ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

 Στὸ νοῦ τῶν Μαθητῶν τοῦ Κυρίου, καθὼς ἀκοῦν τὴ θεία Του διδασκαλία καὶ βλέπουν τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελεῖ, πολλὲς φορὲς δημιουργοῦνται ἐρωτήματα ποὺ ἐκφράζουν ἄγνοια, δυσπιστία, περιέργεια κ.λπ. Ὅταν π.χ. βλέπουν τὸν ἐκ γενετῆς τυφλό, προβληματίζονται. Θέλουν νὰ πληροφορηθοῦν: «Τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;» (Ἰω. θ´ 2-3). Τοὺς δίνει τὴν ἀπάντηση: Οὔτε αὐτὸς ἁμάρτησε οὔτε οἱ γονεῖς του. Ἀλλὰ γεννήθηκε τυφλὸς γιὰ νὰ φανερωθοῦν μὲ τὴν ὑπερφυσικὴ θεραπεία τῶν ματιῶν του τὰ ἔργα ποὺ ἐπιτελεῖ ἡ δύναμη καὶ ἡ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ. Ἄλλοτε ζητοῦν νὰ πληροφορηθοῦν ποιὸς θὰ εἶναι μεγαλύτερος καὶ περισσότερο διακεκριμένος ἀπ᾿ τοὺς ἄλλους στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν· «τὶς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν;» (Ματθ. ιη´ [18] 1). Ἄλλοτε θέλουν νὰ μάθουν ἐὰν κατὰ τὸ χρονικὸ διάστημα τῶν ἡμερῶν τους πρόκειται νὰ ἀποκαταστήσει ὁ Κύριος στὴν παλαιά της δύναμη καὶ δόξα τὴ βασιλεία τοῦ Ἰσραήλ· «Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ Ἰσραήλ;» (Πράξ. α´ 6). Παρόμοια ἐρωτήματα ἔθεταν στὸν Κύριο καὶ οἱ ἀκροατὲς τῆς διδασκαλίας Του. Τὸν ρώτησε π.χ. κάποτε ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς: «Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι;»· Κύριε, θὰ εἶναι λίγοι αὐτοὶ ποὺ θὰ σωθοῦν; Ἐκεῖνος ὅμως, ἀποφεύγοντας νὰ δώσει ἀπάντηση σὲ ἐρώτημα ποὺ θὰ ἱκανοποιοῦσε ἁπλὴ περιέργεια, ἀπάντησε: «ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς πύλης» (Λουκ. ιγ΄ [13] 23, 24)· ἀντὶ νὰ ρωτᾶτε πόσοι θὰ σωθοῦν, νὰ ἀγωνίζεσθε νὰ περάσετε ἀπὸ τὴ στενὴ πύλη γιὰ νὰ μπεῖτε στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀπαρνηθεῖτε δηλαδὴ τὶς κακὲς συνήθειές σας καὶ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή σας γιὰ νὰ σωθεῖτε. Ἀνάμεσα ὅμως στὰ τόσα ἐρωτήματα ποὺ δέχθηκε ὁ Κύριος, ὑπάρχει καὶ ἕνα ποὺ ἔχει ἰδιαίτερη σημασία. Αὐτὸ Τοῦ τὸ ἔθεσε ἕνας ἄρχοντας, ἕνας πλούσιος καὶ εὐσεβὴς νέος: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσω ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» (Μάρκ. ι΄ [10] 17)· τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή; Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου στὸ καίριο αὐτὸ ἐρώτημα ἦταν ξεκάθαρη: «εἰ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς». Θέλεις νὰ σωθεῖς; Ἐφάρμοσε στὴ ζωή σου τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Τὶς ξέρεις: «οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Ματθ. ιθ΄ [19] 17-19). Αὐτὸ ἦταν τὸ πιὸ σημαντικὸ ἀπὸ τὰ ἐρωτήματα ποὺ δέχθηκε ὁ Κύριος. Καὶ εἶναι ἀναμφιβόλως τὸ σπουδαιότερο ποὺ πρέπει νὰ κυριαρχεῖ καὶ σὲ μᾶς. Πάντοτε καὶ μάλιστα ὅταν συζητοῦμε μὲ τοὺς ἄλλους: «Τί ποιήσω ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» (Μάρκ. ι´ [10] 17). Εἶναι μεγάλο τὸ ἐρώτημα, γιατὶ εἶναι τὸ μέγιστο ἔργο ποὺ ἔχουμε νὰ ἐπιτελέσουμε ἐδῶ στὸν κόσμο ὅσο ζοῦμε. Θὰ λαμβάνουμε τότε τὴν ἀπάντηση ἀπὸ τὸν Κύριο: Ἐὰν θέλεις νὰ μπεῖς στὴν αἰώνια καὶ μακαρία ζωή, νὰ ἐφαρμόζεις σ᾿ ὅλη τὴ ζωή σου τὶς ἐντολές (Ματθ. ιθ´ [19] 17). Ἄλλοτε θὰ Τὸν ἀκοῦμε νὰ μᾶς λέει, ὅπως εἶπε στοὺς Μαθητές Του ὅταν ἔπλυνε τὰ πόδια τους: «ὑπόδειγμα δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε»· ὅπως ἐγὼ ἔκανα σὲ σᾶς, ἔτσι κι ἐσεῖς νὰ κάνετε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον, καὶ ἀπὸ ἀγάπη νὰ ταπεινώνεσθε καὶ νὰ ὑπηρετεῖτε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον» (Ἰω. ιγ´ [13] 15). Εἶναι δὲ σημαντικὸ νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅτι τὸ ἐρώτημα «τί ποιήσω ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;», τὸ θέτουμε στὸν μοναδικὸ καὶ ἀληθινὸ Διδάσκαλο, τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ Θεό· σ᾿ Αὐτὸν ὁ Ὁποῖος βεβαιώνει: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾿ ἐμοῦ» (Ἰω. ιδ´ [14] 6)· Ἐγὼ εἶμαι ὁ μοναδικὸς δρόμος ἀπὸ τὸν ὁποῖο μπορεῖ νὰ φτάσει κανεὶς στὸν οὐρανό. Διότι συγχρόνως εἶμαι καὶ ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια καὶ ἡ πραγματικὴ καὶ πηγαία ζωή. Κανεὶς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔλθει πρὸς τὸν Πατέρα καὶ νὰ μετάσχει στὴ μακαρία ζωή Του, παρὰ μόνο ἂν περάσει ἀπὸ Μένα. Διότι Ἐγὼ μὲ τὴ διδασκαλία μου σᾶς γνωρίζω τὸν Πατέρα μου καὶ τὴν ἀλήθειά Του. Καὶ μὲ τὴ θυσία μου ὡς αἰώνιος Ἀρχιερεὺς σᾶς συμφιλιώνω μὲ Αὐτόν. Νά, λοιπόν, τὸ μεγάλο καὶ καίριο ἐρώτημα τῆς ζωῆς μας. Αὐτὸ πρέπει πρῶτα καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα νὰ μᾶς ἀπασχολεῖ: «Τί ποιήσω ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;». Γνωρίζουμε ὅμως καὶ τὴν  ἀπάντηση: Ἂν θέλουμε νὰ γίνουν κτῆμα μας οἱ ἐπουράνιοι θησαυροί, πρέπει νὰ εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι καὶ ἄγρυπνοι προσέχοντας νὰ ἐκτελοῦμε σὲ κάθε περίσταση τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ πρόθυμα νὰ Τὸν ὑπηρετοῦμε.ΟΣΩΤΗΡ2205