Ο άνθρωπος που κλαίει
ζει την αλήθεια τη ψυχής του.
Η ύπαρξη που κλαίει,
ένα κομμάτι ουρανού κρατάει μέσα της.
Είναι πιο αγνό και απ' το διαμάντι,
το δάκρυ αυτό που αναβλύζει,
από μια ψυχή γεμάτη πάθος και σταυρό.
Αυτός που κλαίει δεν έχασε κάτι
αλλά το βρήκε ήδη .
Τα δάκρυα ανοίγουν πόρτες,
όχι αυτές που ήταν κλειστές ,
ανοίγουν πόρτες απ΄αυτές
που ήταν άγνωστες ως τώρα.
Το δράμα μιας ψυχής
στο δάκρυ επάνω καθρεφτίζεται
μοναδικά ,ανεξίτηλα,
επαναλαμβανόμενα.
Ο ήλιος χάνει την λάμψη του,
μπροστά σε δάκρυ αληθινό.
Ο ίδιες φωνές μιλούν για άλλα
όταν το δάκρυ τις ποτίζει.
Κάθε δάκρυ και μιά υπόσχεση,
κάθε υπόσχεση και μια ιερή ανταύγεια.
Α.ΠΕΤΡΙΤΗΣ 13/05/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου