Sofia Kalogirou
".. Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ..Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΟΝΟΣ, ΧΡΟΝΟ ΒΑΛΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΡΥΘΜΙΖΟΥΜΕ.."
《 ....Στο σημερινό Ευαγγέλιο είδαμε τον Κύριό μας, που περιήρχετο σε πόλεις και χωριά και εδίδασκε το λόγο του Θεού, το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού, πρώτα απ’ όλα να πηγαίνει στη Συναγωγή, στην Εκκλησία δηλαδή.
Αυτός, Ων Τέλειος Θεός και Τέλειος Άνθρωπος, οδηγούσε τα βήματα Του πρώτα απ’ όλα στη συναγωγή, στην Εκκλησία.
Για να μας διδάξει, όπως έλεγαν οι άγιοι Γεροντάδες μας, δεν είναι δικά μου λόγια, να διδάξει σε όλους μας την αξία και τη δύναμη της Εκκλησίας και της προσευχής μέσα στην Εκκλησία, γιατί μέσα στην Εκκλησία γίνονται όλα τα θαύματα του Θεού και σήμερα ακούσαμε στην Ευαγγελική Περικοπή να θαυματουργεί ο Θεός μέσα στην Εκκλησία.
Σε μια γυναίκα συγκύπτουσα, είχε καμπουριάσει τόσο πολύ , που η μύτη της, με συγχωρείτε, έφτανε κάτω στη γη. Δεν το έβαζε όμως κάτω, παρόλο που αυτή η ταλαιπωρία της προέκυψε από δαιμονική επήρεια, κάποια αμαρτία θα είχε κάνει, όπως λέγανε οι Γεροντάδες μας και ο Θεός επέτρεψε το δαιμόνιο να την πλήξει σ’ αυτό το θέμα και να ασθενήσει, να τη δέσει, δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια. Δεν το ‘βαζε όμως κάτω, κάθε Σάββατο, ημέρα αργίας των Ιουδαίων, επήγαινε στη Συναγωγή, στην Εκκλησία.
Αυτή ήταν η προτεραιότητά της.
Εμείς, δεν ξέρω αγαπητοί μου αδερφοί τώρα που στερούμεθα την Εκκλησία, όλοι λέμε γι’ αυτή τη στέρηση, δεν ξέρω όταν είχαμε τη δυνατότητα αν ήταν η πρώτη προτεραιότητά μας, για όλους μας, η Εκκλησία.
Η συγκύπτουσα δεν την άφησε την Εκκλησία, μπορούσε δεν μπορούσε εκεί.
Και αυτό μου θυμίζει τον Άγιο Ιάκωβο, που κάποτε όταν υπέφερε πολύ από τη μέση του και δεν μπορούσε να κατέβει τα σκαλιά απ’ το κελί του για να ’ρθει στην Εκκλησία, προκειμένου να εκκλησιαστεί και να μη χάσει την Εκκλησία, τι έκανε αδελφοί μου;
Βία στη βία, αυτό ήταν το χαρακτηριστικό του γνώρισμα, όπως έλεγε ο άγιος Γέροντας Κύριλλος για τον Άγιο Ιάκωβο. Ήταν βιαστής... εβίαζε τον εαυτό του για το καθετί από μικρό παιδί.
Τι έκανε;
Άφησε τον εαυτό του στις σκάλες, κουτρουβάλησε από τις σκάλες, με συγχωρείτε, με αυτό τον τρόπο κατέβηκε τις σκάλες και ήρθε στην Εκκλησία.
Έτσι και η συγκύπτουσα, την είδε ο Θεός Μας, αμέσως την εσπλαχνίσθηκε, χωρίς να του πει τίποτε γιατί διέκρινε μέσα στην καρδιά της την πίστη της, την εμπιστοσύνη της στο Θεό. Ακούμπησε τα χέρια Του και της είπε :
Απολέλυσαι της ασθενείας σου... λύνεσαι από την ασθένειά σου, θεραπεύτηκες.
Μέσα στην Εκκλησία το θαύμα.
Βέβαια εκεί υπήρξαν και υποκριτές που μίλησαν, όχι απευθείας βέβαια στο Θεό, αφού είδαν τη θεϊκή Του δύναμη, αλλά στους άλλους, αλλά "τα λέω λέει στην πεθερά για να τ’ ακούσει η νύφη", για να τα’ ακούσει ο Θεός και τους είπαν:
-Μην έρχεστε να θεραπεύεστε την ημέρα του Σαββάτου, που είναι αργία, όλες τις άλλες ημέρες.
Τον έβαλε, όμως ,ο Θεός στη θέση του, όπως ξέρει πάντα ο Θεός όλους να μας παιδαγωγεί και να μας σωφρονίζει και να μας συνετίζει.
- Εσείς όλοι σας δε λύνετε το βόδι σας ή με συγχωρείτε το γαϊδαράκι σας απ’ το παχνί να το πάτε να το ποτίσετε; αυτό το κάνετε για τα ζώα και αυτή, που είναι κόρη του Αβραάμ, απόγονος, θυγάτηρ του Αβραάμ και ταλαιπωρείται από το ακάθαρτο πνεύμα δεκαοκτώ χρόνια θα της δείξομε ασπλαχνία, δεν αξίζει το έλεος;
Άλλωστε αυτό που έκανε ο Θεός, αδελφοί μου, όπως έλεγαν οι άγιοι Γεροντάδες, δεν ήταν εργασία, ήταν ευεργεσία.
Κι εμείς την Κυριακή, την ημέρα αργίας, την ημέρα που είναι αφιερωμένη στο Θεό δεν απαγορεύει ο Θεός μετά τον εκκλησιασμό να κάνουμε έργα ευάρεστα στο Θεό.
Να μην πάμε στο άλλο άκρο και δεχόμεθα διδασκαλίες αλλότριες απ’ αυτές που το Ευαγγέλιο μας διδάσκει.
Το θαύμα, λοιπόν, έγινε μέσα στην Εκκλησία.
Ο άγιος Γέροντας Κύριλλος, πάντα τόνιζε την αξία του εκκλησιασμού, όμως έλεγε ο διάβολος προσπαθεί να εμποδίσει τον εκκλησιασμό.
Η νηστεία, η ελεημοσύνη, όπως έλεγε, σύμφωνα με τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη πλησιάζουν τον άνθρωπο προς το Θεό, η προσευχή όμως και ιδιαίτερα μέσα στην Εκκλησία, ενώνει τον άνθρωπο με το Θεό, παντρεύει τον άνθρωπο με το Θεό. Αν είναι το ένα χέρι ο Θεός και το άλλο ο άνθρωπος ενώνονται τα δύο χέρια και γίνονται ένα.
Κι έλεγε, με συγχωρείτε που θα σας κουράσω, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, που πολλοί που έχετε εξομολογηθεί στον άγιο Γέροντα Κύριλλο ,θα το έχετε ακούσει.
Εις τιμήν και μνήμην του, λοιπόν και εις γνώσιν όσων δεν το άκουσαν, επιτρέψατέ μου πέντε λεπτά να το πω:
" Βγαίνετε, έλεγε απ’ το σπίτι σας μια μέρα, περπατάτε ή είστε με το αυτοκίνητό σας και κάπου βλέπετε στο δρόμο σας έναν πεσμένο άνθρωπο, δεν τον παραβλέπετε, είναι πεσμένος είτε από το κρύο είτε από την πολλή ζέστη ανάλογα την εποχή ή από την πείνα ή από τη δίψα ή από άλλη ταλαιπωρία. Πάτε κοντά του, τον σηκώνετε, του προσφέρετε τις πρώτες βοήθειες, ακούτε τον πόνο του, τον βοηθάτε και συνέρχεται, διαπιστώνετε και τη φτώχεια του κι εκείνη την ημέρα έτυχε να έχετε μέσα στην τσέπη σας 168 χρυσές λίρες.
Σκέφτεστε, ως φιλάνθρωποι και ελεήμονες, "θα δώσω αυτού του φτωχού τις 165 λίρες και θα κρατήσω για μένα τις 3". Πράγματι, έτσι κάνετε και αφού συνήλθε ο άνθρωπος και ετοιμάζεστε να φύγετε, πετιέται απάνω, σηκώνεται, σας πιάνει απ’ το λαιμό και σας λέει "ή μου δίνεις και τις 3 που κράτησες, ή σε σκότωσα"."
Κι έλεγε ο Γέροντας :
- Πώς θα τον χαρακτηρίζατε τον άνθρωπο αυτόν; Τι θα περιμέναμε όλοι μας, να μας πει έστω κάτι αυτός ο άνθρωπος; και όλοι με ένα στόμα λέγαμε:
- Θα περιμέναμε τουλάχιστον ένα ευχαριστώ....
Αντ’ αυτού, όμως, μας φέρθηκε κατά αυτό τον τρόπο, πώς τον χαρακτηρίζετε; μας έλεγε. ‘
Αλλοι έλεγαν άπληστος, άλλοι έλεγαν αχάριστος, αλλά κυρίως εντόπιζαν στο αχάριστος.
Και συνέχιζε ο Γέροντας:
- Η ζωή μας είναι στα χέρια του Θεού, ο Θεός είναι Άχρονος, χρόνο βάλαμε εμείς στη ζωή μας για να τη ρυθμίζουμε να ρυθμίζουμε τις υποχρεώσεις μας ....
Και ρωτούσε :
- Αδελφοί μου, μια εβδομάδα πόσες ώρες έχει στο σύνολο της; 24 ώρες επί 7, το σύνολο είναι 168 ώρες. Τόσες ήταν και οι χρυσές λίρες...
Και έλεγε, σύμφωνα με το προηγούμενο παράδειγμα:
- Ο Θεός μας δίνει τις 165 ώρες της εβδομάδος και μας λέγει παιδιά μου εργαστείτε, φάτε, πιείτε, κοιμηθείτε, κάντε τις υποχρεώσεις σας, γλεντήστε ακόμα ακόμα ακόμα τις 165 ώρες της εβδομάδος, τις τρεις ώρες, λέει ο Θεός , τις τρεις ώρες, λέει ο Θεός ,τις κρατάω για μένα , πολλές ώρες ήταν; αναρωτιόταν ο Γέροντας, για να ‘ρχεστε παιδιά μου στην Εκκλησία, για να λέτε ένα ευχαριστώ για τη βδομάδα που πέρασε, ή ένα σε παρακαλώ Θεέ μου για τη βδομάδα που θα ‘ρθει. Κι εμείς, μιμούμενοι τον άνθρωπο του παραδείγματός μας, πιάνομε το Θεό απ’ το λαιμό και του λέμε
" Όχι Θεέ μου, δος μου και αυτές τις τρεις ώρες, είμαι κουρασμένος, θέλω να κοιμηθώ, έχω κάνει πολλές δουλειές εχτές, ξενύχτησα, θέλω να πάω μία εκδρομή, έχω να κάνω δουλειές. "
Προφάσεις διάφορες και απουσιάζομε από την Σύναξη του λαού του Θεού.
Και όπως λέει ένας Κανόνας Οικουμενικής Συνόδου, εάν απουσιάσομε, αγαπητοί μου αδελφοί, πάνω από τρεις συνεχόμενες Κυριακές αδικαιολόγητα, χωρίς εύλογη αιτία και χωρίς εμπόδια, όπως τα παρόντα, τότε κανονικά ο βαπτισμένος χριστιανός αφορίζεται. Βέβαια, δεν βλέπομε, δεν ακούμε κανέναν αφορισμό από την ευσπλαχνία των Αρχιερέων μας, αλλά αυτοαφοριζόμεθα μόνοι μας, αγαπητοί μου αδελφοί και τι σημαίνει αφορισμός;
Σημαίνει αποκοπή από το Σώμα της Εκκλησίας.
Ένας άγιος, που ζούσε ασκητικά, τον επισκέφτηκαν κάποια μέρα κάποια παρέα, κάποιοι φίλοι και του είπανε:
-Είσαι πόρνος,
- Είμαι...
- Είσαι μοιχός,
Είμαι..., δεν τα είχε κάνει ο άνθρωπος, ο ασκητής, αυτά αλλά τα δεχόταν για να ταπεινώνεται,
-Είσαι κλέφτης,
- Είμαι...
-Είσαι αιρετικός,
- ΟΧΙ! είπε, γιατί αιρετικός σημαίνει αποκομμένος από τη Χάρη του Θεού.
Έτσι κι ο αφορισμένος είναι αποκομμένος από τη Χάρη του Θεού.
Ας προσέξομε, λοιπόν, αυτός που δε θέλει να εκκλησιαζόμαστε, όπως λέει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, είναι ο κοινός εχθρός όλων μας.
Όταν λοιπόν με τη Χάρη του Θεού αποκατασταθούν όλα τα πράγματα, εν Ειρήνη και Ομονοία και Αγάπη, να μη λησμονούμε να τρέχομε με χαρά και προθυμία στον Οίκο του Θεού, δίδοντες και το παράδειγμα στα παιδιά μας.
Όταν μας βλέπουν να σηκωνόμαστε πρωί-πρωί, να ετοιμαζόμαστε να πάμε στην Εκκλησία, να προσευχηθούμε, όχι μόνο για μας, για όλο τον κόσμο, η προσευχή μέσα στην Εκκλησία έχει μία παγκοσμιότητα, είναι Οικουμενική.
Βλέπετε τί λέμε :
«Υπέρ του σύμπαντος κόσμου», εύχεται η Εκκλησία, «του σύμπαντος ευσεβούς ημών έθνους, υπέρ πασών των Αγίων του Θεού Εκκλησιών και υπέρ της «των πάντων ενώσεως»».
Δίνομε έτσι και το παράδειγμα, το βιωματικό, στα παιδιά μας....》
ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Ι.Μ.ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ
( Απόσπασμα από το κήρυγμα της 6/12/2020, στην Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου