ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ- ΠΑΡΝΩΝΑΣ
Χριστιανοί μου αγαπητοί,
Η πανέμορφη γή, πού μάς φιλοξενεί, είναι ένας μικρός πλανήτης μέσα στό αχανές σύμπαν.
Σέ σύγκριση μέ άλλους πλανήτες είναι σέ μέγεθος πολύ μικρή καί μοιάζει σά σταγόνα νερού μπροστά σέ ωκεανό.
Τήν γή, πού τήν θαυμάζουμε γιά τά πολύχρωμα λουλούδια της, γιά τά καρποφόρα δένδρα της, γιά τά δασοσκέπαστα καί χιονισμένα βουνά της, γιά τίς δαντελωτές πανέμορφες παραλίες της καί τίς απέραντες γαλάζιες θάλασσές της, τήν έδωσε o Πανάγαθος Θεός στούς ανθρώπους σάν προσωρινή τους κατοικία.
«Όταν ήλθε τό πλήρωμα τού χρόνου» καί o Θεός αποφάσισε, μέ τή σάρκωσή του, νά αναδημιουργήσει καί νά σώσει τόν άνθρωπο, θά έπρεπε νά γεννηθεί στήν πιό όμορφη τοποθεσία τής καταπληκτικής γής.
Καί όμως συνέβη τό αντίθετο. Γεννήθηκε μέσα στόν ακάθαρτο σταύλο τής Βηθλεέμ καί είχε γιά πρώτους προσκυνητές τά άλογα ζώα.
Καί γεννάται σέ εμάς τό εύλογο ερώτημα: Γιατί δέν εγεννήθη σέ κάποιο μεγαλοπρεπές παλάτι ή έστω σ” ένα αρχοντικό σπίτι ή εν πάση περιπτώσει σ” ένα καθαρό καί ανθοστόλιστο μέρος από αυτά πού διέθετε η γή μας;
Οι θεοφώτιστοι Πατέρες τής Εκκλησίας μας ευρίσκουν τό λόγο, χωρίς δυσκολία καί, απευθυνόμενοι στόν καθένα μας, τού λέγουν, μέ προεξάρχοντα τό βετεράνο τού άμβωνα Ιερό Χρυσόστομο: «Όλη η ανθρωπότης, λόγω τής διαφθοράς, έμοιαζε μέ ακάθαρτο σταύλο. Ο σταύλος ήταν πιό καθαρός από τίς καρδιές καί τά σπίτια τών ανθρώπων. Πώς νά oνομάσουμε τόν άνθρωπο, αφού δαγκώνει σάν τό σκύλο, είναι λαίμαργος καί ακάθαρτος σάν τό χοίρο, εκδικητικός σάν τήν καμήλα, άρπαγας σάν τό λύκο καί φθονερός σάν τό φίδι;».
Καί o προφήτης, βλέποντας αυτό τό κατάντημα τού ανθρώπου, μέ θρήνους ξεσπά, γράφοντας «άνθρωπος εν τιμή ών ου συνήκε. Παρασυνεβλήθη τοίς κτήνεσι τοίς ανοήτοις καί ωμοιώθη αυτοίς».
Βοσκηματώδη χαρακτηρίζει o Μέγας Βασίλειος τή ζωή τών ανθρώπων τής εποχής εκείνης, στήν oποία εγεννήθη o Κύριός μας. Πεσμένη πολύ χαμηλά ήταν η ζωή όλων, χωρίς νά υπάρχει από χαμηλά η δύναμη τής αντιστάσεως καί τής επανορθώσεως.
Ήλθε όμως Εκείνος από ψηλά καί τά ήθη τών ανθρώπων άλλαξε καί κατεκόσμησε. Έδωσε μέ τόν έρχομό Του νόημα στή ζωή καί σκοπό. Τίμησε τόν άνθρωπο, παίρνοντας τή σάρκα του καί τήν oμοίωσή του, εκτός από τήν αμαρτία του. Έδειξε σ” όλους τόν ουρανό, στόν oποίο έχουμε κληρονομικό δικαίωμα καί έδιωξε τά μάτια μας από τή ματαιότητα τών εγκοσμίων.
Μάς παρουσίασε τή θεότητά του μέ όσα θαυμαστά έκαμε κατά τή διάρκεια τής επιγείου ζωής του καί πρό πάντων μέ τά εκούσια άγια Πάθη Του καί τή λαμπροφόρο Ανάστασή του.
Μάς συμβούλευσε πώς νά εξασφαλίσουμε τή χαρά καί τήν ευτυχία μας καί πώς νά διώχνομε τή θλίψη καί τήν πίκρα μας. «Χαρά καί ειρήνη παντί τώ κατεργαζομένω τό αγαθόν, ενώ θλίψις καί στενοχωρία παντί τώ εργαζομένω τό κακόν».
Μάς έδειξε ακόμη τό σπίτι τού αδελφού μας καί μάς έδωσε τή δύναμη νά φθάσουμε ως εκεί, άλλοτε μέ τή συγγνώμη στήν καρδιά μας καί άλλοτε μέ τά χέρια μας γεμάτα. «Είδες τόν αδελφό σου είδες τό Θεό σου» μάς συμβουλεύουν καί οι τίμιοι αγωνιστές «οι καλώς αθλήσαντες καί στεφανωθέντες» άγιοι τής Εκκλησίας μας.
Αδελφοί μου καί παιδιά μου,
Καί η εποχή μας είναι πολύ χαμηλά πεσμένη. Καί σήμερα γίνονται, γράφονται καί ακούονται πράγματα όχι απλώς παράξενα καί παράδοξα, αλλά φοβερά καί τρομερά, πού, άν σέβεται κανείς τόν εαυτό του, εντρέπεται νά τά περιγράψει.
Έχουν σχέση μέ τήν πολυθεΐα, πού πρεσβεύουν μερικοί αμετανόητοι καί νοσταλγοί ενός παρελθόντος, πού είναι από θρησκευτικής πλευράς απαράδεκτο.
Αυτά πού γίνονται έχουν σχέση μέ τή χωρίς φραγμούς καί όρια ανήθικη συμπεριφορά όχι μόνο μερίδας νέων, στίς φλέβες τών oποίων τρέχει φωτιά, αλλά καί ωρίμων ανθρώπων, πού πρόδωσαν τή νοημοσύνη τους καί ξεπούλησαν τήν τιμή καί τήν αξιοπρέπειά τους.
Αυτά πού γράφονται έχουν σχέση μέ γεγονότα αφύσικα, τά oποία δέν παρατηρούνται ούτε στά άλογα ζώα. Καί τό χειρότερο όλων δέν είναι οι καθημερινές πτώσεις μέ τίς πρωτοτυπίες τους, αλλά η επιμονή τών παρεκτρεπομένων νά τίς επιβάλουν στούς άλλους, τούς συνετούς καί σώφρονες, καί νά εξασφαλίσουν τήν έγκριση ακόμη καί τόν έπαινο καί τά χειροκροτήματα εκείνων, οι oποίοι διάλεξαν τή στενή καί τεθλιμμένη oδό στή ζωή τους.
Σέ μιά τέτοια εποχή γιορτάζουμε τή Γέννησή Του, γιά μία φορά ακόμη. Καί πρέπει τή χαρά μας γιά τή γιορτή νά μήν τήν αποδυναμώσει η χωρίς ηθικούς φραγμούς υλιστική ζωή τών πολλών. Είναι ανάγκη νά ζούμε μέ τήν ελπίδα όσο καί άν είναι αυτή αμυδρά. Είναι ανάγκη νά ελπίζουμε ότι θά έλθουν καλύτερες ημέρες. Ότι o πεσών άνθρωπος θ” ανανήψει. Ότι τό θαύμα τής επιστροφής τού ανθρώπου κοντά στο Θεό, o Σαρκωθείς Κύριός μας θά τό πραγματοποιήσει, όταν έλθει η στιγμή τής Χάριτος. Τό πολυκέφαλο θηρίο τής αμαρτίας δέ θά νικήσει. Θά θριαμβεύσει τό «Αρνίον τό Εσφαγμένον», δηλαδή τό Θείο Βρέφος τής Βηθλεέμ, o Κύριός μας καί Σωτήρα μας, πού είναι «ελαττόνων βοηθός, αντιλήπτωρ ασθενούντων, απεγνωσμένων σκεπαστής καί τών απηλπισμένων βοηθός» (Ιουδ. 9,11).
Αυτού τού Σωτήρος Χριστού επικαλούμαι τή Χάρη καί τήν ευλογία γιά όλους σας καί εύχομαι ευλογημένη τήν χριστουγεννιατικη ημέρα καί αγιασμένη όλη τήν ζωή σας.
Θερμός ευχέτης πρός τόν Γεννηθέντα Κύριο
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ o Μονεμβασίας καί Σπάρτης Ευστάθιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου