'' ΠΡΟΣ ΣΕ ΟΡΘΡΙΖΩ ''

 Καθὼς οἱ πρῶτες ἀκτίνες τοῦ ἥλιου διαλύουν τὸ σκοτάδι τῆς νύχτας καὶ μιὰ καινούργια μέρα ἀνατέλλει στὴ γῆ μας, ἑτοιμαζόμαστε ὅλοι νὰ ξεκινήσουμε.

Μιὰ νέα πορεία θὰ βαδίσουμε, μὲ πολλὲς δραστηριότητες, μὲ ὑποχρεώσεις, ἐργασίες, ἐπικοινωνίες διάφορες, μὲ εὐχάριστες στιγμές, ἀλλὰ καὶ μὲ κόπους καὶ δυσάρεστες καταστάσεις, μὲ ποικίλα συναισθήματα καὶ συγκινήσεις. Μιὰ νέα μέρα μπροστά μας! Συχνὰ αὐτὰ ποὺ ζήσαμε τὶς τελευταῖες μέρες μας καὶ αὐτὰ ποὺ ἔχουμε νὰ ἐργασθοῦμε τὶς ἑπόμενες μᾶς ἀπασχολοῦν, κάποτε μᾶς ἀπορροφοῦν τελείως. Τὰ σκεπτόμαστε ἀπὸ τὸ προηγούμενο βράδυ, ἐπηρεάζουν τὸν ὕπνο μας, ἔρχονται πρῶτα στὸ μυαλό μας μόλις ξυπνήσουμε. Καὶ ξεκινοῦμε τὶς σχετικὲς προσπάθειές μας. 

Ὅμως κάτι ἄλλο θὰ πρέπει νὰ προηγηθεῖ, πρὶν ἀρχίσουμε τὴ μέρα καὶ τὶς διάφορες δραστηριότητές μας. Ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ προφήτου Ἡσαΐου παρουσιάζει τὸν εὐσεβὴ ἄνθρωπο νὰ στρέφεται στὸν Θεὸ νωρὶς τὸ πρωὶ καὶ μὲ πόθο νὰ Τοῦ λέει: «Ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά μου πρὸς σέ, ὁ Θεός, διότι φῶς τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἡσ. κς΄ [26] 9). Τὰ προστάγματά Σου, Κύριε, εἶναι φῶς στὴ γῆ μας. Εἶναι φῶς ποὺ φωτίζει τὸν νοῦ μου, καταυγάζει τὴν ψυχή μου καὶ κατευθύνει τὴν πορεία μου πάνω στὴ γῆ. Γι’ αὐτὸ πολὺ νωρίς, ἀπὸ τὴ νύχτα ἀκόμη, ἀγρυπνεῖ τὸ πνεῦμα μου καὶ καταφεύγει μὲ πόθο σὲ Σένα, ὦ Κύριε καὶ Θεέ μου. Κάθε πρωὶ ποὺ ξεκινοῦμε τὴ μέρα μας ἔχουμε ἀνάγκη νὰ στραφοῦμε στὸν Θεό. Ταπεινὰ νὰ ζητήσουμε τὴ συμπαράσταση καὶ ἐνίσχυσή Του στὰ ἔργα μας, ὥστε νὰ βαδίσουμε κατὰ τὰ προστάγματά Του. Θερμὰ νὰ Τὸν παρακαλέσουμε νὰ εἶναι βοηθός μας σ’ ὅσα σχεδιάσαμε νὰ κάνουμε· νὰ εἶναι κοντά μας σ’ ὅσα πρόκειται νὰ μᾶς συμβοῦν. Μᾶς δίνει τότε πλούσια τὴ βοήθεια καὶ τὴν Χάρι Του. Δὲν παλεύουμε μόνοι μας ὅλη τὴ μέρα. Δὲν ἀγωνιζόμαστε στηριζόμενοι στὶς δικές μας ἀσθενεῖς δυνάμεις. Ἀλλὰ ἔχουμε σύμμαχο τὸν παντοδύναμο Θεό, αἰσθανόμαστε τὴν παρουσία Του κοντά μας, γεμίζει μὲ ἐλπίδα ἡ ψυχή μας καὶ μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι ὅλα θὰ πᾶνε καλὰ στὴν καινούργια μέρα. Καὶ ἔτσι ἀντιμετωπίζουμε ψύχραιμα, μὲ εἰρηνικὴ ψυχὴ καὶ μὲ τὴ βεβαιότητα τῆς νίκης ὅ,τι καὶ ἂν πρόκειται νὰ συναντήσουμε. Ἡ κίνηση συνεπῶς τῆς ψυχῆς μας πρὸς τὸν Θεὸ στὴν ἀρχὴ τῆς καινούργιας μέρας μᾶς ὁπλίζει μὲ δύναμη πολλὴ στὸν καθημερινό μας ἀγώνα. Συγχρόνως μᾶς ἐξυψώνει καὶ μᾶς τιμᾶ. Δὲν εἶναι ἁπλὸ πράγμα νὰ μιλᾶς στὸν Θεό. Σὺ ὁ μικρός, ἀδύναμος καὶ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος νὰ ἐπικοινωνεῖς μὲ τὸν ἄπειρο καὶ παντοδύναμο καὶ πανάγαθο Θεό, μὲ τὸν παντοκράτορα Κύριο! Νὰ Τοῦ μιλᾶς καὶ νὰ σ’ ἀκούει! Νὰ Τοῦ ζητᾶς καὶ νὰ σοῦ δίνει! Νὰ χτυπᾶς τὴν πόρτα Του καὶ νὰ ἀνοίγει! Καὶ νὰ σὲ πλουτίζει στὴ συνέχεια μὲ τὰ δῶρα Του! Προνόμιο ὑπέροχο καὶ θαυμαστό. Μπορεῖς νὰ μιλᾶς σὺ ὁ ἄνθρωπος στὸν Θεό! Μὴ χάνεις λοιπὸν τὴν εὐκαιρία. Μὴν ἀφήνεις ἀνεκμετάλλευτη τὴ δυνατότητα. Ξεκίνα μὲ προσευχὴ τὴ μέρα σου. Ξύπνα νωρὶς τὸ πρωὶ καὶ δοξολόγησε τὸν Θεὸ γιὰ τὰ μεγαλεῖα Του. Εὐχαρίστησέ Τον γιὰ τὶς πλούσιες δωρεές Του στὴ ζωή σου. Καὶ κατόπιν παρακάλεσέ Τον γι’ αὐτὰ ποὺ βρίσκονται μπροστά σου. Καὶ Ἐκεῖνος θὰ σ’ ἀκούσει καὶ μὲ ἀπέραντη ἀγάπη θὰ ἀνταποκριθεῖ. Μὲ ἀγάπη καὶ σὺ νὰ στέκεσαι μπροστά Του. Μὲ ἀγάπη νὰ Τὸν ἀναζητεῖς ἀπὸ νωρὶς τὸ πρωὶ τῆς κάθε μέρας σου. Ἡ ἔγκαιρη αὐτὴ στροφὴ τῆς ψυχῆς πρὸς Αὐτὸν θὰ φανερώνει ἀλλὰ καὶ θὰ αὐξάνει τὴν ἀγάπη σου. Διότι ὅποιον ἀγαπᾶς, τὸν σκέπτεσαι, τὸν θέλεις, μὲ πόθο τὸν ἀναζητεῖς, μὲ χαρὰ τὸν περιμένεις. «Ὁ Θεὸς ὁ Θεός μου, πρὸς σὲ ὀρθρίζω· ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου», λέει καὶ ὁ προφήτης καὶ βασιλιὰς Δαβίδ. Ὦ Κύριε καὶ Θεέ, ποὺ εἶσαι ὁ μόνος Θεός μου, πολὺ πρωὶ καὶ πρὶν ἀκόμη ξημερώσει, στρέφομαι σ’ Ἐσένα καὶ Σοῦ μιλῶ. Σὲ πόθησε σφοδρὰ καὶ Σὲ δίψασε ἡ ψυχή μου. «Εἰ ἐμνημόνευόν σου ἐπὶ τῆς στρωμνῆς μου, ἐν τοῖς ὄρθροις ἐμελέτων εἰς σέ» (Ψαλ. ξβ΄ [62] 2, 7). Καὶ κατὰ τὴ νύχτα, ποὺ βρίσκομαι στὸ στρῶμα μου, σ’ Ἐσένα στρέφεται ἡ σκέψη μου. Ἀλλὰ καὶ πολὺ πρωί, ἀφοῦ ἐγερθῶ πρὶν ἀπὸ τὴν αὐγή, πρῶτα στρέφω τὸν νοῦ μου σὲ Σένα καὶ μελετῶ μὲ σκέψη βαθιὰ τὰ ἐλέη Σου, μὲ τὰ ὁποῖα στολίζεις τὴ ζωή μου, καὶ τὴν ἄπειρη τελειότητά Σου, ποὺ φαίνεται καθαρὰ σ’ ὅλα τὰ ἔργα Σου. Μᾶς χαρίζει δύναμη ἡ ἔγκαιρη στροφή μας πρὸς τὸν Θεό, ἡ καθημερινή, ὀρθρινὴ προσευχή μας. Συγχρόνως μᾶς τιμᾶ. Διότι οἱ μικροὶ ἄνθρωποι παίρνουμε ἀξία, ὅταν μιλοῦμε στὸν παντοκράτορα Κύριο καὶ στρεφόμαστε πρῶτα σ’ Αὐτὸν κάθε μέρα. Καὶ αὐξάνουμε τὴν ἀγάπη μας πρὸς Αὐτὸν κάθε φορὰ ποὺ πρῶτα Αὐτὸν θυμόμαστε καὶ ἀπευθυνόμαστε στή μεγαλοσύνη Του μὲ τὴν προσευχή. Νὰ ξεκινοῦμε λοιπὸν τὴν κάθε μέρα μας μὲ στροφὴ τῆς ψυχῆς μας πρὸς τὸν Θεό. Οἱ σκέψεις, οἱ πόθοι, ἡ μελέτη τῆς ψυχῆς μας νὰ ἀναφέρονται ἀπὸ τὶς πρῶτες ὧρες τοῦ Ὄρθρου πρὸς Αὐτόν. Μὲ δίψα καὶ πόθο νὰ Τὸν ἀναζητοῦμε. Μὲ εὐχαριστίες καὶ δοξολογίες, μὲ δεήσεις καὶ προσευχὲς νὰ Τὸν ἐπικαλούμαστε. Μὲ ὅλο τὸ βάθος τῆς ὑπάρξεώς μας σ’ Αὐτὸν νὰ στρεφόμαστε καὶ σ’ Αὐτὸν νὰ βρίσκουμε τὴν ἀληθινὴ χαρά, τὴν ἀδιατάρακτη εἰρήνη, τὴν πραγματικὴ ζωή, τὸ πλήρωμα ὅλων τῶν βαθύτερων πόθων τῆς ψυχῆς μας.ΟΣΩΤΗΡ2213