Ο ΑΜΝΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

  
Καθὼς μπηκαμε στὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν Ἁγίων Παθῶν του Κυρίου, ας στρεψουμε  τὴν προσοχή μας στὴ μεγάλη θυσία ποὺ προσέφερε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τὴ Σταύρωσή Του καὶ στὰ αἰώνια ἀγαθὰ ποὺ ἐξασφάλισε μὲ αὐτὴν στοὺς ἀνθρώπους. 

1. Ὁ Τελειοτερος  Ναός του Θεοῦ 

Γιὰ νὰ φανεῖ ἡ ἀνωτερότητα, ἡ σημασία καὶ τὸ βάρος τῆς θυσίας τοῦ Κυρίου, ὁ θεόπνευστος Αποστολος Παυλος τὴ συγκρίνει μὲ τὶς θυσίες ποὺ προσέφεραν οἱ Ἑβραῖοι κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἐξιλασμοῦ. Ἡ ἡμέρα τῆς ἑορτῆς αὐτῆς ἦταν ἡ μοναδικὴ μέσα στὸ ἔτος, ποὺ ὁ ἀρχιερέας τῶν Ἰουδαίων καὶ μόνο αὐτὸς εἰσερχόταν στὸν ἱερότερο χῶρο τῆς Σκηνῆς τοῦ Μαρτυρίου, στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ὁ ἀρχιερέας θυσίαζε προηγουμένως τράγους καὶ μόσχους γιὰ νὰ ραντίσει μὲ τὸ αἷμα τους τὴν Κιβωτὸ τῆς Διαθήκης καὶ τὸν λαὸ καὶ νὰ τὸν ἐξαγνίσει ἀπὸ τὶς παραβάσεις τοῦ Νόμου. Ὁ Μέγας Ἀρχιερέας Ἰησοῦς Χριστός, ὅμως, γιὰ νὰ προσφέρει τὴν ἀνυπέρβλητη θυσία Του, εἰσῆλθε στὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, «διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς» δηλαδή, μέσα ἀπὸ μιὰ ἀνώτερη καὶ τελειότερη Σκηνή. Ἡ Σκηνὴ αὐτὴ εἶναι τὸ τίμιο Σῶμα ποὺ ἔλαβε ὡς ἄνθρωπος καὶ κατοίκησε σὲ αὐτὸ ὅλο τὸ πλήρωμα τῆς θεότητος. Ἡ Σκηνὴ αὐτὴ δὲν κατασκευάσθηκε ἀπὸ χέρια ἀνθρώπων, ἀλλὰ τὴν κατασκεύασε τὸ ἴδιο τὸ Ἅγιον Πνεῦμα κατὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου. Ὁ αἰώνιος Ἀρχιερέας Χριστός, λοιπόν, δὲν προσέφερε τὴν ἀπολυτρωτικὴ θυσία Του σὲ ἕνα ἐπίγειο θυσιαστήριο, ὅπως οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Ἐξιλασμοῦ. Ἀλλὰ μὲ τὸ ἄχραντο Σῶμα Του, ποὺ ἦταν ὁ τελειότερος Ναὸς τῆς θεότητος, εἰσῆλθε στὰ ἀληθινὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, στὸ ὑπερουράνιο θυσιαστήριο καὶ ἐκεῖ προσέφερε τὴν ἀτίμητη θυσία Του. Ἀπὸ ἐκεῖ πλέον μεσιτεύει γιὰ ὅλους μας· γιὰ τὴ λύτρωση καὶ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας. 

2. «Προσφερόμενος  και προσδεχόμενος » 

Οἱ θυσίες ποὺ προσέφεραν οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἰουδαίων κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἐξιλασμοῦ χορηγοῦσαν μόνο «σαρκὸς καθαρότητα» στοὺς ἀνθρώπους, ὅπως σημειώνει ὁ  Ἀπόστολος Παυλος. Τοὺς ἔδιναν, δηλαδή, ἕναν ἐξωτερικὸ ἁπλῶς ἐξαγνισμό, ὥστε νὰ μποροῦν νὰ λατρεύουν τὸν Θεὸ χωρὶς νὰ κινδυνεύουν νὰ τιμωρηθοῦν ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν τους. Ὅλο αὐτὸ τὸ αἷμα τῶν χιλιάδων ζώων δὲν καθάριζε τὸν ἐσωτερικὸ μολυσμὸ τῆς ψυχῆς. Δὲν μποροῦσε νὰ συγχωρήσει οὔτε μία ἁμαρτία ἑνὸς ἀνθρώπου. Ὁ Κύριός μας, ἀντίθετα, κατὰ τὴν ἀτίμητη θυσία Του, δὲν προσέφερε αἷμα ταύρων καὶ τράγων, ἀλλὰ τὸ δικό Του πανακήρατο Αἷμα. Ὁ Ἴδιος ἔγινε «ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ» καὶ «διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος»,  εἰσῆλθε μιὰ γιὰ πάντα στὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει πλέον τὴ δυνατότητα νὰ πλένει τὴν ψυχή του «ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἀρνίου» (Ἀποκ. ζ΄ 14), ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, καὶ νὰ τὴ λευκαίνει μὲ τὸ φιλανθρωπότατο Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Τὸ ἀμόλυντο ἀπὸ κάθε ἁμαρτία θεϊκὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι αὐτὸ ποὺ χαρίζει τὴν ἀληθινὴ λύτρωση καὶ τὴν αἰώνια σωτηρία. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, λοιπόν, ἔγινε ὁ προσφερόμενος Ἀμνός, ἐνῶ Ἐκεῖνος ἦταν παράλληλα καὶ ὁ προσδεχόμενος τὴν τέλεια θυσία Θεός. Ἐκεῖνος ἔγινε τὸ θυσιαστήριο, ἐνῶ ταυτόχρονα ἦταν καὶ ὁ θύτης τῆς θυσίας αὐτῆς. Ἐκεῖνος ἔγινε τὰ πάντα γιὰ τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο· καὶ «ὁ προσφέρων καὶ ὁ προσφερόμενος καὶ ὁ προσδεχόμενος» τὴ μοναδικὴ θυσία Του, ὅπως λέει ἡ Εὐχὴ τοῦ Χερουβικοῦ ὕμνου τῆς θείας Λειτουργίας. Αὐτὴ τὴ μοναδικὴ θυσία Του θὰ προβάλλει ἡ Ἐκκλησία ἐνώπιόν μας τὶς ἅγιες ἡμέρες ποὺ πλησιάζουν. Ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια αὐτὴ θυσία Του ἐπαναλαμβάνει ὁ Μέγας Ἀρχιερέας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ σὲ κάθε θεία Λειτουργία ποὺ τελεῖται στοὺς Ὀρθόδοξους ἱεροὺς Ναούς μας. Μᾶς προσφέρει τὸ ἄχραντο Σῶμα Του καὶ τὸ τίμιο Αἷμα Του καὶ καθαρίζει τὴ συνείδησή μας ἀπὸ τὰ νεκρὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας, ὥστε νὰ Τὸν λατρεύουμε ἀκατακρίτως ὡς ζωντανὸ Θεό. Ἐκεῖνος μᾶς χαρίζει τὸν ἀληθινὸ ἐξιλασμό· τὴν ἄφεση ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας. Ἀρκεῖ μὲ κατάλληλη προετοιμασία, «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης» νὰ προσερχόμαστε καὶ νὰ μεταλαμβάνουμε τὸ τίμιο Σῶμα καὶ Αἷμα Του, ὥστε νὰ μένουμε ἑνωμένοι μαζί Του.ΟΣΩΤΗΡ2218