«Ὑψώναμε τὰ χέρια μας γιὰ τὸν σταυρό!»

 Σκεπτικὸς καὶ προβληματισμένος ἐπιστρέφει στὸ σπίτι του ὁ Νίκος. Λαμπρὴ εἶναι ἡ σημερινὴ μέρα. Γιορτάζει ἡ ἐνορία του, ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος. Ἡλιόλουστη μέρα, κόσμος πολύς, ὅλοι γιὰ νὰ τιμήσουν τὸν Ἅγιο. Ὁ Ἐπίσκοπος καὶ οἱ ἱερεῖς ντυμένοι μὲ λαμπρὰ ἄμφια, οἱ ἱεροψάλτες ἔψαλαν χορωδιακὰ καὶ περίτεχνα, ὅπως ἁρμόζει στὴν περίσταση. Ὁ καιρὸς ἦταν κατάλληλος, ἔγινε καὶ ἡ λιτάνευση τῆς ἱερῆς εἰκόνας, ἁπλώθηκε ἡ εὐλογία σ᾿ ὅλη τὴν ἐνορία. Ὁ Νίκος τὰ χάρηκε ὅλα. Μὰ κάτι «μαγκώνει» τὴν καρδιά του καθ᾿ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς πανηγύρεως. Παρατήρησε ἔντονα κάτι ἐνοχλητικὸ ποὺ κατέστρεφε τὴν ὀμορφιὰ τῆς ἡμέρας, τὴν κατάνυξη, τὴν ἱερότητα τῶν στιγμῶν. Κόσμος ποικίλος, νέοι, γέροντες, μικροί, μεγάλοι στέκονταν δίπλα του καὶ οἱ περισσότεροι καθ᾿ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς Ἀκολουθίας κρατοῦσαν τὸ κινητό τους τηλέφωνο, ἀσχολοῦνταν μ᾿ αὐτὸ καὶ κατὰ διαστήματα ὕψωναν τὰ χέρια τους καὶ μὲ τὰ κινητὰ προσπαθοῦσαν νὰ ἀπαθανατίζουν τὶς στιγμὲς βγάζοντας φωτογραφίες ἢ παίρνοντας βίντεο. Μὲ δυσκολία προσπάθησε νὰ συγκεντρωθεῖ καὶ νὰ προσευχηθεῖ. Ἀλλὰ καὶ ἀργότερα ποὺ βγῆκαν ὅλοι γιὰ τὴ Λιτανεία τῆς ἱερῆς εἰκόνας, ἴδια κατάσταση: γέλια, κουβέντες, φωτογραφίες κλπ. Σχεδὸν ὅλοι ὕψωναν ψηλὰ τὰ χέρια μὲ τὰ κινητά. Σκέφθηκε πὼς παλαιότερα ὑψώναμε τὰ χέρια μας γιὰ νὰ κάνουμε τὸν σταυρό μας. Ὑψώναμε τὰ χέρια μας ἱκετευτικὰ στὴν προσευχή μας... Τώρα; Λυπήθηκε ἀκόμη περισσότερο, ὅταν σταμάτησαν γιὰ τὴ δέηση τῆς Λιτανείας καὶ ἕνας κληρικὸς σήκωσε τὸ χέρι του ὄχι γιὰ νὰ εὐλογήσει τὸν λαό, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς μὲ τὸ κινητό του γιὰ ν᾿ ἀπαθανατίσει τὴ στιγμή. Τόσο πολὺ ξεφύγαμε; Τόσο πολὺ μᾶς ἐπηρεάζει ὁ κόσμος; Τόσο εὔκολα ξεχνᾶμε τὴν ἱερότητα τῆς Λατρείας; Ἄραγε χαίρονται οἱ Ἅγιοι μ᾿ ὅλα αὐτὰ στὶς πανηγύρεις; Τὰ ἐρωτήματα μένουν ἀναπάντητα στὴν ψυχή του Ἕνας πολὺ σοβαρὸς προβληματισμὸς τίθεται ἀπὸ τὸ πραγματικὸ αὐτὸ περιστατικὸ ποὺ προαναφέραμε. Στὴν ἐποχή μας ὅλο καὶ περισσότερο ἐξελίσσεται ἡ Τεχνολογία καὶ δίνει ἀπεριόριστες δυνατότητες σ᾿ ὅλους νὰ τὴ χρησιμοποιοῦν παντοῦ καὶ πάντοτε. Ὑπάρχουν ὅμως κάποιοι χῶροι καὶ κάποιες στιγμὲς ποὺ πρέπει νὰ σεβαστοῦμε καὶ νὰ μὴν ἐκτρεπόμαστε. Ὁ ἱερὸς Ναός, ἡ Λατρεία τοῦ Θεοῦ, οἱ ὧρες ποὺ τελοῦνται τὰ ἱερὰ Μυστήρια εἶναι χῶροι καὶ στιγμὲς κατ᾿ ἐξοχὴν ἱερές. Ἐκεῖ μπαίνουμε μὲ ἕναν καὶ μόνο σκοπό: νὰ προσευχηθοῦμε, νὰ λατρεύσουμε τὸν ἀληθινὸ Θεό, νὰ ἐπικοινωνήσουμε μαζί Του, νὰ ἑνωθοῦμε διὰ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων μὲ Ἐκεῖνον καὶ τοὺς ἀδελφούς μας. Ὅταν ὅμως ἀσχολούμαστε μὲ τὴ φωτογράφιση τῶν στιγμῶν, χάνουμε αὐτὸ τὸν σκοπὸ καὶ ἡ συμμετοχή μας γίνεται τυπική, ἀνώφελη, ἀσεβής. Τὸ ἴδιο παρατηρεῖται ἔντονα στὰ ἱερὰ Μυστήρια τοῦ Γάμου καὶ τοῦ Βαπτίσματος, καθὼς ἀσχολούμαστε μὲ τὸ νὰ καλύψουμε τὸ γεγονὸς μὲ τὰ μέσα τῆς τεχνολογίας καὶ ἀμελοῦμε νὰ προσευχηθοῦμε γιὰ τὸν νέο Χριστιανὸ ποὺ εἰσέρχεται στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἢ γιὰ τοὺς δύο νυμφευόμενους ποὺ ζητοῦν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὸ ξεκίνημα τῆς κοινῆς τους ζωῆς. Ὅλα αὐτὰ ἀποτυπώνουν τὴν ἐξωτερικὴ ὄψη τῶν πραγμάτων. Λησμονοῦμε πὼς ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι θέαμα καὶ ἀκρόαμα, οὔτε γεγονὸς ποὺ καλύπτεται μὲ τὴν τεχνολογία. Ἡ Λατρεία εἶναι βίωμα δυνατό, ἐμπειρία, ἔχει βάθος ποὺ δὲν ἀποτυπώνεται στὸν φωτογραφικὸ φακὸ ἢ στὴν κάμερα. Τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ ποὺ τὰ ἱερὰ Μυστήρια μεταδίδουν, τὰ αἰσθήματα ποὺ νιώθουμε ἐξωτερικά, οἱ νύξεις, τὰ δάκρυα τῆς ψυχῆς μας δὲν περιγράφονται, δὲν καταγράφονται σ᾿ ἕνα μηχάνημα. Τὸ βίωμα μένει μέσα μας καὶ μᾶς ἐμπνέει στὸν ἀγώνα μας. Χρειάζεται προσοχὴ ἀπ᾿ ὅλους μας, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἡ χρήση τῶν μέσων τεχνολογίας. Ὑπάρχει κίνδυνος ὅλα αὐτὰ νὰ μᾶς κρατοῦν στὴν ἐπιφάνεια, νὰ μὴ μᾶς ἀφήνουν νὰ βλέπουμε τὸ βάθος τῶν γεγονότων. Ἱκανοποιοῦν τὴ ματαιοδοξία μας, τίποτε ἄλλο. Ἂς συγκρατοῦμε τὸν ἑαυτό μας. Μὴ μᾶς ἐπηρεάζει τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου. Ἂς κρατοῦμε τὰ κινητά μας κλειστὰ τὴν ὥρα τῆς Λατρείας. Ἂς ἀφοσιωνόμαστε στὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Ἂς ὑψώνουμε τὰ χέρια μας γιὰ νὰ κάνουμε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ καὶ ἱκετευτικὰ νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς ἐλεεῖ καὶ νὰ πλημμυρίζει τὴ ζωή μας μὲ τὴ Χάρι καὶ τὴν εὐλογία Του.ΟΣΩΤΗΡ2222