«Και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο Οίκος Κυρίου». (Ιεζεκ. Κεφ. μα')
Οριστε η μεγαλυτερη θυσια που εγινε προς τον Θεον,απο τοτε που δημιουργηθηκε ο κοσμος Η Μαρια η αειπαρθενος κορη σε ηλικια τριων ετων προσφερεται να αφιερωθει στον Κτιστη του κοσμου ,στον ναο του Θεου, στην Ιερουσαλήμ. Οπως δεν υπηρξε αλλο τελειωτερο πραγμα ,ετσι δεν υπηρξε και αλλη πιο τιμιωτερη προσφορα στον Θεο αλλα και πιο ευπροσδεκτη. Ετσι και εγω με ευλαβεια σκεφτομαι αυτην την σεβασμια εισοδο, μου φαινεται πως βλεπω την ενδοξη αληθινα και λαμπρη πανηγυρη εδω κατω στην γη,μεσα στην αγια πολη ,αλλά ενδοξοτερη και λαμπροτερη φανταζομαι εκει επανω στον ουρανο,μεσα στον παραδεισο. Βλεπω εδω να πηγαινουν μπροστα παρθενες κορες που κρατουν λαμπαδες ,που πανηγυριζουν με χαρα για την αειπαρθενον κορη και εκει στον ουρανο βλεπω ταξιαρχιες αστραπομορφων αγγελων να χορεύουουν ,να υμνουν την Παναγια που ενω φερει σωμα ανθρωπινο ειναι εν τουτοις καθαρωτερη απο τους Ασωματους Αγγέλους.
Εδώ ο μέγας αρχιερεύς απλώνει τα γεματα ευλαβεια χερια του και, με θεια εμπνευση αφου γεμισε, εισάγει μέσα εις τα άγια των αγίων την έμψυχον κιβωτόν τού αγιάσματος˙ και κατα τον ιδιον χρονον ανοιγει την μακαρία αγκαλια του ο προαιωνιος Πατερας και δέχεται εκ δεξιών τού θρόνου της θείας μεγαλειότητος τού Υιού Αυτού αυτην που προορισθηκε να γινει η μητερα του υιου Του. Διπλή είναι η είσοδος της κεχαριτωμένης Θεόπαιδος· μία που βλεπεται εδώ εις το ιερόν του ναου ,τα αγια των αγιων, και άλλη νοερη εκεί στις λαμπερες καταστασεις που ζουν οι αγιοι και δια τούτο, εδώ πλήρης θείας φωτοφανείας ακτινοβολεί ο ναός τού Σολομώντος, και εκεί δύο φορες αστράφτει της τρισηλίου θεαρχικής αίγλης το τρισόλβιο φως· λοιπον ισως αυτα να εβλεπε νοερα ο Ιεζεκιήλ, όταν έλεγε˙ «και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο οίκος Κυρίου»· ο οίκος Κυρίου, και ο επίγειος δηλαδή και ο ουράνιος. Όμως εγώ, φιλέορτοι ακροατές, δεν θέλω σήμερον να στοχασθώ άλλο, ούτε την γην ούτε τον ουρανόν, θελω να στοχασθω μονο αυτήν την θεοχαρίτωτη Κόρη, την οποίαν, βλέποντας την να μπαινει εις τον ναόν τού Θεού, την σκεφτομαι αληθινα να ειναι ενας εμψυχος ναος της Θεότητας, για τον οποιον μπορω να πω οτι περισσοτερο ταιριαζει το «και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο οίκος Κυρίου».
Και ο ναός τού Σολομώντος και ο,τι βρισκοταν μέσα εις τον ναόν ιερόν και σεβάσμιον, όλα ήταν τύπος των προνομίων της παρθένου Μαρίας, η οποία αληθινά είναι ναός έμψυχος τού Θεού. Και πρώτον λοιπον αυτός ο Σολομών, πού μεταφράζεται το ονομα του '' βασιλεύς ειρήνης'', ο κτίστης τού ναού, εις τού οποίου ναου την οικοδομήν έβαλε όλον τον πλούτον και την σοφίαν του, δια να κάμη το μεγαλοπρεπέστατον και το ωραιότατον έργον που υπηρχε στην γη, αυτος λοιπον ο Σολομων , είναι εικών τού ουρανίου δημιουργού και παμβασιλέως Θεού, οπού λέγεται στις Γραφές «άρχων ειρήνης», ο οποιος δια να πλασει την παρθένον Μαρίαν, χρησιμοποιησε όλον τον πλούτον της θείας του παντοδυναμίας, της θείας του σοφίας, της θείας του αγαθότητος, για να κάνει το τελειότερον και ευγενέστερον ποίημα μεσα σε ολοκληρη την φύσιν των όντων.
Αυτή η Παρθένος το ομολογεί: «εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός· εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού»· το οποιο δηλαδη θελει να πει : για να την πλάσει ο Θεός, έκαμε τόσον, όσον μπορουσε να κάνει ένας Θεός Παντοδύναμος. Την έπλασε με μια ομορφια σωματικη που αν συγκριθει με το καλλος,την ομορφια, των αυλων πνευματων ,το καλλος της Παναγιας ειναι περισσοτερο. Με μίαν ψυχήν, που ειναι σκεύος δεκτικόν όλων μαζι των υπερφυσικών χαρισμάτων τού Αγιου Πνεύματος· Με ένα νουν, φωτισμένον προς την γνώσιν της αληθείας, με την βοηθεια ολων των ακτινων των θείων εκλάμψεων. Με θείαν θέλησιν, αναμμένην προς την έπιθυμια τού αγαθού, με την βοηθεια ολων των φλογών του θείου έρωτος, το παναγιον Πνευμα ακαταπαυστα ενεργησε και συνεργαστηκε στην πλαση της Παναγιας. Ο Ιερός Αυγουστίνος ονομάζει την πλάση της Παρθένου: «έργον αϊδίου βουλής». ...........................
Επισης κατα τη δημιουργια του ναου του Σολοωντος συνεβησαν εξαισια πραγματα˙ διατί λέγει «και ο οίκος εν τω οικοδομείσθαι αυτόν, λίθοις ακροτόμοις ολοκλήροις ωκοδομήθη˙ και σφύρα και πέλεκυς και παν σκεύος σιδήρου ουκ ηκούσθη», ......... Αλλά διατί τόση επιμέλεια εις την οικοδομήν; ...................
Αλλά το πλέον εξαισιο πράγμα συνεβη με την Παρθένον, η οποία, επειδή και επροκειτο να είναι (καθώς ψάλλει η Εκκλησία) ο καθαρώτατος ναός τού Σωτήρος, το ιερόν θησαύρισμα της δόξης τού Θεού, το κατοικητήριον της σεσαρκωμένης Θεότητος, το έμψυχον παλάτιον τού ουρανίου Βασιλέως, ήταν και κατά το σώμα και κατά την ψυχήν—λέγει ο Θεολόγος Γρηγοριος — προετοιμασμένη, προκαθαρμένη, τέλεια, κεχαριτωμένη. «Άνθρωπος Θεός κυηθείς εκ Παρθένου, και ψυχήν και σάρκα προκαθαρθείσης τω Πνεύματι»· εις τρόπον ότι η Παρθένος Μαρία, όταν έδημιουργηθη από τον Θεόν, ξεπερασε την φύσιν τού νόμου, και όταν εγέννησε τον Θεόν, ξεπερασε τον νόμον της φύσεως. 1
Εννέα πράγματα ήτοαν μέσα στον ναόν τού Σολομώντος, τα ιερώτερα και σεβασμιώτερα· πρώτον η Επτάφωτος λυχνία· δεύτερον η τράπεζα της προθέσεως των άρτων, τρίτον το χρυσούν θυμιατήριον, τέταρτον η στάμνος η χρυσή, όπου είχε το μάννα· πέμπτον οι πλάκες της Διαθήκης, όπου ήταν γραμμένος ο δεκάλογος· έκτον η ράβδος τού Ααρών, όπου εβλάστησεν, εβδομον η κιβωτός· όγδοον τα Χερουβίμ, όπου επεσκίαζον το Ιλαστήριον και έννατον τα άγια των άγιων ,όλα τύπος, όλα αινίγματα και σκιές των προνομίων της Θεομήτορος. Αυτή ήταν όντως η επτάφωτος λυχνία των επτά χαρισμάτων τού αγίου Πνεύματος, με τα οποία έλαμπε — λέγει ο μέγας Αθανάσιος — από τους πρώτους χρόνους της ηλικίας. Αυτή ήταν η ζωηφόρος τράπεζα του άρτου της ζωής. Αυτή το χρυσούν θυμιατήριον όπου εκράτησεν αφλέκτως το πυρ της Θεότητος. Αυτή η στάμνος η χρυσή, οπού εβάσταξε το ουράνιον μάννα. Αυτή η πλάκα, οπού έφερε σωματούμενον τον ενυπόστατον Λόγον. Αυτή η ράβδος, όπου εβλάστησε παραδόξως το άνθος της αφθαρσίας. Αυτή η κιβωτός, οπού έσωσεν εκ τού κατακλυσμού της αμαρτίας το ανθρώπινον γένος. Αυτή το θείον ιλαστήριον, οπού το επεσκίαζαν, όχι τα Χερουβίμ, άλλ' αυτή η δύναμις τού Υψίστου. Αυτή η θεοδόχος γαστήρ, τα όντως άγια των αγίων, οπού μια φορα εισήλθεν ασπόρως και εξήλθεν αφθόρως ο αθάνατος Αρχιερεύς, όταν ο Λόγος σαρξ εγένετο.
Και ιδού η Παρθένος Μαρία, ο ναός έμψυχος τού Θεού, που τον προεικόνιζε τυπικώς εκείνος ο ναος του Σολομωντος· ετσι λοιπον και η δόξα εκείνη, με την οποια γεμισε ο ναος του Σολομωντος μετά την καθιέρωσιν του, ηταν αίνιγμα αμυδρόν της απειρου θειας δόξης με την οποια γεμισε η Θεομητωρ Μαρια, για την οποια προφητικώς το Πνεύμα το άγιον προανεφώνησε˙ «και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο οίκος Κυρίου».
Διατί, εισηλθε η Παρθενος στον ναο στην ηλικια των τριων ετων; Διοτι στα τρια χρονια, γνωρίζεται το μέγεθος της ηλικίας τού ανθρώπου˙ ο οποιος και όσος είναι στη ηλικια των τριων χρόνων δυο φορες ακομη αυξανει και οχι περισσοτερον λεγει ο μεγας Βασιλειος. εις την εξαήμερον: «όσος εν τη τριετία, δις τοσούτος έσται».2
Τριών χρόνων ήταν η Παρθένος και είχε τόσην αγιότητα πού εκριθη άξια να εισέλθη εις τα άγια των αγίων, όπου δεν εμπαινε κανεις άλλος, παρά μόνος ο Αρχιερεύς, και τούτος μίαν φοράν τον χρόνον . Λοιπόν από τούτο βγαζουμε το συμπερασμα , πως η Παρθένος με την παροδον του χρονου θα αυξανοταν αλλες δυο φορες ως προς την αγιοτητα ˙ δηλαδη, ενω ηταν τριών χρόνων υπερέβαινεν εις την αγιότητα όλους τους δικαίους και προφήτας και πατριάρχας τού παλαιού νόμου· έτσι επροκειτο να αυξηθει άλλο τόσον εις την αγιότητα, ωστε να υπερβει όλους τους Αποστόλους και μάρτυρας και οσίους και διδασκάλους της Εκκλησίας· Και πάλιν άλλο τόσον ωστε να υπερέβη και όλους τους Αγγέλους και Αρχαγγέλους και Σεραφείμ και Χερουβείμ του ουρανού. Ετσι λοιπον αν τριών χρόνων έφθασεν έως εις τα άγια των αγίων τού ναού, έως τέλους θέλει φθάσει έως εις τα άγια των αγίων τού παραδείσου, εως δηλαδή εις αυτόν τον θρόνον της τρισηλίου Θεότητός. Και στον θρονο της θεοτητος αληθινα την προείδεν ανεβασμένην ο προφητάναξ Δαυίδ: «παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου»· και τούτο είναι το σωστόν μέγεθος της αγιότητας, οπού έλαβεν η Παρθένος, ο έμψυχος ναός τού Θεού˙ πλήρης χάριτος εδώ εις την γην, πλήρης δόξης εις τον ουρανόν «και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο οίκος Κυρίου».
Αλλά εσύ, δοξασμένη Παρθένε, εσύ μπαίνεις σήμερον εις τον ναόν τού Θεού, ο έμψυχος ναός τού Θεού· μπαίνεις εις τα άγια των αγίων εσυ το αγιασμένον σκήνωμα τού Υψίστου· μπαίνεις εις το ιλαστήριον τού Κυρίου, εσυ που εισαι ο ιλασμός των ψυχών ημών˙ και ημείς, σάν τις λαμπηδοφόρες Παρθένους, με καρδίας αναμμένας από ευλάβειαν, σε συνοδευουμε ως φρουρα νοερώς και πανηγυρίζομεν εν αγαλλιάσει πνευματική τα ένδοξά σου Εισόδια.3
1. Λογ. κβ', εις τον Ευαγγελ.
2. Ομιλ. Γ.
3. Επειδή ο λόγος ούτος δεν είναι κυρίως ειμή σημειώσεις τινές του συγγραφέως, δια τούτο ετέθησαν εν τω μεταξύ αι φαινόμεναι στιγμαί προς δείξιν των ελλείψεων.
https://kirigmata.blogspot.com/search?q=%CE%95%CE%99%CE%A3%CE%9F%CE%94%CE%99%CE%91+%CE%98%CE%95%CE%9F%CE%A4%CE%9F%CE%9A%CE%9F%CE%A5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου