Κάποιοι, που λειτουργούν αποκλειστικά με τη λογική και τη διανόηση, εγκλωβισμένοι σε μια αναλήθεια, παρασυρμένοι από το ψέμα του ορθολογισμού, παραμερίζουν και εμπαίζουν τις πνευματικές εμπειρίες και τα αποκαλυπτικά βιώματα.
Όμως έρχονται να διαψεύσουν τον πειθαναγκασμό της άρνησης τα οφθαλμοφανή και ολοφάνερα θαύματα του νέου αγίου της Εκκλησίας, του Αμφιλόχιου Μακρή της Πάτμου (1889-1970) , που αγιοκατατάχτηκε πρόσφατα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο (το 2018) και του οποίου η ανακομιδή των λειψάνων εορτάζεται στις 19 Σεπτεμβρίου.
Ευωδιάζουν και θαυματουργούν τα λείψανά του, γιατί δεν παγιδεύτηκε στο κενό της ζωής, δεν ήταν ρηχός, επιφανειακός και επίπεδος και έζησε, προσωπικά όχι εγωκεντρικά, τα σημάδια του Θεού.
Αν και στο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του το σώμα του ήταν ασθενικό, το πνεύμα του έκανε συνεχώς αναβάσεις στο μυστήριο της πραγματικότητας του Θεού.
Έτσι αξιώθηκε της φιλίας του αγίου Νεκταρίου, γεύτηκε τη χαρά αξιόλογα στελέχη της Εκκλησίας και της Ιεραποστολής να είναι πνευματικοπαίδια του, κράτησε σταθερά το τιμόνι της ηγουμενίας στη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου Πάτμου, υπήρξε ιδρυτής της γυναικείας Μονής του Ευαγγελισμού της Μητρός του Ηγαπημένου στην Πάτμο, διετέλεσε Πατριαρχικός Έξαρχος στο ιερό νησί και τα αποφθέγματά του, όπως έχουν καταγραφεί σε επιστολές ή διαλόγους του βοηθούν στο να αναζητήσουμε, να ανακαλύψουμε και τελικά να αισθανθούμε τη “μυστική” συνάντηση με το Θεό.
Μα το επιστέγασμα της ψηλάφησης και της προσκύνησης του Ιησού σ’ όλη του τη ζωή ήταν τα θαύματα και όσο ήταν ζωντανός και μετά το θάνατό του, μέσω των λειψάνων του.
Οι θαυμαστές παρεμβάσεις του, για τις οποίες υπάρχουν συγκεκριμένες και επώνυμες μαρτυρίες, είναι πολλές. Και λειτουργούν ως κίνητρο αναρίθμητοι άνθρωποι να μη βυθίζονται στις αμφιβολίες και να μην παγιδεύονται στην απιστία.
Τα θαυματουργά λείψανα του π. Αμφιλοχίου είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τις ιδέες μας και τη ζωή μας.
Ενώ μπορούμε, δεν θέλουμε να πιστέψουμε αληθινά. Το κάθε θαύμα του αγίου Αμφιλοχίου Μακρή είναι αποτέλεσμα της αγάπης του Θεού και όχι, όπως ορισμένοι διακηρύττουν, αποτέλεσμα της διαταραγμένης ψυχικής ισορροπίας αυτών, που το ζουν.
Μια τέτοια ερμηνεία είναι μια επικίνδυνη παραμόρφωση και διαστρέβλωση της φανέρωσης του Θεού. Σε μια εποχή, που πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις μας απογοητεύουν, μας καταρρακώνουν και μας γονατίζουν, διστάζουμε από αδυναμία να ερμηνεύσουμε το θαύμα, ωστόσο ας έχουμε εμπιστοσύνη στη σοφία του Θεού, που Εκείνος ξέρει πότε και τι πρέπει να δίνει στον καθένα μας.
Μόνο αν νεκρώσουμε την αλαζονεία του λογισμού-παραλογισμού μας, θα βλέπουμε και θα καταλαβαίνουμε, και το κυριότερο θα μας αγγίζουν τα θαύματα και του π. Αμφιλοχίου και των άλλων αγίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου