Με πολλή χαρά καί ἐλπίδα ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τό ἐκπληκτικό καί ἀνεπανάληπτο γεγονός τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καί καλεῖ τά παιδιά της νά τό ἐγγίσουν μέ ἁγνή διάθεση, νά τό ἰδοῦν μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς τους καί νά τό θαυμάσουν μέ τήν πίστη τους, λέγοντας στό καθένα: «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί πού ἐγεννήθη ὁ Χριστός..». Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου μας εἶναι «Μυστήριον μέγα καί παράδοξον» καί «τό Μυστήριον οὐ φέρει ἔρευναν», γι’ αὐτό μέ μόνη τήν πίστη μας τό ἑρμηνεύουμε, ἀφοῦ ἀδυνατοῦμε ἀκόμη καί νά τό προσεγγίσουμε μέ ἄλλους τρόπους καί μάλιστα μέ τήν ἀδύνατη ἀνθρώπινη λογική. Ἕνας Θεός τέλειος «ἐταπείνωσεν ἑαυτόν» καί ἔγινε ἀληθινός ἄνθρωπος. Μεταμορφώνεται γιά πρώτη φορά ὄχι στό Θαβώρ, ἀλλά στή Βηθλεέμ.
Στό Θαβώρ, ἐνῶ εἶναι τέλειος ἄνθρωπος, ἐκείνη τή στιγμή δείχνει καί τήν ἄλλη φύση Του τή θεϊκή.
Στή Βηθλεέμ, ἐνῶ εἶναι τέλειος Θεός, παίρνει καί τήν ἄλλη φύση Του καί γίνεται τέλειος ἄνθρωπος. Παίρνει τά δικά μας γνωρίσματα, ἀλλά ὄχι ὅλα. Γεννιέται στή γῆ ὁ «ὑπάρχων πρό τῶν αἰώνων», ἀλλά ὄχι ὅπως γεννιοῦνται ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀνεξαιρέτως. Ἐκεῖνος γεννιέται «ἐκ Πνεύματος ἁγίου» καί «ἐκ Παρθένου Μαρίας».
«Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σε καί δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σε» εἶπε ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ πρός τήν γεμάτη ἀπορία Θεοτόκο τήν στιγμή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ. Εἶναι τέλειος Ἄνθρωπος, ἀλλά «ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ», ἐνῶ ἐμεῖς δέν εἴμαστε καθαροί ἀπό ρύπο, ἔστω καί ἄν εἶναι ἡ ζωή μας μία ἡμέρα πάνω στή γῆ.
Εἶναι τέλειος Ἄνθρωπος, ἀλλά ταυτόχρονα καί τέλειος Θεός, ἐνῶ ἐμεῖς ἔχουμε μόνο ψυχή καί σῶμα. Εἶναι τέλειος Ἄνθρωπος καί ἔχει ὅλες τίς ἀρετές καί τά ἰδιώματα στόν ἀπόλυτο βαθμό, ἐνῶ ἐμεῖς ἐξαχρειώσαμε ὅλα τά χαρίσματα πού μᾶς ἔδωσε ὁ Δημιουργός μας καί ἤμαστε τότε πού ἦλθε στή γῆ γυμνοί καί τρισάθλιοι.
Ἀλλά γιατί ὅλα αὐτά; Ποιός ὁ σκοπός τους; Ποιά ἡ ὠφέλειά μας; Πῶς μποροῦμε ν’ ἀξιοποιήσουμε αὐτή τήν παρουσία Του,τήν ἄκρα ταπείνωσή Του καί τή θυσιαστική ἀγάπη Του; Τήν ἀπάντηση μᾶς τή δίδουν οἱ θεοκήρυκες Ἀπόστολοι, οἱ θεοφόροι Πατέρες καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τόν κρυστάλλινο ὀρθόδοξο λόγο τους, μέ τά ἐμπνευσμένα συγγράμματά τους καί μέ τήν ἐνάρετη βιοτή καί πολιτεία τους, πού εἶναι ἡ ἔμπρακτη ἐφαρμογή τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου. Ἦλθε, λοιπόν, ὁ Θεάνθρωπος κοντά στόν ξεπεσμένο, ἀποτυχημένο, κατάστικτο ἀπό ἁμαρτίες καί κυρτωμένο ἀπό τό βάρος τῶν ἀνομιῶν του ἄνθρωπο, γιά νά τόν θεραπεύσει καί νά τόν λυτρώσει.
Ἦλθε καί ζήτησε ἀπό ἐμᾶς χῶμα καί μᾶς ἐπέστρεψε χρυσάφι, γιατί «ἐθέωσε τό πρόσλημμα».
Ἦλθε στή γῆ, γιά νά ἀνεβοῦμε ἐμεῖς στόν οὐρανό. Ἦλθε κοντά μας, γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στόν Θεό καί Πατέρα Του, γιατί «δι’Αὐτοῦ ἔχομεν τήν προσαγωγήν πρός τόν Πατέρα».
Ἦλθε, γιά νά μᾶς μεταβάλει ἀπό ἀγρίους σέ ἁγίους. Ἦλθε, γιά νά γίνει ὁ δοῦλος βασιλιάς, γιά νά γίνει ὁ σκλάβος ἐλεύθερος καί κληρονόμος αἰωνίων ἀγαθῶν.
Γίνεται ἄνθρωπος ὁ Θεός, γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωπος Θεός.
Ἦλθε, γιά νά ἐπικαλούμαστε τό ὄνομά Του, πού δέν εἶναι μόνον «τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα ἐπί τῆς γῆς», ἀλλά τό γλυκύτερο καί τό δυνατότερο, ἀφοῦ «τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ εἶναι μάστιγξ τῶν πολεμίων».
Ἦλθε, ἀκόμη, γιά νά μᾶς διδάξει ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος νά ἀνεβοῦμε στόν οὐρανό, ἄν δέ χρησιμοποιήσουμε τή σκάλα πού λέγεται ταπείνωση.
Ἦλθε, γιά νά μᾶς διδάξει, ὄχι μέ λόγια μόνο ἀλλά καί μέ τή ζωή Του, ὅτι ἡ ἀγάπη μας πρέπει νά εἶναι χωρίς ὅρους καί ὅρια, ὅπως ἦταν ἡ δική Του, πού τόν ὁδήγησε στή Βηθλεέμ καί στόν Γολγοθᾶ.
Ἦλθε, γιά νά μᾶς εἰπεῖ καί νά μᾶς δείξει ὅτι, ἀφοῦ Ἐκεῖνος, ὁ τέλειος καί ἀνενδεής,ταπεινώθηκε καί ὑπηρέτησε τούς ἀνθρώπους, ὅσο ἄθλιοι καί ἄν ἦταν, πρέπει καί ἐμεῖς χωρίς δισταγμό νά εἴμαστε ταπεινοί καί ἐξυπηρετικοί καί ἕτοιμοι ὁ ἕνας νά ὑπηρετοῦμε τόν ἄλλο χωρίς δυσφορία, γιατί εἶναι ἀδελφός μας καί στό πρόσωπό του πρέπει νά βλέπουμε τόν ἴδιο τόν Χριστό.
Εὖχομαι ὁ «Μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος», ὁ «Μεγαλοπτέρυγος Ἀετός», ὁ «οὐράνιος Ἄρτος», ὅπως Τόν χαρακτηρίζουν οἱ Πατέρες, νά βοηθήσει ὅλους μας, ὥστε νά οἰκειοποιηθοῦμε τήν ἀγάπη Του καί ὅλα τά δῶρα πού ἔφερε στή γῆ μέ τή Γέννησή Του.ΟΣΙΟΣΝΙΚΩΝ188
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου