ΚΟΙΝΩΝΕΙΣ ΣΥΧΝΑ ;

 Κάθε φορὰ ποὺ τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία καὶ μάλιστα τὴν Κυριακή, ἡμέρα ἀναστάσιμη καὶ κατ᾿ ἐξοχὴν ἀφιερωμένη στὸν Κύριο, οἱ λόγοι Του· «Λάβετε φάγετε, τοῦτό ἐστι τὸ Σῶμά μου... Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτό ἐστι τὸ Αἷμά μου...», δονοῦν τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας. 

Σαφὴς εἶναι ἡ ἐντολὴ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο καὶ Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστὸ ὄχι μόνο νὰ τελεῖται τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀλλὰ καὶ νὰ μετέχουμε οἱ πιστοὶ σ᾿ αὐτό. Τὸ Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος μᾶς εἰσάγει στὸ Βασίλειο τῆς Χάριτος, μᾶς πολιτογραφεῖ καὶ μᾶς καθιστᾶ μέλη τῆς ἐπὶ γῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἐκκλησίας Του. Τὸ Μυστήριο τοῦ Χρίσματος μᾶς μεταδίδει τὶς δωρεὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ μᾶς ἐνισχύουν στὴν κατὰ Χριστὸν ζωή. Γιὰ νὰ ζήσει ὅμως, νὰ αὐξηθεῖ καὶ νὰ συντηρηθεῖ ὁ ἄνθρωπος σωματικά, δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ γεννηθεῖ, ἀλλ᾿ εἶναι ἀνάγκη καὶ νὰ τρέφεται διαρκῶς. Ἔτσι καὶ ὁ Χριστιανός, γιὰ νὰ ζήσει, νὰ ἀναπτυχθεῖ καὶ τελειοποιηθεῖ, εἶναι ἀνάγκη νὰ τρέφεται πνευματικά. Αὐτὴ ἡ ἀνάπτυξη καὶ ὁλοκλήρωση τῆς χριστιανικῆς ζωῆς πραγματοποιεῖται μὲ τὴ συμμετοχή μας στὴ θεία Εὐχαριστία. «Ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς», δίδαξε ὁ Κύριος (Ἰω. ς´ 53). Ἐὰν δὲν φᾶτε τὴ σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πιεῖτε τὸ αἷμα Του, ἐὰν δηλαδὴ δὲν κοινωνήσετε τοῦ σώματός μου καὶ τοῦ αἵματός μου, δὲν θὰ ἔχετε ζωὴ στὸν ἑαυτό σας, δὲν θὰ ἔχετε τὴν ἐν Θεῷ ζωή. Ὅποιος κοινωνεῖ τοῦ σώματός μου καὶ τοῦ αἵματός μου, αὐτὸς λαμβάνει καὶ ἔχει μέσα του τὴ ζωή, τὴν ἀληθινὴ ζωή. Πολὺ σωστὰ ἔχει τονισθεῖ ὅτι «ἡ σάρκα τὴν ὁποία τρῶμε στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας δὲν εἶναι σάρκα συνηθισμένου ἁπλοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ εἶναι σάρκα ποὺ ἔχει ἀναμειχθεῖ μὲ τὴ θεότητα, εἶναι σάρκα Θεοῦ καὶ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ θεοποιεῖ». «Ὁ τρώγων με κἀκεῖνος ζήσεται δι᾿ ἐμέ», βεβαίωσε ὁ Χριστός μας (Ἰω. ς´ 57). Ἐκεῖνος ποὺ τρώει τὴ σάρκα μου καὶ πίνει τὸ αἷμα μου, ἑνώνεται μαζί μου σ᾿ ἕνα σῶμα καὶ συνεπῶς μένει μέσα μου καὶ γίνεται ἔτσι μέλος δικό μου, κι ἐγὼ μένω μέσα στὴν ψυχή του, ἡ ὁποία γίνεται ναός μου. Ἔτσι, ἐκεῖνος ποὺ τρώει Ἐμένα θὰ ζήσει, ἐπειδὴ Ἐγὼ θὰ τοῦ δώσω τὴ ζωή. Γι᾿ αὐτό, ὅταν κοινωνοῦμε οἱ πιστοί, ζωογονούμαστε πνευματικά. Ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας (βλ. Κολασ. β´ 9). Οἱ ἅγιοι Πατέρες συνιστοῦν νὰ φροντίζουμε νὰ κοινωνοῦμε συχνά, γιὰ νὰ ἔχουμε πνευματικὴ ζωή. Καὶ βέβαια πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι ἡ συμμετοχὴ στὴ θεία Κοινωνία δὲν εἶναι κάποιο εἶδος ἀνταμοιβῆς γιὰ τὶς ἀρετὲς αὐτῶν ποὺ κοινωνοῦν. Εἶναι κυρίως φάρμακο γιὰ νὰ θεραπευθεῖ κανείς, εἶναι πηγὴ δυνάμεως γιὰ νὰ πολεμάει τὰ πάθη του. Κοινωνώντας ἑνώνεται μὲ τὸν Θεὸ διὰ τοῦ Μυστηρίου καὶ λαμβάνει ἀπὸ αὐτὸ δύναμη, γιὰ νὰ δαμάσει τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο καὶ νὰ ἀποπλύνει τὰ ἁμαρτήματα στὰ ὁποῖα καθημερινὰ παρασύρεται ἐκ συναρπαγῆς. Ἐνισχύεται καὶ γιὰ νὰ ἀποφύγει τὰ βαρύτερα ἁμαρτήματα, στὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ ὑποπέσει. Ἀφοῦ λοιπὸν τόσο ἀναγκαία εἶναι ἡ συμμετοχή μας στὴ θεία Κοινωνία, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ φροντίζουμε νὰ ζοῦμε ἐν μετανοίᾳ, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ μετέχουμε στὸ Μυστήριο τῶν Μυστηρίων, τὴ θεία Εὐχαριστία. Μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ Πνευματικοῦ μας θὰ καθορίζεται ἡ συχνότητα τῆς προσελεύσεώς μας καὶ μὲ τὴν ἀπαραίτητη βέβαια καθορισμένη προσεκτικὴ προετοιμασία μας. Γιὰ νὰ μὴν κοινωνοῦμε ἀπρόσεκτα καὶ πάρουμε ἐπάνω μας καταδίκη (βλ. Α´ Κορ. ια´ [11] 28-29). Κάθε φορὰ ποὺ συμμετέχουμε στὴ θεία Λειτουργία καὶ ἀκοῦμε τὴ δεσποτικὴ πρόσκληση· «Λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου... Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτό ἐστι τὸ αἷμά μου», μακάρι νὰ λαχταρᾶ ἡ ψυχή μας νὰ προσέρχεται «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης». Καὶ θερμὴ ἂς εἶναι ἡ παράκληση καὶ ἱκεσία μας: Κύριε, ἀξίωσέ μας νὰ Σὲ ἀπολαύσουμε στὴν ἀνέσπερη καὶ ἀτελεύτητη ἐκείνη ἡμέρα τῆς Βασιλείας Σου κατὰ τρόπο τελειότερο καὶ πιὸ φανερὸ ἀπὸ ὅ,τι Σὲ ἀπολαμβάνουμε στὴ θεία Εὐχαριστία: «Δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον σοῦ μετασχεῖν ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς Βασιλείας σου».ΟΣΩΤΗΡ2208