Εγκύκλιος Σεβ. Μητροπολίτη μας για την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

«Τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν…»

Εὐλαβέστατοι κληρικοί καί Χριστιανοί μου Ἀγαπητοί,

Οἱ ἱεροὶ ὑμνογράφοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ σύμπασα ἡ χορεία τῶν μεγάλων πατέρων καὶ θεολόγων μὲ τὰ πνευματοκίνητα στόματα αὐτῶν καὶ μὲ τὸν θεοκίνητο ὀξυγράφο κάλαμό τους, χρησιμοποιώντας λόγους πειστικοὺς καὶ ἐπιχειρήματα ἀκαταμάχητα, κηρύττουν καὶ γράφουν γιὰ τὴν ἁγία κοίμηση καὶ τὴν εἰς οὐρανοὺς μετάσταση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἡ «Μεταβίωσις», ὅπως ὀνομάζει τὴ μετάσταση τῆς Θεοτόκου ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, εἶναι πίστη πάντων τῶν χριστιανῶν καὶ ἰδιαιτέρως τῶν Ὀρθοδόξων. Πλὴν τῶν αἱρετικῶν, οἱ πιστοὶ δέχονται ὅτι μετὰ τὴν τριήμερη ταφὴ της ἑνώθηκε ἡ ὁλόφωτη ψυχὴ μέ τό Θεοδόχο σῶμα της καὶ εὐθὺς ἀνελήφθη σύσσωμη στοὺς οὐρανούς.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ἐρωτᾶ ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν τάφο τῆς Ὑπερευλογημένης: «Σύ δὲ,ὦ τάφων ἱερῶν ἱερώτατε, μετὰ τὸν ζωαρχικὸν τοῦ Δεσπότου τάφον, ποῦ ἡ ζωοτόκος πηγή; Ποῦ τὸ πολυπόθητον σῶμα τῆς Θεοτόκου καὶ πολυέραστον;». Καὶ ὁ τάφος …ἀπαντᾶ: «Τὶ ζητεῖτε ἐν τάφῳ τὴν πρὸς τὰ οὐράνια μετεωρισθεῖσαν σκηνώματα; Τάς σινδόνας καταλιπὸν τὸ σῶμα τὸ ἱερόν τε καὶ ἅγιον ἀναρπαστὸν οἴχεται, δορυφορούντων Ἀγγέλων καὶ Ἀρχαγγέλων καὶ πασῶν τῶν οὐρανίων Δυνάμεων» (Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν).

Σαφέστατα καὶ ὁ τῆς Θεσσαλονίκης Ἀρχιεπίσκοπος ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σ’ ἕναν λόγο του στὴν ἁγία Κοίμηση κηρύττει: «Μόνη αὕτη νῦν μετὰ τοῦ θεοδοξάστου Σώματος σὺν τῷ Υἱῷ, τὸν οὐράνιον ἔχει χῶρον», διότι, «τὸ γεννῆσαν εἰκότως σῶμα συνδοξάζεται τῷ γεννήματι, δόξῃ θεοπρεπεῖ καὶ συνανίσταται…».

Δέν ἦταν δυνατὸ, ἐξάλλου, νά γνωρίσει φθορὰ τὸ ἄχραντο σῶμα τῆς Παρθένου, διότι ἡ φθορὰ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας καὶ ἐκείνη ὑπῆρξε τέλειο ὑπόδειγμα ἀρετῆς. Ἦταν ἄσπιλη καὶ ἀμόλυντη καὶ οὔτε σκιὰ ἁμαρτίας τὴν πλησίασε. Ἦταν δοχεῖο τῆς χάριτος καὶ κιβωτὸς τοῦ ἁγιάσματος. Εἶχε βίο πανάμωμο καὶ ζωὴ πάναγνη. Τὴ διέκρινε ἡ ἄρνηση κάθε κακίας καὶ ἡ ἄσκηση κάθε ἀρετῆς. Ἡ ψυχὴ της ἦταν καὶ τοῦ φωτὸς καθαρότερη καὶ τοῦ ἡλίου λαμπρότερη. Ἀνεδείχθη «Τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ καὶ Ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ». Τὴν καρδιά της εἶχε κυριεύσει θεῖος ἔρωτας, πού ἀπορρόφησε καὶ ἀφομοίωσε κάθε ἄλλη ἐπιθυμία τῆς ψυχῆς της. Ὅπως ἡ Κιβωτὸς ἔσωσε τὸν ἄνθρωπο κατὰ τὸ κοινὸ ναυάγιο τῆς οἰκουμένης, χωρὶς νά καταστραφεῖ ἡ ἴδια, ἔτσι καὶ ἡ Παναγία μας ἔσωσε διὰ τοῦ Υἱοῦ της τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπό τόν κατακλυσμό τῆς ἁμαρτίας καὶ ταυτόχρονα διατήρησε ἱερή τὴ σκέψη της καὶ ἄθικτη τὴν καρδιά της. Τὸ ἄχραντο σῶμα της «τὴν ἐπωνυμίαν ὑπερέβη», ἀφοῦ τὸ ἅγιο Πνεῦμα «ἐσκήνωσεν ἐν αὐτῷ καὶ τοὺς νόμους τῆς φύσεως μετεκίνησεν».

Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἦταν λογικά ἀδύνατο νά ἀδιαφορήσει γιὰ τὸ «ζωοδόχον» σῶμα ἐκείνης, ἐκ τοῦ ὁποίου ἔλαβε τὴ σάρκα καὶ τὸ αἷμα Του καὶ ἐπὶ τοῦ ὁποίου εἶχε πολλάκις ἀναπαυθεῖ. Κάθε ἄνθρωπος, ἂν μποροῦσε, θὰ συγκρατοῦσε στὴ ζωὴ τὴ μητέρα του καὶ θὰ ἀνάσταινε ἐκ τοῦ Τάφου τὸ νεκρωμένο σῶμα της. Πολὺ περισσότερο ὁ Χριστός μας, πού τὴν ἀγάπησε περισσότερο ἀπὸ ὅλους μαζὶ τοὺς ἀνθρώπους, ὡς Παντοδύναμος θὰ ἔπραττε τοῦτο. Τὴν ἀνέστησε λοιπὸν ὁ Υἱὸς της «ὡς ἀγαπητὸς τὴν ἀγαπητήν, ὡς εὐλογημένος τὴν εὐλογημένην καὶ ἐχάρισεν εἰς ἐκείνην ὅ,τι καὶ εἰς τὴν ἰδικὴν Του προσληφθεῖσαν ἀνθρωπίνην φύσιν», ὅπωςἀναφέρει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης.

Ἀδελφοί μου, δεχόμαστε ὅτι οἱ Προφῆτες Ἠλίας καὶ Ἐνώχ, ἄνδρες δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀνελήφθησαν στοὺς οὐρανούς. Γιατί νά ἀμφιβάλλουμε γιά τὴ μετάσταση τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου;Ἔχουμε σώματα ἁγίων ἄφθαρτα καὶ ἄθικτα, ἀποπνέοντα τὸ ἄρωμα τῆς ἁγιότητος. Γιατὶ να μὴ δεχθοῦμε κάτι περισσότερο γιὰ τὸ ἅγιο σκήνωμα τῆς Παναγίας μας; Ὡς θησαυροὶ πολύτιμοι φυλάσσονται τὰ τίμια λείψανα τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως μας καὶ τῶν ἁγίων, ἐκ τῶν πρώτων μάλιστα, ὅπως εἶναι τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ τῶν θεοκηρύκων Ἀποστόλων. Γιατὶ ἀνάμεσα σ’ αὐτὰ νά μὴν ὑπάρχει ἔστω ἕνα ἐλάχιστο μέρος ἀπὸ τὸ ἁγιασμένο σῶμα της, ἀφοῦ ἡ πρώτη Ἐκκλησία ἰδιαίτερα τιμοῦσε τὴ Θεοτόκο καὶ Μητέρα τοῦ Φωτός;

Πάντα τὰ ἀνωτέρω μᾶς ὑποχρεώνουν μέ πολλή εὐλάβεια καί πνευματική χαρά νά ἀναφωνήσουμε: «Τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον».

Τέλος, ἐπικαλοῦμαι τήν εὐλογία τῆς Παναγίας μας γιά τήν ὑγεία καί τήν προκοπή σας καί ζητῶ τήν κατανόησή σας, ἀκόμη καί τή συγγνώμη σας, γιατί καί ἐφέτος θά παρακαλέσω νά βοηθήσετε τά Ἱδρύματα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, πού περιμένουν κάθε χρόνο, αὐτή τήν ἡμέρα καί τή δική σας συμπαράσταση. Σᾶς εὐχαριστῶ εὐγνωμόνως καί σᾶς βεβαιώνω γιά τή διαφανῆ διαχείριση τῆς πολύτιμης προσφορᾶς σας.
Θερμός εὐχέτης Σας πρός τή Θεοτόκο
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ 

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ