ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΑΣ

 

Πρὸ ἐτῶν ζοῦσε ἕνας ταλαντοῦχος ποιητής, ὁ ὁποῖος παρασύρθηκε ἀπὸ τὴν εὔκολη ζωὴ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς διαφθορᾶς καὶ τελικὰ αὐτοκτόνησε. Στὰ κατάλοιπά του βρέθηκε κι ἕνα ποίημά του ὅπου ἔγραφε: «Λυπήσου με, Θεέ μου, ...στὸν δρόμο ποὺ πῆρα νὰ ζῶ δίχως λόγο καὶ δίχως σκοπό». Δὲν εἶχε βάλει ἄλλον σκοπὸ τῆς ζωῆς του παρὰ μόνο τὶς γήινες, τὶς σαρκικὲς ἀπολαύσεις καὶ τελικὰ ἀπογοητεύθηκε οἰκτρά. Αὐτὴ εἶναι ἡ πικρὴ ἀλήθεια, τὴν ὁποία τὴ ζοῦν αἰῶνες τώρα ὅσοι δὲν πιστεύουν στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὅσοι δὲν σχετίζονται μὲ τὴν ἁγία Ἐκκλησία Του, τὴν ὁποία ἵδρυσε μὲ τὸ Αἷμα τοῦ Σταυροῦ Του. Ὅ,τι καὶ νὰ ἐφεύρουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ νὰ διασκεδάσουν καὶ νὰ χορτάσουν τὸ εἶναι τους, τελικὰ μένουν ἀνικανοποίητοι, πεινασμένοι καὶ διψασμένοι. Καὶ καταφεύγουν σὲ νέους τρόπους ἀναψυχῆς κάνοντας τὸ ἴδιο πάντοτε λάθος. Ποιὸ τὸ λάθος τῶν κοσμικῶν καὶ ἀπίστων ἀνθρώπων; Ὅτι ἀγνοοῦν ἢ δὲν λαμβάνουν καθόλου ὑπόψη τους τὴν ψυχή τους. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως δὲν εἶναι μόνο σῶμα. Εἶναι «θνητὸς καὶ ἀθάνατος, ἐπίγειος καὶ οὐράνιος», διότι μαζὶ μὲ τὸ θνητὸ σῶμα ἔχει καὶ τὴν ἀθάνατη καὶ οὐράνια ψυχή. Κι ἂν φροντίζουμε ἑπομένως μόνο γιὰ τὸ σῶμα μας, μένουμε τελικὰ ἀνικανοποίητοι, πεινασμένοι. Ὁ φίλος τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Μέγας Βασίλειος, ποὺ ἦταν καὶ ἰατρός, ἔλεγε χαρακτηριστικά: «Ἡ κεφαλὴ τῶν τετραπόδων ἐπὶ γαστέρα βλέπει, καὶ τὸ ταύτης ἡδὺ ἐκ παντὸς τρόπου διώκει». Τὸ κεφάλι δηλαδὴ τοῦ ζώου βλέπει πρὸς τὴν κοιλιά του καὶ ἐπιζητεῖ μὲ κάθε τρόπο τί τὴν εὐχαριστεῖ. Ἀντιθέτως, «ἡ σὴ κεφαλή, ἄνθρωπε, πρὸς οὐρανὸν διανέστηκεν (=ἔχει στηριχθεῖ ἐκ κατασκευῆς)· οἱ ὀφθαλμοί σου τὰ ἄνω βλέπουσιν... Ἄλλη σοι μέριμνα πρέπουσα (=ἄλλα πρέπει νὰ σὲ ἐνδιαφέρουν κυρίως καὶ νὰ σὲ ἀπασχολοῦν)... Ἀληθινή σου πατρὶς ἡ ἄνω Ἱερουσαλήμ», ὁ Παράδεισος τοῦ Οὐρανοῦ (PG 29, 192ΑΒ). Αὐτὸ μᾶς παραγγέλλει καὶ ὁ αἰώνιος καὶ ἀλάθητος λόγος τοῦ Θεοῦ: «τὰ ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν», δηλαδὴ πρέπει νὰ ζητᾶτε, νὰ ἐπιδιώκε­τε τὰ ἄνω, τὰ ἐπουράνια, τὰ ὁποῖα εἶναι ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχει ὁ Χριστὸς «καθήμενος εἰς τὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ Πατρός». «Τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς». Πρὸς τὰ ἄνω στρέψτε τὶς σκέψεις σας· ὄχι πρὸς τὰ γήινα (Κολασ. γ΄ 1­2). «Ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἄριστος φίλος μας καὶ ἡ Κεφαλή μας, ὑψώθη εἰς ὑψίστην τιμὴν καὶ εἰς ὑπέρτατον ἀξίωμα ἐν οὐρανοῖς, εἰσῆλθε δὲ ἐκεῖ διὰ νὰ διανοίξῃ τὴν πρὸς τοὺς οὐρανοὺς ὁδὸν καὶ εἰς ἡμᾶς καὶ διὰ νὰ ἐξασφαλίσῃ τὴν οὐρανίαν μακαριότητα καὶ δι᾿ ἡμᾶς... Ἡ καρδία μας δὲν πρέπει νὰ εἶναι προσκεκολλημένη εἰς οἰκίας καὶ κτήματα, εἰς κατωτέρας καὶ ἐξευτελιστικὰς ἀπολαύσεις. Οὐρανὸς καὶ γῆ ἀντιτίθενται ἐν πολλοῖς πρὸς ἄλληλα, εἶναι δὲ ἀδύνατον νὰ εἴμεθα προσκεκολλημένοι συγχρόνως εἰς ἀμφότερα. Ἐφ᾿ ὅσον ἡ ἀγάπη μας κατευθύνεται πρὸς τὸ ἓν ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸ ἄλλο» (Π. Ν. Τρεμπέλα, «Ὑπόμνημα εἰς τὰς Ἐπιστολὰς τῆς Καινῆς Διαθήκης», τόμος Β΄). Μακάρι ὅσοι συνάνθρωποί μας προσπαθοῦν νὰ χαροῦν στὴ ζωή τους χωρὶς τὸν Χριστό, νὰ βροῦν κάποια στιγμὴ τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ σ᾿ Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἀληθινὴ χαρὰ τῶν ἀνθρώπων. Σ᾿ Ἐκεῖνον ὁ Ὁποῖος ἔχυσε τὸ πανάγιο Αἷμα Του γιὰ τὴν αἰώνια εὐτυχία μας.ΟΣΩΤΗΡ2222