«Σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος»

 

Ὁ Κύριος μὲ τοὺς μαθητές Του ἔχουν μεταβεῖ στὰ μέρη τῆς Καισάρειας ποὺ εἶχε ἐξωραΐσει ὁ Φίλιππος ὁ τετράρχης, γιὸς τοῦ Ἡρώδη τοῦ Μεγάλου· βρίσκονται σὲ κάποιο ἥσυχο τόπο στοὺς πρόποδες τοῦ ὄρους Ἀερμών. Τοὺς ρωτάει: «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;» (Ματθ. ις΄ 13). Ποιὸς νομίζουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶμαι; Κι οἱ μαθητὲς Τοῦ ἀπαντοῦν: Ἄλλοι λένε ὅτι εἶσαι ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής. Ἄλλοι λένε ὅτι εἶσαι ὁ προφήτης Ἠλίας. Ἄλλοι λένε ὅτι εἶσαι ὁ προφήτης Ἱερεμίας ἢ ἕνας ἀπὸ τοὺς παλιοὺς Προφῆτες. Ὁ Χριστὸς τοὺς ξαναρωτάει: «ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;» (στίχ. 15). Ἐσεῖς ποιὸς νομίζετε ὅτι εἶμαι; Τότε ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἐκ μέρους ὅλων Τοῦ ἀπαντᾶ: «σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος» (στίχ. 16). Ἐσὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ φυσικὸς καὶ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν εἶναι νεκρὸς ὅπως τὰ εἴδωλα, ἀλλὰ ζεῖ παντοτινά. 

Αὐτὴ ἡ ὁμολογία τοῦ ἀποστόλου Πέτρου εἶναι πασίγνωστη σὲ μᾶς, ἐπειδὴ τὴν ἀκοῦμε ἀπὸ μικρὰ παιδιά· ἐπειδὴ διδαχθήκαμε νὰ τὴ λέμε ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Πέτρο. Ἀλλὰ ἔχει πολὺ μεγάλη σπουδαιότητα ὡς ὁμολογία πίστεως γιὰ δύο λόγους: Διότι τὴν εἶπε πρὶν ἀπὸ τὴ Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, ὅπου εἶδε τὴ θεία δόξα Του, καὶ πρὶν ἀπὸ τὰ ὑπερφυσικὰ γεγονότα τῆς Σταυρώσεως, τότε ποὺ ἔγινε σεισμός, σκοτείνιασε ὁ ἥλιος, σχίστηκε τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ, ἄνοιξαν μνημεῖα, ἀναστήθηκαν νεκροί. Δὲν εἶχε ἀκόμη σταυρωθεῖ ὁ Χριστός, δὲν εἶχε ἀναστηθεῖ, δὲν εἶχε ἀναληφθεῖ στοὺς οὐρανούς, δὲν εἶχε γίνει ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, δὲν εἶχε ἱδρυθεῖ ἡ Ἐκκλησία. Ὡς ἐκ τούτου δὲν ἦταν πλήρως ξεκαθαρισμένο στοὺς ἀνθρώπους τί ἦταν ὁ Χριστός. Ἡ ὁμολογία τοῦ ἀποστόλου Πέτρου ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὸ νὰ ὁμολογοῦσε ὅτι εἶναι ὁ Μεσσίας. Διότι καὶ περὶ Μεσσίου οἱ ἄνθρωποι εἶχαν παχυλὲς ἀντιλήψεις. Οἱ πιὸ πολλοὶ τὸν περίμεναν ὡς ἐπίγειο βασιλιὰ ποὺ θὰ ἔδιωχνε τοὺς Ρωμαίους καὶ θὰ κυβερνοῦσε «ἐν ράβδῳ σιδηρᾷ». Ὁ πολὺς ὁ κόσμος οὔτε Μεσσία μποροῦσε νὰ Τὸν ὀνομάσει. Ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι εἶναι ὁ Τίμιος Πρόδρομος ποὺ ἀναστήθηκε καὶ κάνει θαύματα. Ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι εἶναι ὁ προφήτης Ἠλίας ποὺ εἶχε ἀναληφθεῖ καὶ ξαναῆλθε στὴ γῆ. Ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι εἶναι ὁ προφήτης Ἱερεμίας ἢ κάποιος ἄλλος ἀπὸ τοὺς παλιοὺς Προφῆτες ποὺ ἀναστήθηκε. Ἐνῶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος μὲ τόση σαφήνεια ὁμολόγησε ξεκάθαρα: Ἐσὺ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. Ὁ Κύριος ἐπήνεσε τὸν ἀπόστολο Πέτρο γιὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστεώς του, λέγοντας: «Μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾽ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (στίχ. 17). Εἶσαι πανευτυχὴς καὶ μακάριος, Σίμων, υἱὲ τοῦ Ἰωνᾶ, διότι τὴν ἀλήθεια αὐτὴ τῆς ὀρθῆς πίστεως δὲν σοῦ τὴ φανέρωσε κανεὶς ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὁ Πατέρας μου ποὺ εἶναι στοὺς οὐρανούς. Πράγματι· «οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν, Κύριον Ἰησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ» (Α΄ Κορ. ιβ΄ 3). Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ὁμολογήσει τὴ Θεότητα τοῦ Κυρίου μας, χωρὶς νὰ τοῦ τὸ ἀποκαλύψει τὸ Πανάγιον Πνεῦμα. Ἐμεῖς ζοῦμε σὲ ἐποχὴ συγχύσεως, ποὺ οἱ ἄνθρωποι μιλοῦν μὲ προχειρότητα καὶ ἐπιπολαιότητα γιὰ τὸν Χριστό. Λένε πολλὰ ὑποτιμητικὰ καὶ ὑβριστικὰ γι᾿ Αὐτόν. Τὸν ἐξισώνουν μὲ τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν διαφόρων θρησκειῶν καὶ προσπαθοῦν νὰ ἐπιβάλουν τὴν πανθρησκεία, ὑποβαθμίζοντας τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ ὁμολογιακὸ σὲ πανθρησκειακό. Τόσο ξεκάθαρη ὁμολογία πίστεως σὰν τὴν ὁμολογία πίστεως τοῦ ἀποστόλου Πέτρου δὲν ἀκούει κανεὶς συχνὰ στὶς ἡμέρες μας. Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ ὁμολογοῦμε τὴ Θεότητα τοῦ Κυρίου μας. Νὰ ὁμολογοῦμε ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ φύσει Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀληθινὸς καὶ ὁ μοναδικὸς Σωτήρας τοῦ κόσμου καὶ ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία». Κανεὶς ἄλλος δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει, παρὰ μόνο ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός· «οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ΄ 12). Δὲν ὑπάρχει κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ πάνω σ᾿ ὅλη τὴ γῆ κανένα ἄλλο ὄνομα τὸ ὁποῖο νὰ ἔχει δώσει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ ἔχει ὁρίσει ὁ Ἴδιος ὅτι μόνο μ᾿ αὐτὸ μποροῦμε νὰ σωθοῦμε ὅλοι ἐμεῖς. Ἐὰν ὁμολογοῦμε τὴ Θεότητα τοῦ Κυρίου μας, θὰ βοηθοῦμε καὶ ἄλλους ἀνθρώπους νὰ στηρίζονται στὴν ὀρθὴ πίστη καὶ θὰ ἔχουμε «μισθὸν πολὺν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Διότι θὰ μᾶς ὁμολογήσει κι ἐμᾶς ὁ Κύριος ὡς δικούς Του μπροστὰ στὸν Οὐράνιο Πατέρα Του, ὅπως μᾶς βεβαιώνει λέγοντας: «...ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. ι΄ 32).ΟΣΩΤΗΡ2215