Κάθε πρωΐ, ο μικρός Συμεών, πριν καταλήξει στο λιμάνι γιά αναζήτηση εργασίας, έμπαινε στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος, γονάτιζε στην εικόνα του Χριστού, και Τον παρακαλούσε να Τον βοηθήσει, γιά να εξοικονομήσει τον επιούσιο άρτο. Του έλεγε λοιπόν, γονατιστός:
«Καλημέρα Χριστέ μου! Είμαι ο Συμεών. Βοήθησε με να βγάλω και σήμερα το ψωμάκι μου.»!
Το βράδυ που τέλειωνε την όποια περιστασιακή εργασία του, ξαναέμπαινε στην Εκκλησία, γονάτιζε και πάλι στην εικόνα του Χριστού και έλεγε:
«Καλησπέρα Χριστέ μου! Είμαι ο Συμεών. Σ’ ευχαριστώ που με βοήθησες και σήμερα να βγάλω το ψωμάκι μου! Καληνύχτα!»!
Η συνήθεια αυτή δεν διεκόπη ποτέ.
Πέρασαν τα χρόνια, ο Συμεών έφθασε στα γεράματα, μόνος χωρίς οικογένεια. Κάποια στιγμή αρρώστησε και κατέληξε στο Νοσοκομείο.
«Παππού, δεν έχεις δικούς σου ανθρώπους; Δεν βλέπω να έρχονται γιά να σε δουν…», του είπε η Προϊσταμένη.
Και η απάντηση του μοναχικού Συμεών: «Όχι δεν είμαι μόνος… Έρχεται ο Χριστός, πρωΐ και βράδυ!».
«Και τί σου λέει παππού, ο Κύριος;».
«Καλημέρα Συμεών! Είμαι ο Χριστός! Υπομονή, υπομονή…»
Η Προϊσταμένη, η οποία καταγόταν από την Πάτρα, ενημέρωσε γιά το περιστατικό τον γέροντά της, τον ενάρετο αείμνηστο Αρχιμ. π. Χριστόδουλο Φάσο. Αυτός ανέβηκε στην Αθήνα, και επισκέφθηκε τον ασθενή.
Ο Συμεών, στην ερώτηση του γέροντα περί της επισκέψεως του Κυρίου, του απαντάει ως εξής: «Ναι, παππούλη! Πρωΐ-βράδυ με επισκέπτεται ο Χριστός!».
«Συμεών, μήπως είναι φαντασία σου;», ξαναρωτά ο γέροντας.
«Όχι παππούλη μου, δεν είμαι φαντασμένος! Ο Χριστός είναι! Να, ήλθε και σήμερα!»
«Ήλθε και σήμερα;», ερώτησε με απορία ο γέροντας.
«Ναι γέροντα! Ήλθε! Πρωΐ-πρωΐ!».
«Και τί σου είπε Συμεών;».
«Καλημέρα Συμεών! Είμαι ο Χριστός! Κάνε ακόμη λίγη υπομονή! Σε τρείς ημέρες, πρωΐ-πρωΐ, θα έλθω να σε πάρω κοντά Μου!!!», έτσι μου είπε ο Κύριος.
Και την τρίτη ημέρα, πρωΐ-πρωΐ, ο Συμεών άρχιζε να φωνάζει όλος χαρά:
«Να, ήλθε ο Χριστός γιά να με πάρει!».
Και ευθύς, ο καλός και απλός Συμεών εκοιμήθη εν Κυρίω!!!
Δημήτριος Γεωργαντωνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου