Ο ΑΓΙΟΣ ΦΡΟΥΜΕΝΤΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΒΗΣΣΥΝΙΑΣ

Ο ἅγιος Φρουμέντιος ­γεννήθηκε στὴν Τύρο τὸν 4ο αἰώνα, τὴν ἐ­­­πο­χὴ ποὺ βασίλευε στὴ Βυζαντι­νὴ Αὐτοκρατορία ὁ Μέγας Κωνσταν­τίνος.

   Ἀπὸ μικρὴ ἡλικία δέχθηκε τὸν σπόρο τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος. Καὶ μορφώθηκε μὲ ὑψηλὴ παιδεία. Σύντομα ἀπέδειξε τὴν ὡριμότητά του, γιατὶ συνδύαζε σπάνια ἀρτιότητα στὸ ἦθος του μὲ σφαιρικὴ ἐπιστημονικὴ κατάρτιση στὸ πνεῦμα του.

   Κάποτε ὁ διδάσκαλός του, ὁ φιλόσοφος Μερώπιος, ὀργάνωσε μιὰ ἐρευνητικὴ ἀποστολὴ πρὸς τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα γιὰ νὰ συλλέξει στοιχεῖα γιὰ τοὺς ἄγνωστους λαοὺς τῆς περιοχῆς ἐ­­­κείνης καὶ κυρίως τῆς Ἀβησσυνίας (Αἰ­θι­ο­πίας). Στὴν ἀποστολὴ θὰ συμμετεῖ­χε καὶ ὁ Φρουμέντιος. Ὅμως τὸ πλοῖο κα­τὰ τὴ διάρκεια τῆς ­ἐξερευνήσεως ­δέ­χθηκε σὲ κάποιο λιμάνι ἐπίθεση ἀπὸ πειρατὲς ποὺ ­κατέσφαξαν ὅλους ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Φρουμέντιο καὶ τὸν ἀδελφό του Αἰδέσιο, ποὺ τοὺς πού­λησαν καὶ τοὺς δυὸ σκλάβους στὸ βασιλιὰ τῆς ­Ἀ­­­­βησσυνίας. Οἱ δύο νέοι διακρίθηκαν μὲ τὴν εὐγένειά τους καὶ τὰ ­πλούσια χαρίσματά τους, καὶ ὁ βασιλιὰς τοὺς ἔκανε συνεργάτες του καὶ τοὺς ­ἀνέθεσε τὴν εὐ­θύνη τῶν οἰκονομικῶν ὑποθέ­­σεων. Ὅ­­­ταν πέθανε ὁ βασιλιάς, ἡ βα­σίλισσα τοῦ κράτους ἀνέθεσε τὴν ἐκ­παίδευση τοῦ ἀνήλικου παι­διοῦ τους Ἐ­­­ζανᾶ, δια­δόχου τοῦ θρόνου, στὸν ἔμπιστο καὶ σοφὸ Φρουμέντιο.

   Τὸ κύρος τοῦ Φρουμεντίου ὅλο καὶ αὐξανόταν. Ἐπηρέαζε μὲ τὸ χριστιανι­κό του ἦθος τὸ εἰδωλολατρικὸ ­­βασίλειο. Ἡ στάση τῆς βασίλισσας ἀπέναν­τι στοὺς Χριστιανοὺς Ρωμαίους ἐμπόρους ποὺ ἔ­­­μεναν ἐκεῖ, ἔγινε εὐνοϊκότερη. Καὶ τοὺς ἄφησε νὰ τελοῦν ἐλεύθερα τὰ λατρευ­τικά τους καθήκοντα.

   Λίγα χρόνια ἀργότερα οἱ δύο νέοι, μετὰ τὴν ἐνηλικίωση τοῦ διαδόχου, ἀ­­ναχώρησαν ἀπὸ τὴν Αἰθιοπία, ἀφήνον­τας στοὺς κατοίκους τοῦ ­βασιλείου δυ­νατὲς ἀναμνήσεις καὶ ἐμπειρίες ἀπὸ τὴ ζωή τους ποὺ ἦταν γεμάτη ἀπὸ χρι­στιανικὴ καλοσύνη, εὐγένεια καὶ ἀν­θρω­πιά.

   Ὁ Αἰδέσιος ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα του τὴν Τύρο καὶ χειροτονήθηκε ἐκεῖ πρεσβύτερος. Ὁ Φρουμέντιος ἀκολού­θησε ἄλλον δρόμο. Κατευθύνθηκε στήν Ἀλεξάνδρεια γιὰ νὰ συναντήσει τὸν ἅγιο Πατριάρχη Μέγα ­Ἀθανάσιο. Τοῦ περιέγραψε τὰ θαυμαστὰ περιστα­τικὰ τῆς Πρόνοιας τοῦ Θεοῦ: τὴν ­περιπέτεια τοῦ ναυτικοῦ ἐρευνητικοῦ ταξιδιοῦ τους· τὸ θαῦμα τῆς ­διασώσεώς τους· καὶ κυρίως τὴν εἰλικρινὴ δίψα τοῦ εἰδωλολατρικοῦ λαοῦ τῆς Αἰθιοπίας νὰ γνωρίσει τὸν Χριστὸ καὶ νὰ φωτιστεῖ ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας Του. Καὶ τέλος, παρακάλεσε τὸν Πατριάρχη νὰ στείλει ἐπίσκοπο ἐκεῖ. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος συγκινήθηκε ἀπὸ ὅσα ἄκουσε. Καὶ ἔκρινε ὅτι μόνο ὁ ἐνθουσιώδης Φρουμέντιος θὰ ἦταν ἄξιος γιὰ μιὰ τέτοια ἐπείγουσα ἱερὴ ἀποστολή.

   Ὁ Φρουμέντιος ἀποδέχθηκε τὴν πρό­ταση τοῦ Πατριάρχου ὡς θεϊκὴ κλή­­ση. Καὶ ἀφοῦ χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος, ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο γιὰ νὰ ὀργανώσει, νὰ κατηχήσει, καὶ νὰ βαπτίσει τὸν λαὸ τῆς Αἰθιοπίας. Καὶ νὰ γίνει ὁ ἱδρυτὴς αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας καὶ πρῶτος Ἐπίσκοπος Ἀξώμης.

   Θαυμαστοὶ ὑπῆρξαν οἱ ἀγῶνες τοῦ Φρουμεντίου γιὰ τὸν ἐκχριστιανι­σμὸ αὐτῆς τῆς εἰδωλολατρικῆς χώρας. Μετέφρασε τὶς Ἅγιες Γραφὲς στὴν ­τοπική τους γλώσσα. ­Περιόδευε μὲ ἱερὸ ἐν­θου­σιασμὸ τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ καὶ κατηχοῦσε τὸν λαὸ μὲ ­ἀναρίθμητα φλο­γερὰ κηρύγματα. ­Στήριζε τοὺς ­πτωχοὺς καὶ τοὺς ­ἀδυνάτους μὲ τὶς συμβουλὲς καὶ τὶς πράξεις τῆς ­ἀγάπης του. Θεράπευε ἀσθενεῖς μὲ τὴν ­ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου καὶ ἀπεδείκνυε στοὺς εἰδωλολάτρες τὴ δύναμη τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Ὅλοι ἀποδέχονταν μὲ ἐμπιστοσύνη τὸ θεῖο κήρυγμα. Πρῶτος ὁ βασιλιὰς Ἐζανᾶ ἔγινε Χριστιανός, καὶ ἀκολούθησαν πάμπολλοι εἰδωλολάτρες ποὺ ἐγκατέλειπαν τὰ εἴδωλα καὶ βαπτίζονταν στὸ ὄνομα τῆς ­Παναγίας Τριάδος. Σύντομα κτίστηκαν ἱεροὶ Να­οὶ γιὰ τὶς λατρευτικὲς ἀνάγκες. Καὶ ὁ κό­σμος δοξολογοῦσε τὸν Θεὸ γιὰ τὸ θαῦμα τῆς μεταστροφῆς του.

   Κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἐμφανίσεως καὶ ἐξαπλώσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ ὁ ἐ­­­­­­­πί­σκοπος Φρουμέντιος στήριζε τὸν λαὸ στὸ Ὀρθόδοξο δόγμα, καὶ τὸν καλοῦσε νὰ μένει ἄγρυπνος καὶ πιστὸς στὶς ἱερὲς Παραδόσεις καὶ στὸ πνεῦμα καὶ γράμμα τοῦ Εὐαγγελίου παρὰ τοὺς ἐκφοβισμοὺς τῶν αἱρετικῶν αὐτοκρατόρων.

   Ὁ φλογερὸς Ἐπίσκοπος τῶν Αἰθιό­πων Φρουμέντιος παρέδωσε τὴν ψυ­­χή του στὸν Κύριο εἰρηνικὸς περίπου τὸ 380. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ χάρισε τὸν τί­τλο τοῦ Ἰσαποστόλου, καὶ ὁ λαὸς τῶν Αἰθιόπων τὸν ὀνόμασε «φωτιστή του» καὶ «Πατέρα τῆς Εἰρήνης». Νὰ ­ἔχουμε τὴν εὐλογία του. Καὶ ἂς γίνει ὁ ἅγιος Φρουμέντιος ἐμπνευστής μας στοὺς ἱεραποστολικούς μας ἀγῶνες γιὰ τὴ μεταλαμ­πάδευση τῆς πίστεως στοὺς συμ­πατριῶτες μας, ποὺ ἀρκετοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀκόμη ἀγνοοῦν καὶ ψάχνουν νὰ βροῦν τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Σωτήρα μας καὶ Σωτήρα τοῦ κόσμου. Η μνημη του εορταζεται την 30 Νοε 2021.

https://www.osotir.org/2015/11/27/gios-froumentios-piskopos-vissynias/

Οι αγιογραφιες ειναι του Ονουφριου Νεοκαστριτη 16ος αι.απο το Ελμπασαν της  Βορειου Ηπειρου