Ο κατά κόσμον Ιωάννης Γιαχόπουλος του Αντωνίου και της Αικατερίνης γεννήθηκε στην Πρεμετή Β. Ηπείρου το 1874. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το 1900 εκάρη μοναχός. Το 1907 ακολούθησε τον μητροπολίτη Τραπεζούντος και μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντίνο ΣΤ’ (+1930), ο οποίος τον προήγαγε σε μητροπολίτη Μιλητουπόλεως.
Ως πατριαρχικός απεσταλμένος στην Κορυτσά εργάσθηκε επίμονα και υπομονετικά υπέρ ανορθώσεως των πιστών. Οι Αλβανοί όμως τον έδιωξαν.
Απεσύρθη στο Άγιον Όρος το 1930, κι έμεινε στην αρχή στο Λαυριώτικο Κελλί του Αγίου Ευσταθίου-Μυλοποτάμου, όπου είχε μεινει εξόριστος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ΄.
Κατόπιν, το 1935, διέμεινε στο Κελλί του Αγίου Ελευθερίου-Βουλευτηρίων, στην παραλία της σκήτης, της Αγίας Άννης.
Έμεινε στο Άγιον Όρος περί τις τρεις δεκαετίες.
Η εκεί παραμονή του διακρίνεται για την ακτημοσύνη του, την απλότητά του, την αφιλοχρηματία του, την ασκητικότητά του, το φιλακόλουθον και την ελεημοσύνη του.
Ας αφήσουμε όμως καλύτερα να μιλήσουν εκείνοι που τον γνώρισαν από κοντά: «Υπήρξεν, ο αείμνηστος, η ενσάρκωσις της αγιότητος. Είχε μισήσει τελείως τα χρήματα, και έχων τελείαν ακτημοσύνην, όταν εισέπραττε το αρχιερατικόν επίδομα, διένειμεν αυτό αμέσως εις τους ενδεείς. Εις τον λιμόν του 1941 έμεινε συνεχώς νήστις διά να τρέφη άλλους. Προ έτους μη έχων άλλο τι να προσφέρη, προσέφερε το μοναδικόν του ράσον … Άγαν φιλακόλουθος ων, παρέμενεν εις τας αγρυπνίας εν τω αρχιερατικώ θρόνω ως πανύψηλος δρυς, ιστάμενος επί 15 και 18 ώρας … Εδείχθη ωσαύτως η ενσάρκωσις της ταπεινώσεως, πραότητος, ακλονήτου πίστεως … Ό,τι και να είπη τις ως προς την καρτερίαν του όσον αφορά εις τον ύπνον και τα φαγητά, είναι ολίγον. Ουδαμώς ηνοχλείτο από επιθυμίας καλοζωΐας. Η εγκράτειά του είχε μεταβληθή εις ασκητικήν αταραξίαν. Εάν τον παρακολουθήσωμεν κατά τας ιεράς αγρυπνίας, θα ελέγομεν ότι εφαίνετο ως να είχε υπερνικήσει παντελώς την επιθυμίαν του ύπνου. Ο εκλιπών υπήρξε παράδειγμα ελεημοσύνης. Ακτήμων ως πραγματικός μοναχός, απεχόμενος και πάλιν απεχόμενος και πάντοτε εαυτόν προσφέρων και τους πάντας ευεργετών. Ετίμησε την Εκκλησίαν. Υπήρξε αφοσιωμένος θεράπων εις τον Κύριον».
Η μόνη περιουσία που άφησε ο σεβάσμιος αυτός ιεράρχης, «το σέμνωμα αρχιερέων» και «υπόδειγμα καθήκοντος», ήταν ένα άγιο δισκοπότηρο για το ναό του Πρωτάτου, μία εικόνα για το Κυριακό της σκήτης της Αγίας Άννης και λίγα τρόφιμα, που μοιράσθηκαν ως ευλογία στους άπορους ερημίτες. «Υπερμεσούντος μηνός Ιανουαρίου απεδήμησε προς Κύριον, ον παιδιόθεν υπηρέτησε, πλήρης ήμερων και αγιότητος ο επίσκοπος Μιλητουπόλεως Ιερόθεος».
Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 20.1.1956.
Ο μακαριστός Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης (+1983) γράφει στοχαστικά περί αυτού σε νεκρολογία: «Οι Αγιορείται απαξάπαντες από ετών διεκήρυττον “τοιούτος ημίν έπρεπεν αρχιερεύς”. Αρχιερεύς πένης. Πολλοί όμως των συναδέλφων του, επισκέπται και προσκυνηταί, έχοντες αλλοία κριτήρια της επιγείου βιοτής “εκίνουν τας κεφαλάς λέγοντες· άλλους έσωσεν, εαυτόν ουκ ηδυνήθη σώσαι”. Αυτός δε ο υπεράνω των γήινων γενόμενος, ουκ επαίνους, μήτε σκώμμασι προσέχων, ένα σκοπόν της ζωής του έθετο, την αγαθοεργίαν, εξ ης και κατέλιπεν ως αγλαούς καρπούς τέκνα του πνευματικά, κατέχοντα ζηλευτάς θέσεις εν πανεπιστημίοις και τη ανώτερα Ιεραρχία της Εκκλησίας μας, και εδικαιούτο να λέγη “ιδού ο εμός πλούτος”, και δεν το έλεγε ποτέ, εκ ταπεινώσεως και μετριοφροσύνης. Απήλθεν ήδη εις τον ποθούμενον Χριστόν και οι πατέρες του Όρους από καρδίας εύχονται όπως του μακαριστού Μελιτουπόλεως κυρού Ιεροθέου είη αιωνία η μνήμη».(1)
Την πρώτη μαρτυρία για την πραγματική ύπαρξη του Μαρμαρωμένου - Κοιμωμένου Βασιλιά την είχαμε δια στόματος του μεγάλου Γέροντος Εφραίμ της Αμερικής - Αριζόνα (+8-12-2019 μ.Χ.), παλαιού Καθηγουμένου της Ι. Μ. Φιλοθέου Αγίου Όρους .
Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑ
Ο Αγιορείτης Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνα, υποτακτικός τότε του Αγίου Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστού και Σπηλαιώτη, κορυφαίας μορφής του Άθωνα, διηγούνταν λοιπόν ότι την πληροφορία για την ύπαρξη του Ιωάννη, τους την μετέφερε πριν το 1955 στο Άγιον Όρος ο Αρχιερεύς Ιερόθεος Μιλητουπολεως εκ Μικρασίας, ο οποίος μάλιστα τον είχε χειροτονήσει! Αυτός ο Αρχιερέας Ιερόθεος τους είπε πως είχε δει με τα ίδια του τα μάτια τον κοιμώμενο Βασιλέα Ιωάννη!
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: “…Υπάρχει κοιμώμενος Στρατηγός ονόματι Ιωάννης, ο οποίος, τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα υποδείξει εις τους Χριστιανούς ότι αυτός θα βασιλεύσει τώρα. Θα τους υποδείξει με το δάχτυλό του τον τόπο και θα τον καλέσουν να ηγηθεί και να βασιλεύσει εις τον ελληνικό και ορθόδοξο λαό. Και θα γίνει αυτό.
Πριν από χρόνια εις το Άγιον Όρος ήταν ένας Αρχιερέας ονόματι Ιερόθεος. Αυτός ήρθε από την Μικρά Ασία. Και το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον έβαλε στο Άγιον Όρος να κάνει χειροτονίες, μνημόσυνα, Λειτουργίες, κλπ. Ήταν ένας άγιος Αρχιερέας, στον τύπου του Αγίου Νικολάου. Από αυτόν τον άγιον Αρχιερέα αξιώθηκα της Ιεροσύνης. Από την Μικρά Ασία. Ευλογημένος άνθρωπος του Θεού!
Ένα θα σας πω. Αγρυπνίες που κάμναμε! Δεκαπέντε ώρες αγρυπνία, αυτός ο άνθρωπος, ογδοηκοντούτις γέρων, δεν εκάθετο καθόλου στο κάθισμα. Από το θρόνο κατέβαινε στο στασίδι πάλι όρθιος. Και στην Λειτουργία τρεις ώρες που ακολουθούσε μετά την πολύωρη Ακολουθία του Όρθρου, όρθιος! Τον βάζαμε μια καρέκλα να καθίσει και δεν ήθελε. Έλεγε «ακόμη η Παναγία μας δεν με κούρασε» και ας έτρεμε όλος από την κούραση.
Αυτός ο άγιος Αρχιερέας, αυτός μας είπε οτι είδε τον κοιμώμενο αυτόν Στρατηγό Ιωάννη, που θα αναστηθεί όταν θα γίνει ο 3ος μεγάλος αυτός Παγκόσμιος Πόλεμος! Τον είδε! Διότι χείλη αρχιερέως και ιερέως ου ψεύδονται.
Λοιπόν μας είπε την αλήθεια. Και τον ρωτήσαμε. Διότι ζούσε τότε και ο μακαριστός μου και ο άγιος γέροντάς μου (σ.σ. ο περίφημος Ιωσήφ Ησυχαστής και Σπηλαιώτης) και όλοι μαζί συνοδεία, τον είχαμε πάρει στο εκκλησάκι μας και εκεί καθίσαμε και τον κάμναμε τις ερωτήσεις. Και μας τα έλεγε. Τα ακούσαμε με τα αυτιά μας.
Λέει «υπάρχει αυτός ο κοιμώμενος βασιλεύς και θα αναστηθεί»!
Του λέμε «ποτέ Γέροντα; Πότε άγιε Αρχιερέα του Θεού»;
Λέει, «όταν θα γίνει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος»!
Και επίσης μας είπε ότι «το δεξί του χέρι είναι στη λαβή του σπαθιού! Το οποίο σπαθί είναι μες στην θήκη».
Και μας έλεγε «όταν το σπαθί βγει από τη θήκη του, τότε θα αρχίσει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος».
Και εμείς από την περιέργεια μας του λέγαμε:
«Σεβασμιότατε πόσο απέχει το σπαθί από την θήκη»;
«Ολίγοι πόντοι εναπέμειναν για να βγει» λέει…”!
Η συγκλονιστική αυτή αποκάλυψη αυτή του Αρχιερέως Ιεροθέου, έγινε λίγο πριν τα γεγονότα του Πογκρόμ του 1955 (εδώ) σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη, ζώντος του Οσίου Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστού του Σπηλαιώτη, ο οποίος κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1959 μ.Χ..
Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς υπάρχει! Η θαυμαστή Πρόνοια του Θεού και η μεγάλη αγάπη της Παναγιάς μας για τον ορθόδοξο και μαρτυρικό λαό μας, δεν θα αφήσουν να χαθεί το Γένος μας! Η αυθεντική Ελλάδα (+Κύπρος) θα αναδειχθεί και θα φωτίσει και πάλι την Οικουμένη! Η λεγόμενη “Βυζαντινή”, δηλαδή Ελληνική, Αυτοκρατορία ξανάρχεται, για να διακονήσει και πάλι την χαμένη και πλανεμένη ανθρωπότητα και να σταματήσει οριστικά την Τουρκία και την ακραία μερίδα του Ισλάμ της οποίας και πάλι ηγείται, που επί αιώνες καταμάτωσε την γη, ως τώρα μάλιστα, με τις φρικτές σφαγές του ISIS στη Συρία, σκορπώντας θρήνο και σπαραγμό στα έθνη (Γενοκτονίες Ελλήνων, Αρμενίων, Κούρδων), πατώντας πρώτα πρώτα την ίδια την ιερή Πόλη του Αγίου Κωνσταντίνου και της Θεοτόκου! Την Κωνσταντινούπολη των Ελλήνων! Την Βασιλεύουσα Πόλη του Γένους!(2)
Πηγές – Βιβλιογραφία
(1) Γαβριήλ Διονυσιάτου αρχιμ., Λαυσαϊκόν του Αγίου Όρους, Βόλος 1953, σσ. 22-23.
Του αυτού, Μελιτουπόλεως Ιερόθεος, Αγιορειτική Βιβλιοθήκη 235-236/1956, σ. 89.
Μωυσέως Αγιορείτου μοναχού, Ο μητροπολίτης Μιλητουπόλεως Ιερόθεος (1876- 1956), Πρωτάτον 30/1991, σσ. 96-98.
(2) Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό, τ. Β΄, εκδ. Μυγδονία σ. 545-551
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου