ΕΔΩ ΤΟ ΑΚΟΥΤΕ: https://soundcloud.com/r1rmrt4qbvg4
Τὰ τῆς ψυχῆς θηρεύματα, καὶ τὰ πάθη τῆς σαρκός, τῷ ξίφει τῆς ἐγκρατείας ἔταμες, τὰ τῆς ἐννοίας ἐγκλήματα, τῇ σιγῇ τῆς ἀσκήσεως ἀπέπνιξας, καὶ ῥείθροις τῶν δακρύων σου, τὴν ἔρημον ἅπασαν κατήρδευσας, καὶ ἐβλάστησας ἡμῖν τῆς μετανοίας καρπούς· διό σου τὴν μνήμην Ὁσία ἑορτάζομεν.
Τίς ἀδυναμίες τῆς ψυχῆς πού γίνονται λάφυρα στόν πονηρό καί τά πάθη τῆς σάρκας, μέ τό ξίφος τῆς ἐγκράτειας ἀπέκοψες. Τά ἁμαρτήματα τοῦ μυαλοῦ τά ἔπνιξες μέ τή σιωπή πού ἔχει ἡ πνευματική ἄσκηση. Μέ τά ποτάμια τῶν δακρύων σου πότισες τήν ἔρημο καί φύτρωσαν γιά ἐμᾶς οἱ καρποί τῆς μετάνοιας. Γι αὐτό καί ἐμεῖς Ὁσία ἑορτάζουμε τήν μνήμη σου.
Ὁ ἄνθρωπος ὅπως γνωρίζουμε ἀγαπητοί μου, εἶναι πλασμένος «κατ΄εἰκόνα Θεοῦ καί ὁμοίωσιν». Αὐτό τοῦ προσδίδει δύο βασικά στοιχεία πού χαρακτηρίζουν τήν ὕπαρξή του. Τά στοιχεία αὐτά εἶναι χαρίσματα, δώρα ἀπό τό Θεό καί δέν εἶναι ἄλλα ἀπό τό Λογικό καί τό Αὐτεξούσιο. Ὁ ἄνθρωπος δηλαδή ὑπάρχει ὅπως ὑπάρχει καί ὁ Θεός. Εἶναι λογικός καί ἐλεύθερος.
Γι αὐτό καί ἔχει ὅλα τά στοιχεία νά ὁμοιάσει τοῦ Θεοῦ. Αὐτός τελικά εἶναι καί ὁ σκοπός καί ἡ μέριμνα του. Ἡ πρός τόν Θεόν ὁμοίωση. Εἶναι ἤ θά ἔπρεπε νά εἶναι... Αὐτός θά πρέπει νά εἶναι ὁ στόχος, τό κυρίως ζητούμενο, γιά τήν πίστη ἑνός ἐκάστου. Ἡ πορεία τοῦ ἀνθρώπου θά πρέπει νά εἶναι ὅπως διδάσκει καί ἡ Ἐκκλησία μας, μία πορεία ἀπό τό κατ’εἰκόνα στό καθ’ὁμοίωσιν.
Εἶναι ὁ λεγόμενος καλός ἀγώνας πού πρέπει νά κάνουμε ὅλοι ὅσοι εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του. Μέλη τοῦ μυστηριακοῦ σώματός Του. Βαπτισμένοι στό ἅγιο Τριαδικό ὄνομά Του. Παιδιά Του καί κληρονόμοι τῆς αἰώνιας Βασιλείας Του. Ἄλλο ἕνα δώρο ἀπό τό Θεό, τό ὁποίο μᾶλλον δέν τό γνωρίζουμε, τό ξεχνοῦμε. Δέν ὑπάρχει στίς προτεραιότητές μας καί μοιραία μπορεῖ νά περάσει μία ζωή ὁλόκληρη χωρίς νά ἀντιληφθοῦμε κἄν ὅτι ὑπάρχει. Αὐτό, εἶναι πρόβλημα...
Μία ζωή, πού γιά νά εἴμαστε εἰλικρινείς, ἔχει ἕνα σωρό αἰτίες καί ἀφορμές γιά νά μᾶς στρέψει σέ ἄλλους στόχους, ἐκτός ἀπό αὐτόν πού προαναφέραμε. Ἡ καρδιά μας κυρίως καί ὄχι τό μυαλό μας εἶναι μία πυξίδα, ἡ ὁποία μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθήσουμε μία κατεύθυνση. Ἕνα δρόμο. Τό μυαλό μπορεῖ νά σκέφτεται, νά κρίνει καί νά ἀξιολογεῖ σωστά. Ἡ καρδιά ὅμως παίζει ἱσότιμο ρόλο καί μπορεῖ νά ἀκυρώσει αὐτό πού ἀξιολογεῖ τό μυαλό.
Κακά τά ψέματα. Δέν μπορεῖς νά εἶσαι κάτι, νά κάνεις κάτι, νά προσπαθεῖς γιά κάτι, χωρίς αὐτό νά τό αἰσθάνεσαι! Νά τό γεύεσαι! Νά ἔχεις τήν ἐμπειρία του! Νά ἀπολαμβάνεις κάτι ἀπ’αὐτό. Ἀργά ἤ γρήγορα θά κουραστεῖς, θά ἀποθαρυνθεῖς. Θά τό θεωρήσεις τόσο δύσκολο, μακρινό καί ἀκατόρθωτο, πού μοιραία θά στρέψεις τόν ἐνδιαφέρον σου σέ κάτι ἄλλο πού εἶναι πιό εὔκολο καί πιό ἄμμεσο ὡς ἐμπειρία. Τό μυαλό μπορεῖ νά ἀναγνωρίζει τήν ἀξία σέ κάτι. Ἀλλά ἐάν ἡ καρδιά δέν τό ἀναγνωρίζει ὡς πολύτιμο θησαυρό, ἄν οἱ αἰσθήσεις δέν ἰκανοποιοῦνται, δέν θά ἐπιτρέψει νά ἀσχοληθεῖς καί πολύ μέ αὐτό. Καί ὅπως εἶπε ὁ Χριστός, «...ὅπου γάρ ἐστίν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεί καί ἔσται καί ἡ καρδία ὑμῶν...».
Κάτι πού προσφέρει ἄμμεση ἐμπειρία καί ἀπόλαυση, εἶναι ἡ ἁμαρτία. Εἶναι ὁμολογουμένως πιό θελκτική, πιό ἐλκυστική ὡς κατάσταση. Γι αὐτό εἶναι πιό εὔκολη ἀπό τήν ἀρετή. Ἡ ἀρετή ἔχει κόπο, προσπάθεια, ἀγώνα. Ἔχει πόνο. Ἔχει βαθμό δυσκολίας. Γι αὐτό καί ἡ καρδιά στρέφεται περισσότερο καί πιό εὔκολα πρός τήν ἁμαρτία, παρά πρός τήν πίστη. Πρός τήν πίστη ὡς ἔμπρακτο βίωμα, ὡς πορεία ἀπό τό κατ’εἰκόνα στό καθ’ὁμοίωση καί ὄχι ὡς μία ἀποδοχή τῆς ὑπάρξεως του Θεοῦ μόνο καί τίποτε παραπάνω.
Αὐτός ἦταν καί ὁ λόγος πού κάποτε, πρίν ἀπό 1.470 χρόνια περίπου, ἕνα δωδεκάχρονο κορίτσι, ἡ Μαρία, πῆρε τόν εὔκολο καί ἀπολαυστικό δρόμο τῆς ἁμαρτίας. Δόθηκε τόσο πολύ σ’αὐτόν, πού ἔγινε ἡ πιό διάσημη πόρνη τῆς Ἀλεξάνδρειας στήν Αἴγυπτο. Ἔφτασε σέ σημείο νά μή ζητᾶ κἄν χρήματα, ἀπλά νά ἱκανοποιεῖ τό μεγάλο πάθος της.
Ἔτσι πέρασε ἀρκετά χρόνια καί κάποτε θέλοντας νά ζήσει κι ἄλλη περιπέτεια, ἀνέβηκε σέ ἕνα πλοίο πού πήγαινε προσκυνητές στά Ἰεροσόλυμα γιά τόν Τίμιο Σταυρό. Καθ’ὅλο τό ταξίδι, ἀλλά καί ὅταν ἔφθασε στήν πόλη ἔκανε αὐτό πού ἤξερε. Αὐτό πού ἤθελε. Αὐτό πού ὅριζε ἡ καρδιά της. Μέχρι πού θέλησε κι αὐτή νά προσκυνήσει τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ.
Ἐκεί, γιά πρώτη φορά ἔνοιωσε πώς ἡ ἁμαρτία δέν ἀνοίγει ὅλες τίς πόρτες. Κάποια, αὐτήν πού σέ βάζει στό Θεό καί τή χάρη Του, δέν μπορεῖ νά τήν ἀνοίξει. Θέλοντας νά μπεῖ γιά νά προσκυνήσει, ἔνοιωθε μία δύναμη νά τήν κρατᾶ ἐκτός τοῦ Ναοῦ. Κατάλαβε. Προσευχήθηκε μέ συντριβή καρδίας σέ μία εἰκόνα τῆς Παναγίας καί ἔδωσε ὑπόσχεση νά ἀλλάξει ζωή! Νά μετανοήσει!
Τότε μπόρεσε νά προσκυνήσει τόν Τίμιο Σταυρό. Βγαίνοντας ἀπό τό ναό, μία καί μόνο σκέψη ὅριζε τήν καρδιά της. Νά μετανοήσει! Μέ κάθε τρόπο! Ἡ ἀπόφαση εἶχε λειφθεῖ. Χωρίς νά σκεφθεῖ πολύ, φεύγει ἀμμέσως γιά τήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη. Ἐκεί πέρασε 17 χρόνια. Δεκαεπτά χρόνια ἐπίπονου καί σκληροῦ ἀγώνα. Μία νεαρή γυναίκα ἀπό τά φώτα καί τήν καλοπέραση τῆς μεγαλουπόλεως Ἀλεξάνδρειας, μέσα στήν ἄγρια καί θανατηφόρο ἔρημο. Τό μόνο πού τήν φόβιζε ἦταν μήν τυχόν καί δέν προλάβει νά μετανοήσει.
Μεγαλύτερος ἐχθρός της ἦταν ὁ πρότερος βίος. Οἱ τρόποι καί οἱ διαθέσεις πού σ’αὐτόν ἀχόρταγα ἀπολάμβανε. Ἡ ἐρωτική ἐπιθυμία τῆς ἐπιτιθόταν ἅγρια. Ζητοῦσε ἐκπλήρωση. Ἐκείνες τίς στιγμές ἡ Μαρία ἔβαζε τό κεφάλι της μέσα στήν καυτή ἄμμο τῆς ἐρήμου καί ἔκραζε ἐκλιπαρώντας τό Θεό: «ὁ πλάσας με, σῶσον με!!!».
Καί ὁ ἅγιος Θεός τήν ἄκουσε! Τήν ἄκουσε καί τή βοήθησε στό δύσκολο ἀγώνα της. Γιατί εἶδε τή θέλησή της, τήν καρδιά της. Τήν μυστική αὐτή πυξίδα πού ἡ βελόνα της ἔδειχνε σταθερά καί ἀμετάκλητα Αὐτόν. Ἔτσι, ἡ ἄλλοτε περίφημη πόρνη τῆς Ἀλεξάνδρειας, μεταμορφώθηκε σέ μία ἀπό τίς μεγαλύτερες μορφές τοῦ ἁγιολογίου τῆς Πίστεώς μας. Ἔγινε ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία!!!
Ἡ ὁποία εἶναι αἰώνιο φωτεινό παράδειγμα, γιά τό τί μπορεῖ νά κάνει ἡ Θεία χάρις, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀνοίγεται καί δίνεται σ’αὐτήν. Καί τό ἄνοιγμα αὐτό τό κάνει τό αὐτεξούσιο. Ἡ ἐλευθερία, ἡ αὐτοδιάθεση τοῦ ἀνθρώπου. Πού ἐνεργοποιεῖ τόν πνευματικό ἀγώνα καί δέν κάμπτεται ἀπό τόν κάματο πού αὐτός ἔχει. Ἡ ἄσκηση τῶν ἀρετῶν. Ὁ καλός ἀγώνας καί πορεία ἀπό τό κατ’εἰκόνα στό καθ’ὁμοίωσιν. Ἡ μετάνοια. Ὅλα αὐτά ἐνεργοῦνται σωστά καί τελικά σωτήρια γιά τόν ἄνθρωπο, ὅταν εἶναι ἐλεύθερο ἀγαπητικό δόσιμο στό Θεό.
Ὅταν ἡ καρδιά νοιώσει πόθο γιά τό Θεό καί γιά τήν ἐκπλήρωση αὐτοῦ τοῦ πόθου, κινητοποιήσει τόν ὅλο ἄνθρωπο πρός αὐτό. Αὐτό μπορεῖ νά φαντάζει λίγο ἔως πολύ τρελό! Ὅλοι ξέρουμε ὅτι ἡ καρδιά κάνει πιό πολλά λάθη ἀπ’τό μυαλό. Τό ἀντικείμενο ὅμως τοῦ πόθου τῆς καρδιᾶς, ὁ Θεός, κάθε ἄλλο παρά λάθος καί ἐπικίνδυνο εἶναι!
Ἄρα ὁ πόθος αὐτός εἶναι κατά πάντα λογικός γιατί ἐπιζητεῖ Τόν Θεό. Καί ἔτσι τό ἀνθρώπινο λογικό, ζωοποιούμενο ἀπό τό αὐτεξούσιο ἐπαληθεύεται καί συναντᾶται μέ τό Λογικό τοῦ Θεοῦ. Καί γίνεται ὁ ἄνθρωπος πραγματικά εἰκόνα Θεοῦ. Ὡς λογικός καί αὐτεξούσιος.
Μία Κυριακή πρίν τή Μεγάλη Ἐβδομάδα, ἡ Πίστη μας, μᾶς προβάλλει τήν ἁγία Μαρία τήν Αἰγυπτία. Γιά νά μᾶς στηρίξει ἀφενός στόν ἀγώνα πού σιγά-σιγά κορυφώνεται. Ἀλλά καί νά μᾶς παρακινήσει ἔστω καί τώρα, λίγες ἡμέρες πρίν τό Πᾶσχα σέ πνευματικό ἀγώνα, ἐάν γιά κάποιο λόγο ἀδιαφορήσαμε. Ἡ περίπτωση τῆς ὁσίας Μαρίας, εἶναι τό καλύτερο παράδειγμα γιά νά καταλάβουμε πώς γιά ὅλα καί γιά τήν πίστη, κυρίως καί πρωτίστως χρειάζεται θέληση. Χρειάζεται ἡ ἐνεργοποίηση τοῦ αὐτεξουσίου. Αὐτό δηλαδή πού ἔκανε καί ἡ ὁσία Μαρία. Πού εἶθε διά πρεσβειῶν της, νά γίνει καί στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς.
Posted by p.filippos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου