Η ΠΙΣΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΙΚΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ,ΑΛΛΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.

.

1. Ὅταν ἡ πίστη μᾶς ἑνώνει 

 Μὲ τρόπο ζωηρὸ καὶ παραστατικὸ ὁ εὐαγγελιστὴς Μάρκος περιγράφει τὸ συγ­κλονιστικὸ θαῦμα τῆς θεραπείας ἑνὸς παραλύτου. 

 Ἦταν τότε ποὺ ὁ Κύριος βρισκόταν σ’ ἕνα σπίτι τῆς Καπερναοὺμ καὶ δίδασκε. Ἀστραπιαῖα διαδόθηκε ἡ εἴδηση, κι ἀμέσως συγκεντρώθηκε πλῆθος κό- σμου. Τὸ σπίτι γέμισε ἀσφυκτικὰ μέχρι ἔξω στὴν πόρτα. Κι ἦταν τόσοι πολλοὶ ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ πλησιάσουν τὸν Χριστὸ καὶ στέκονταν ἀπ’ ἔξω!

 Ἀνάμεσά τους κι ἕνας παράλυτος. Ὄχι μόνος του, ὅμως. Τὸν συνόδευαν τέσσερις δικοί του ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖ­οι προθυμοποιήθηκαν νὰ τὸν μεταφέ­ρουν πάνω σ’ ἕνα κρεβάτι, προκειμένου νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὸν Κύριο. Εἶχαν μάθει γιὰ τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ Χριστὸς καὶ ἦταν βέβαιοι ὅτι μποροῦσε νὰ θεραπεύσει καὶ τὸν δικό τους ἀσθενή. Γι’ αὐτὸ καί, ὅταν ἔφτασαν στὸ σπίτι κι εἶδαν τὸ πλῆθος νὰ φράζει τὴν πόρτα, δὲν ἀπελπίστηκαν. Σκέφθηκαν ἄλλον τρόπο γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸ στόχο τους. Ἀνέβηκαν ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ σκάλα στὴ στέγη τοῦ σπιτιοῦ καί, ἀφοῦ ἀπέσπασαν κάποιο τμῆμα της, κατέβασαν μὲ προσοχὴ τὸ κρεβάτι ἐκεῖ μπροστὰ ὅπου δίδασκε ὁ Κύριος. 

 Τότε ὁ Ἰησοῦς ἀφοῦ εἶδε τὴν πίστη ποὺ εἶχαν, καὶ ὁ παράλυτος καὶ ἐκεῖνοι ποὺ τὸν ἔφεραν, στράφηκε πρὸς τὸν ἄρρωστο καὶ τοῦ εἶπε: «τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»· παιδί μου, σοῦ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου. 

 Ἀνέλπιστη δωρεὰ γιὰ τὸν «παραλυτικό»! Πρὶν ἀπὸ τὴ σωματική του ὑγεία, ἀποκτᾶ τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς, τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του! 

Πραγματικά, τὸ ἄξιζε αὐτὸ τὸ δῶ­ρο ὄχι μόνο γιὰ τὴν προσωπική του πίστη ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πίστη ποὺ ἔδειξαν οἱ καλοὶ φίλοι του. Χωρὶς αὐτοὺς δὲν θὰ εἶχε γίνει τὸ θαῦμα. Ἂν δὲν τὸ πίστευαν ὅλοι μαζί, δὲν θὰ προχωροῦσαν σὲ τέτοιο τόλμημα. Δὲν ἦταν λοιπὸν δυνατὸν ὁ πανάγαθος Κύριος νὰ ἀδιαφορήσει μπροστὰ στὴ θερ­μὴ πίστη αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, ποὺ δὲν ζητοῦσαν τὸ θαῦμα γιὰ τὸν ἑαυτὸ τους ἀλλὰ γιὰ τὸν ἀσθενὴ ἀδελφό τους. 

Πάντοτε ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς ἀκούει τὶς προσευχὲς ποὺ προσφέρονται ἀπὸ κοινοῦ μὲ πίστη καὶ ἀγάπη. Διότι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς βεβαίωσε ὅτι, ἐὰν δύο ἢ τρεῖς συμφωνήσουν νὰ ζητήσουν κάτι στὴν προσευχή τους, θὰ τοὺς τὸ δώσει ὁ οὐράνιος Πατέρας (Ματθ. ιη΄ [18] 19). 

 Πόσα θαύματα γίνονται, ὅταν ἑνώνουμε τὴν προσευχή μας μὲ αὐτὴν τῶν μελῶν τῆς οἰκογενείας μας, τῶν φίλων καὶ ἀδελφῶν μας γιὰ κάποιους ποὺ ἔχουν κάποια δυσ­ κολία... Ἡ πίστη δὲν εἶναι ἀτομικὸ κατόρ­θωμα ἀλλὰ ἐκκλησιαστικὸ γεγονός. 

Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι σημαντικὸ νὰ ζητᾶμε τὶς προσευχὲς τῶν ἀδελφῶν μας, ἀλλὰ κι ἐμεῖς νὰ προσευχόμαστε γι’ αὐτοὺς μὲ θερμὴ πίστη καὶ εἰλικρινὴ ἀγάπη. Καὶ τότε νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θὰ βλέπουμε πολλὰ θαύματα. 

.

 2. Πνευματικὴ τύφλωση 

 Ὡστόσο, γιὰ νὰ βλέπουμε τὰ θαύματα τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ ἔχουμε καὶ καθαρὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς. Διότι καὶ τότε, ὅταν ὁ Χριστὸς εἶπε στὸν «παραλυτικὸ» ὅτι συγχωρήθηκαν οἱ ἁμαρτίες του, κάποιοι ἀπὸ τοὺς Γραμματεῖς ἀντέδρασαν μέσα τους: Γιατί ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς μιλάει ἔτσι καὶ ξεστομίζει βλασ­φημίες; σκέφτηκαν. Ποιὸς ἄλλος μπορεῖ νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες παρὰ μόνο ἕνας, ὁ Θεός; συλλογίζονταν. Ὡστόσο ὁ παντογνώστης Κύριος ποὺ ἀντιλήφθηκε τί σκέφτονταν, τοὺς εἶπε: Γιατί δέχεστε καὶ κυκλοφορεῖτε τέτοιους λογισμοὺς μέσα στὶς καρδιές σας; Τί εἶναι εὐκολότερο, νὰ πῶ στὸν «παραλυτικό», εἶναι συγχωρημένες οἱ ἁμαρτίες σου, ἢ νὰ τοῦ πῶ, σήκω καὶ πάρε στὸν ὦμο σου τὸ κρεβάτι σου καὶ περπάτα; Ἐσεῖς θεωρεῖτε δυσκολότερο αὐτὸ τὸ τελευταῖο. Γιὰ νὰ μάθετε λοιπὸν ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσ­σίας, ἔχει ἐξουσία νὰ συγχωρεῖ πάνω στὴ γῆ ἁμαρτίες – γυρίζει καὶ λέει στὸν παράλυτο: 

 ‒Σὲ σένα μιλῶ. «Ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου»· σήκω, πάρε στὸν ὦμο τὸ κρεβάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου. 

 Κι ἐκεῖνος σηκώθηκε ἀμέσως, πῆρε τὸ κρεβάτι του καὶ μπροστὰ σ’ ὅλους, ποὺ τὸν κοιτοῦσαν κατάπληκτοι, βγῆκε ἀπὸ τὸ σπίτι ἐκεῖνο. Καὶ ὅσοι τὸν εἶδαν δόξασαν τὸν Θεὸ λέγοντας: Ποτὲ μέχρι τώρα δὲν εἴδαμε κά­τι τέτοιο, ἕνας παράλυτος μὲ μία προσταγὴ νὰ σηκώνεται ἀμέσως ὑγιὴς καὶ νὰ περ­πατᾶ. 

 Οἱ ἄνθρωποι δόξασαν τὸν Θεό, διότι κατάλαβαν ὅτι ἕνα τέτοιο γεγονὸς μόνο μὲ θεϊκὴ δύναμη μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ. 

 Ἔτσι εἶναι. Οἱ ἁπλοὶ καὶ καλοδιάθετοι ἄν­θρωποι εὔκολα διακρίνουν τὴν ἀλήθεια. Βλέπουν τὰ θαυμαστὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ ὅλη τὴν καρδιά τους δοξάζουν τὸ ὄνομά Του. Αὐτοὶ γνωρίζουν τὴν ἀλήθεια καὶ χαίρονται γι’ αὐτήν. Διότι ἡ ἀλήθεια δὲν κοιτάει μόρφωση καὶ πτυχία. Ἀποκαλύπτεται στὶς καθαρὲς καρδιές. Ἐκεῖ ὅπου βασιλεύει ἡ ἁπλότητα καὶ ἡ ταπείνωση. Ὅσοι ἔχουν αὐτὲς τὶς ἀρετὲς μπο- ροῦν καὶ βλέπουν καὶ δοξάζουν τὸν Θεὸ γιὰ τὰ θαυμαστὰ ἔργα Του.ΟΣΩΤΗΡ2106