Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΙΛΑΤΩΝ

Στάθηκε κείνη τὴ μέρα μπροστά Του. Μπροστὰ στὸν σιωπῶντα Ἰησοῦ. Μὲ τὸ ὕφος τὸ ὑπεροπτικὸ τῆς μεγάλης του ἐξουσίας. Ἔτσι νόμιζε. Αὐτὸ πίστευε. Ὅτι ἡ ἐξουσία του ἦταν μεγάλη. Καὶ γι᾿ αὐτὸ κομπορρημονοῦσε: Σὲ μένα δὲν μιλᾶς; Δὲν ξέρεις ὅτι ἔχω ἐξουσία νὰ Σὲ σταυρώσω ἢ νὰ Σὲ ἐλευθερώσω; «Ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε;» (Ἰω. ιθ΄ 10). Ὁ Κύριος τὸν προσγείωσε: Δοτὴ ἐξουσία ἔχεις, τοῦ εἶπε. Δὲν εἶναι δική σου. Σοῦ δόθηκε. Δὲν θὰ εἶχες καμία ἐξουσία ἐναντίον μου, ἂν δὲν σοῦ εἶχε παραχωρηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό: «Οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ᾿ ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν» (Ἰω. ιθ΄ 11). Ἐκεῖ ὁ διάλογος τελείωσε. Ἡ ἐξουσία προχώρησε στὸ ἔργο της. Ἔτσι νόμισε. Ἔτσι ἐνήργησε τότε. Ἔτσι εἶχε ἐνεργήσει 33 χρόνια πρὶν καὶ ὁ Ἡρώδης· ποὺ ὁδήγησε στὴ σφαγὴ τὰ νήπια τῆς Βηθλεέμ. Ἔτσι ἐνεργεῖ ἡ ἐξουσία καὶ στὴ διάρκεια τῶν αἰώνων. Ἔτσι... Ἔτσι νομίζει καὶ ἐνεργεῖ καὶ σήμερα: Ἐμεῖς ἔχουμε τὴν ἐξουσία. Ἐμεῖς κυβερνοῦμε. Ἐμεῖς νομοθετοῦμε. Μὲ τοὺς νόμους μας νομιμοποιοῦμε ἀκόμα καὶ τὸ ἔγκλημα. Ὅπως κάναμε καὶ γιὰ τὶς ἐκτρώσεις. Ἐμεῖς ἀποφασίζουμε γιὰ τὶς τύχες τῶν πολλῶν. Ἔτσι νόμιζε καὶ ὁ παράφρων τύραννος τῆς ναζιστικῆς θηριωδίας. Καὶ καυχήθηκε μέσα στὸν πυρετικὸ παροξυσμὸ τῆς μεγαλομανίας του: «Θὰ ἀλλάξω τὴν ἱστορία τοῦ κόσμου γιὰ χίλια χρόνια!». Ὦ ἄφρον! Δὲν βλέπεις πόσο κοντός, πόσο ἀσήμαντος εἶσαι; Κοίταξε τὸν ἑαυτό σου στὸν καθρέφτη. Σὲ λίγα χρόνια θὰ δαγκώνεις τὸ χῶμα. Λάθος! Θὰ σὲ τρώει τὸ χῶμα! Ἔτσι πίστεψαν καὶ οἱ παρανοϊκοὶ Πιλάτοι τῆς σοβιετικῆς κολάσεως: «Ἐμεῖς ἀλλάζουμε τὸν κόσμο! Ἐμεῖς εἴμαστε τὸ μέλλον! Ἐμεῖς δημιουργοῦμε τὸν νέο τύπο ἀνθρώπου... Ἐμεῖς θὰ διορθώσουμε τὰ λάθη τοῦ Διοκλητιανοῦ»! Ἀλλόφρονες! Ἔσπειραν μὲ κόκκαλα τὶς παγωμένες στέπες τῆς Σιβηρίας. Κι ἔπειτα ἡ σιδερόφραχτη αὐτοκρατορία τους κατέρρευσε σὰν χάρτινος πύργος σὲ μιὰ νύχτα. Ἐμεῖς! Τὸ ἴδιο πάντα λάθος. Σὲ κάθε ἐποχή, σὲ κάθε τόπο, μὲ κάθε σύστημα. Τὸ ἴδιο καὶ στὸν τόπο μας. Τὸν τόσο μικρὸ μὲ τὴν τόσο μεγάλη ἱστορία. Καὶ δὲν καταλαβαίνουμε, δὲν καταλαβαίνουν οἱ κατὰ καιροὺς ἡγέτες μας τὴ μικρότητά τους. Δὲν καταλαβαίνουν τούτη τὴν ἁπλὴ ἀλήθεια: ὅτι πρόσκαιρη καὶ δοτὴ εἶναι ἡ ἐξουσία τῶν κυβερνώντων. Ὅτι ἄλλος εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ κατευθύνει τὴν Ἱστορία. Ἔτσι ὅπως ξεκάθαρα τὸ διακήρυξαν οἱ πρῶτοι πιστοὶ τῆς Ἐκκλησίας, τότε ποὺ οἱ ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων συνέλαβαν καὶ φυλάκισαν τοὺς Ἀποστόλους. Ὅταν τοὺς ἐλευθέρωσαν καὶ ἐπέστρεψαν ἐκεῖνοι στὴ σύναξη τῶν πιστῶν, ἔγινε θερμὴ προσευχή, τόσο θερμὴ ποὺ προκάλεσε σεισμό: «ἐσαλεύθη ὁ τόπος ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι» (Πράξ. δ΄ 31). Καὶ μέσα στὴν πύρινη προσευχή τους εἶπαν: «Ἱνατί ἐφρύαξαν ἔθνη καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά;»· γιατί ἐξαγριώθηκαν τὰ ἔθνη καὶ οἱ λαοὶ μηχανεύτηκαν σχέδια μάταια; Διότι νά, συγκεντρώθηκαν ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ «Ἡρώδης τε καὶ Πόντιος Πιλᾶτος σὺν ἔθνεσι καὶ λαοῖς Ἰσραήλ». Καὶ τί πέτυχαν; Ποιὸ ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα ὅλης αὐτῆς τῆς ἐκστρατείας τους; Δὲν ἔκαναν τίποτε περισσότερο ἀπὸ ὅσα τὸ παντοδύναμο χέρι Σου καὶ ἡ πανσοφία Σου εἶχαν ὁρίσει νὰ γίνουν: «ποιῆσαι ὅσα ἡ χείρ σου καὶ ἡ βουλή σου προώρισε γενέσθαι» (βλ. Πράξ. δ΄ 25­28). Ναί, αὐτὴ εἶναι ἡ ἐξουσία τους, ἡ ἐξουσία τῶν κυβερνητῶν τοῦ κόσμου, ἡ ἐξουσία τῶν Πιλάτων. Δοτὴ ἐξουσία καὶ ὑπὸ τὸν ἔλεγχο τοῦ παντοκράτορος Θεοῦ. Ἐκεῖνοι σχεδιάζουν, μηχανεύονται, νομοθετοῦν... γιὰ νὰ ὑπηρετήσουν στὸ τέλος ἐν ἀγνοίᾳ τους καὶ ἄθελά τους τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ, νὰ πραγματοποιήσουν αὐτὰ ποὺ Ἐκεῖνος μέσα στὴν πανσοφία Του καὶ μὲ τὴν παντοδυναμία Του «προώρισε γενέσθαι». Ἂς προσέξουν λοιπὸν τὴ φωνή Του: Ἄνθρωποι μικροὶ καὶ ἀσήμαντοι, χθεσινοὶ καὶ ἀδύναμοι, ἀκοῦστε! Γιατί παραφέρεσθε; Ἐγὼ σᾶς δίνω τὴν πρόσκαιρη ἐξουσία ποὺ ἀσκεῖτε. Ἐγώ! Ὁ Ὤν! Τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὠμέγα, ὁ Πρῶτος καὶ ὁ Ἔσχατος, ὁ Κύριος τῆς Ἱστορίας, ἡ Ἀρχὴ καὶ τὸ Τέλος τῶν πάντων. Συνέλθετε ἑπομένως καὶ ταπεινωθεῖτε. Οἱ νόμοι σας δὲν εἶναι ἀνώτεροι ἀπὸ τοὺς δικούς μου. Θὰ κριθεῖτε αὐστηρὰ γιὰ τοὺς νόμους σας. Κι ἂν σήμερα ἀποφασίσατε νὰ «νομιμοποιήσετε» τὴ σφαγὴ τῶν ἀγέννητων νηπίων, θὰ ἔρθει ἡ μέρα ποὺ θὰ ὑποστεῖτε τὶς τρομερὲς συνέπειες γιὰ τὸ μεγάλο σας αὐτὸ ἔγκλημα. Θὰ δώσετε λόγο γιὰ τὴν ἐξουσία ποὺ σᾶς παραχώρησα. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἁπλὴ ἀλήθεια. Καὶ εἶναι δεῖγμα καὶ ἀπόδειξη κουφότητας τὸ ὑπερφίαλο ὕφος καὶ ἡ ἀλαζονικὴ συμπεριφορὰ πολλῶν κατὰ καιροὺς κυβερνητῶν. Τόσα χρόνια, τόσους αἰῶνες, χιλιετίες... Γιατί ζηλεύουν τὴν τύχη τῶν Πιλάτων; ΟΣΩΤΗΡ2215