητος αλλά όμορφος αυτός  αγώνας κράτησε για 4 χρόνια (1904-1908).

Η συνθήκη του Βουκουρεστίου (10 Αυγούστου 1913) καθόρισε τελεσίδικα τα σύνορα των Βαλκανικών κρατών στον  χώρο της Μακεδονίας. Η περιοχή που περιήλθε στην Ελλάδα  ήταν τα Βιλαέτια Θεσσαλονίκης και Μοναστηριού, εκτός από

ορισμένες επαρχίες του βορρά που δόθηκαν στην Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία. 

Δυστυχώς και πάλι τα πάνδεινα της Μακεδονίας δεν τελείωσαν. Προς τούτο φρόντισε η Κομιντέρν με τον πλήρως  υποταγμένο κοματι της , το ΚΚΕ. 

Η νέα κατάσταση, όπως αυτή διαμορφώθηκε, οφείλεται σε δύο βαρυσήμαντα  γεγονότα: 

Πρώτον, στην ανακαίνιση από τους Βούλγαρους

Κομμουνιστάς του Μακεδονικού ζητήματος, συνεργασθέντες  προς τούτο με την ΕΜΕΟ (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική  Οργάνωση) και το ΚΚΕ, και   δεύτερον η Γερμανοιταλική  επίθεσις κατά της Ελλάδος , που έφερε τους Βούλγαρους ως κατακτητές της Ελληνικής Μακεδονίας και Θράκης οι οποίοι

εφήρμοσαν απάνθρωπα και κτηνώδη σχέδια αφελληνισμού  τους.

Η Ρωσία με την λήξη του Α’ ΠΠ πιστή στην τσάρικη ιμπεριαλιστική πολιτική της εξόδου στο Αιγαίο προσπάθησε να  εκμεταλλευθεί κάθε κοινωνική αναταραχή για την εξάπλωσή  της. 

Γι’ αυτό η Κομιντέρν (Κομμουνιστική Διεθνής) υιοθέτησε  τις εθνικιστικές θέσεις των Βουλγάρων (Κολάρωφ και Δημητρωφ) ελπίζοντας ότι θα προσελκύσει στην Κομμουνιστική  εξέγερση τις δυσαρεστημένες μάζες.

Η Κομιντέρν και η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία  επιδόθησαν σε ιστορικές πλαστογραφίες και ψευδολογίες  διακηρύσσοντας τα συνθήματα περί «ανεξάρτητης Μακεδονίας  και Θράκης». Μια σειρά κομματικών κειμένων προέβλεπε  την ίδρυση μιας «ανεξάρτητης και ενιαίας Μακεδονίας» την  

οποία θα αποτελούσαν τα γεωγραφικά διαμερίσματα και  των τριών χωρών. Παρά τις αρχικές επιφυλάξεις το ΚΚΕ υιοθέτησε τελικώς την γραμμή της Κομιντέρν. Η αντίδραση  του πληθυσμού υπήρξε έντονη, η δε επίσημη πολιτεία  προέβη στην άσκηση ποινικής διώξεως για εσχάτη προδοσία.

Οι κομμουνιστες Ζαχαριάδης, Μάξιμος, Πουλόπουλος και άλλοι παραπέμφθηκαν στα δικαστήρια. Παρά ταύτα το ΚΚΕ συνέχισε   απτόητο και το 1931 η Κεντρικη Επιτροπη του  έλαβε ακόμα πιο σκληρή απόφαση.

Ούτε λίγο ούτε πολύ αναγνώριζε μακεδονικη μειονότητα και δικαίωμα  αυτοδιαθέσεως.

Την περιοδο του συμμοριτοπολεμου  1946-1949 συνεβησαν   δύο γεγονότα ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά για την προδοτική στάση του ΚΚΕ. Το πρώτο αφορά την διάσκεψη του  Μπλέντ (Αύγουστος 1947) κατά την οποία απεφασίσθη η  προσάρτισις της Βουλγαρικής Μακεδονίας στην Μακεδονία  των Σκοπίων ως πρώτο βήμα για την συγκρότηση της υπό  τον Τίτο Σλαβικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας. Οι ελληνες αντιπρόσωποι του ΚΚΕ συμφωνησαν, κατά την διάσκεψη αυτή, υπέρ της ενσωμάτωσεως και της Ελληνικής Μακεδονίας. 

Το  δεύτερο αφορά την απόφαση της Κεντρ.Επιτροπης  του ΚΚΕ τον Ιανουάριο  του 1949 περί αυτοδιαθέσεως της Μακεδονίας και της Θράκης.

Αυτα ειναι τα  πλέον σοβαρά ιστορικά γεγονότα τα

οποία καταδεικνύουν την διαχρονική στάση των κομμουνιστών  έναντι της Μακεδονίας. 

Θα μπορούσε η στάση των σημερινών  νεοτεριστών της αριστεράς να είναι διαφορετική;Ασφαλως  ναι,θα μπορουσε να ειναι διαφορετικη ,αν υπηρχε  αγαπη για την Ελλαδα και τον ελληνισμο.

ΒΟΗΘΗΜΑ ΕΦΗΜ.ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ ΙΑΝ 2019