Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

 Ἂν θὰ θέλαμε μέσα σὲ λίγες λέξεις νὰ συνοψίσουμε τὸ θαῦμα τοῦ ᾿40, τὸ Ἔπος ποὺ ἔγραψαν οἱ πρόγονοί μας στὴν ὀροσειρὰ τῆς Πίνδου μετὰ τὴ βροντὴ τοῦ «ΟΧΙ» στὴν ἰταμὴ ἰταλικὴ πρόκληση, τότε τὸ μόνο ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε εἶναι τοῦτο: Νίκη τοῦ Πνεύματος ἔναντι τῆς ὕλης.

Ἀλλιῶς δὲν μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖ αὐτὸ ποὺ ἔλαβε χώρα τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες μεταξὺ τῆς σιδερόφρακτης αὐτοκρατορίας τῶν 8 ἑκατομμυρίων λογχῶν τοῦ Φασισμοῦ καὶ τῆς μικρῆς, ἀδύναμης, φιλειρηνικῆς πατρίδας μας. Καμιὰ λογικὴ πρόβλεψη, κανένας μαθηματικὸς ὑπολογισμὸς δὲν μποροῦσε νὰ δικαιολογήσει τὴν ὁμόφωνη λαϊκὴ ἀπόφαση γιὰ τὴν ἀνάληψη τοῦ ἐγχειρήματος ἐκείνου. Ἦταν παράλογο αὐτὸ ποὺ ἐπιχειροῦσαν τότε οἱ Ἕλληνες. Κι ὅμως τὸ ἐπιχείρησαν. Μήπως καὶ πότε αὐτὸς ὁ λαός, ὁ παράξενος καὶ ὡραῖος, ὑπολόγισε τὶς ἐξορμήσεις του μὲ τὰ δεσμὰ τῆς λογικῆς, τῆς στατιστικῆς ἐπιστήμης; Ὁ ἴδιος πάντοτε στὸ διάβα τῆς ἱστορίας του. Ὅταν ἔβγαινε στὸν Μαραθώνα, στὴ Σαλαμίνα, στὶς Πλαταιὲς νὰ ἀντιμετωπίσει τὶς μυρμηγκιὲς τῶν Ἀσιατῶν, ἦταν λογικὸ αὐτὸ ποὺ ἐπιχειροῦσε; Ὅταν πήγαιναν οἱ 300 Σπαρτιάτες μὲ τὸν Λεωνίδα νὰ φυλάξουν τὶς Θερμοπύλες γιὰ νὰ μὴ διαβοῦν οἱ ἑκατοντάδες χιλιάδες τῶν Περσῶν, πήγαιναν μὲ πιθανότητες νὰ νικήσουν;Ὁ ξεσηκωμὸς τοῦ ᾿21 τί ἦταν; Ὁ Μακεδονικὸς Ἀγώνας, οἱ Βαλκανικοὶ τοῦ ᾿12-᾿13; Προϊόντα λογικῆς πρόβλεψης; Τὸ ἴδιο καὶ τό ᾿40. Ὅλα τὰ ἔθνη, ὁ κόσμος σύμπας μὲ ρίγος καὶ ἔκπληξη, θάμβος καὶ τρόμο παρακολουθοῦσε τὸ ξεσήκωμα ἑνὸς λαοῦ ποὺ ἔχει τὴν ἐλευθερία σύστοιχη μὲ τὴν ψυχή του· τὸν ἔβλεπε νὰ τολμᾶ νὰ τὰ βάζει μὲ τὸν Γολιὰθ τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, τὴ μεγαλύτερη πολεμικὴ μηχανὴ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, ποὺ σάρωνε στὸ διάβα της τὰ πάντα. Κανεὶς δὲν τολμοῦσε νὰ τοῦ ἀντιταχθεῖ, κι αὐτὸ τὸ ἀνέλαβε νὰ τὸ κάνει ὁ ἀδύναμος Δαβίδ, ὁ ἑλληνικὸς λαός. Πῶς; Τὸ ἴδιο ὅπως καὶ ἐκεῖνος τότε: «Ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ Σαβαώθ» (Α΄ Βασ. ιζ΄ [17] 45). Ἡ σφραγίδα αὐτή, σφραγίδα τοῦ Ὀρθόδοξου ἑλληνικοῦ ἔθνους, ἦταν αὐτὴ ποὺ τὸ ἀκολουθοῦσε στὰ χρόνια τῆς νεότερης ἱστορίας του. Κι αὐτὴ ἡ σφραγίδα ἐνεργοποιοῦσε καὶ τὴν ἄλλη, τὴ μοναδικὴ τοῦ Ἕλληνα, ποὺ τοῦ ἐρχόταν ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια, ἐκείνη τῆς τιμῆς καὶ τῆς δόξας, τοῦ μεγαλείου καὶ τῆς σεμνότητας. Καὶ οἱ δυὸ μαζὶ ἦταν ποὺ σχημάτισαν τελικὰ τὸν Ἕλληνα τῶν νεότερων χρόνων, τὸν Ἕλληνα τοῦ ᾿21 καὶ τοῦ ᾿40. Οἱ πολεμιστὲς τῆς ἑλληνοαλβανικῆς μεθορίου ἔναντι τοῦ Ἰταλοῦ εἰσβολέα ἔδειξαν στὸν κόσμο ὅλο ὅτι ὁ ἄνθρωπος φτάνει στὴν ὕψιστη καταξίωσή του, μόνο ὅταν ὑπηρετεῖ αὐτὸ ποὺ τοῦ ἔχει δοθεῖ ὡς ἰδιαίτερο χάρισμα καὶ δῶρο ἀπὸ τὸν Θεό: τὸ Πνεῦμα. Ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων τό ᾿40 ἦταν νίκη τοῦ Πνεύματος.  

Ὡς ἀπόγονοι ἐκείνης τῆς γενιᾶς τῶν Μεγάλων Ἑλλήνων, παιδιά τους καὶ ἐγγόνια τους ἐμεῖς, καλούμαστε νὰ ἀπαντήσουμε σ᾿ ἕνα ἐπιτακτικὸ ἐρώτημα ποὺ ἔρχεται ὡς ἠχὼ τῆς φωνῆς τῆς συνειδήσεώς μας: Ἐμεῖς, τὰ παιδιά τους καὶ ἐγγόνια τους, τραβοῦμε τὸν ἴδιο δρόμο μ᾿ αὐτὸν ποὺ χάραξαν οἱ Πατεράδες μας; Μποροῦμε νὰ καταθέσουμε ἀπὸ τὸ βάθος τῆς ψυχῆς μας ὅτι καὶ στὴ δική μας πορεία στὴ σημερινὴ πραγματικότητα, ἀνάμεσα στὰ ἔθνη ποὺ μᾶς περιστοιχίζουν καὶ μὲ τὰ ὁποῖα ἐρχόμαστε σὲ ἐπιμειξία, τὸ Πνεῦμα εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔχει τὴν πρώτη θέση στὴ ζωή μας καὶ κατευθύνει τὴν ὅλη πολιτεία μας, τὶς δοσοληπτικές μας σχέσεις; Τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι στὴ σημερινὴ παγκοσμιοποιημένη κοινωνία τὸ ἐπικρατοῦν στοιχεῖο ἔπαψε πιὰ νὰ εἶναι τὸ Πνεῦμα, καὶ δυστυχῶς ἔγινε ἐκεῖνο ποὺ πολεμάει τὸ Πνεῦμα: ἡ ὕλη. Ὑλόφρονες οἱ σημερινοὶ πολίτες τοῦ δυτικοῦ λεγόμενου κόσμου. Παραδομένοι στὸν ἄκρατο εὐδαιμονισμό, στὴν ἀχαλίνωτη ἡδονοθηρία, στὸ κυνήγι τοῦ πλούτου, τῶν ἀνέσεων, τῶν ὑλικῶν ἀπολαύσεων καὶ σαρκικῶν ἡδονῶν. Τὸ κύριο ἐνδιαφέρον τοῦ κόσμου τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει στραφεῖ στοὺς οἰκονομικοὺς δεῖκτες· αὐτοὶ μονοπωλοῦν στὴ ζωή μας. Πράγμα ποὺ δείχνει ἀκριβῶς τὴν ἀλήθεια ἐτούτη: ὅτι ρυθμιστικὸς παράγοντας τοῦ ὅλου βίου μας ἔγινε τὸ χρῆμα, οἱ ὑλικὲς ἀπολαύσεις. Ἔτσι ὅμως, μὲ τέτοια πορεία, δὲν μπορεῖ νὰ συνεχίσει νὰ ζεῖ ἕνα ἔθνος· οὔτε, πολὺ περισσότερο, νὰ μεγαλουργεῖ. Ὅταν ἡ ὕλη ἐπικρατήσει τοῦ Πνεύματος, ἡ φθορὰ καὶ τελικὰ ὁ ἀφανισμὸς εἶναι ἡ ἀναπόδραστη κατάληξη τῆς πορείας αὐτῆς. Ὥρα λοιπὸν νὰ μαθητεύσουμε οἱ Νεοέλληνες στὸ ἦθος τῶν προγόνων μας. Αὐτῶν ποὺ ἔγραψαν τὸ θαῦμα τοῦ ᾿40. Ἄμεση ἐπιστροφὴ καὶ στερεὸ στήριγμα στὴν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας. Αὐτὴ εἶναι ποὺ συνιστᾶ τὴν πεμπτουσία τοῦ εἶναι μας. Αὐτή, ποὺ ὅλη συνίσταται σὲ λίγες μόνο λέξεις: Νίκη τοῦ Πνεύματος ἐπὶ τῆς ὕλης.OΣΩTHΡ2207