ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ!

1.Μιὰ πολὺ μεγάλη ὑπόσχεση τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ρώμης, ἀλλὰ καὶ πρὸς κάθε πιστό. «Δόξα καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν», τονίζει. Δηλαδή, ὁ Θεὸς θὰ χαρίσει δόξα καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη σὲ κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἐργάζεται τὸ καλό. Μεγάλη ἀνταπόδοση περιμένει ὅποιον καλλιεργεῖ στὴ ζωή του τὴν ἀρετή. Αὐτὸς θὰ λάβει δόξα καὶ τιμή. Ὄχι τὴ δόξα τοῦ κόσμου, τὴν ὁποία πολλὲς φορὲς ἐπιδιώκουμε οἱ ἄνθρωποι. Ἡ δόξα αὐτὴ εἶναι θνητὴ καὶ πρόσκαιρη. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ προφήτης Ἡσαΐας βοᾶ: «πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὡς ἄνθος χόρτου· ἐξηράνθη ὁ χόρτος καὶ τὸ ἄνθος ἐξέπεσε» (Ἡσ. μ΄ 6-7). Κάθε δόξα ἀνθρώπου μοιάζει μὲ τὸ ἄνθος τοῦ χορταριοῦ. Ξεράθηκε τὸ χορτάρι καὶ τὸ ἄνθος του ἔπεσε μαραμένο. Ἀντίθετα, ὁ Κύριος θὰ χαρίσει τὴν ἀμάραντη καὶ ἀμετάβλητη δόξα, ἡ ὁποία δὲν χάνεται μὲ τὸν θάνατο τοῦ ἀνθρώπου, δὲν ἐξαλείφεται. Ἀκριβῶς ὅπως ἀναφέρεται στὴν Παλαιὰ Διαθήκη: «ἡ δόξα αὐτῶν οὐκ ἐξαλειφθήσεται» (Σ. Σειρ. μδ΄ 13). Μαζὶ μὲ τὴ δόξα καὶ τὴν τιμὴ ὅμως, θὰ λάβει καὶ εἰρήνη. Ὄχι τὴν ἐξωτερικὴ εἰρήνη, γιὰ τὴν ὁποία ὑπογράφονται διεθνεῖς συμβάσεις καὶ τὴν ὁποία εὔκολα ξεπουλοῦν οἱ ἄνθρωποι στὸ ὄνομα τοῦ συμφέροντος, ἀλλὰ τὴν οὐράνια καὶ μακαρία εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, «τὴν ὑπερέχουσαν πάντα νοῦν». Τὴν ἐσωτερικὴ εἰρήνη τῆς ψυχῆς, τὴν ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ νιώσει κανένας νοῦς, εἴτε ἀνθρώπινος εἴτε ἀγγελικός, καὶ τῆς ὁποίας τὸ πλήρωμα θὰ βιώνει στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ὅποιος ἐργάζεται τὸ ἀγαθό, τὴν ἀρετή.

 2.  Πῶς ὅμως οἱ μὴ Χριστιανοί, οἱ εἰδωλολάτρες, ποὺ δὲν ἔχουν γραπτὸ τὸν νόμο, μποροῦν νὰ διακρίνουν τὸ ἀγαθὸ ἀπὸ τὸ κακό; Λεγει  ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως». Ἔχουν δηλαδὴ γραμμένο στὶς καρδιές τους τὸν νόμο ποὺ τοὺς διαφωτίζει νὰ διακρίνουν τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό. Κι ὁ νόμος αὐτὸς εἶναι ἡ συνείδηση ποὺ δίνει μαρτυρία γιὰ τὸ ἂν εἶναι σωστὴ κάθε πράξη τους. Αὐτὴ τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως ἔχει βαθιὰ μέσα του ὁ κάθε ἄνθρωπος, κάθε ἐποχῆς, κάθε ἐθνικότητος καὶ θρησκεύματος. Αὐτὴ τὴ φωνὴ ποὺ κάποτε σὲ αὐστηρὸ τόνο μᾶς ἐλέγχει γιὰ κάθε ἄσχημη πράξη μας. Βασανιστικὴ τότε ἀντιλαλεῖ μέσα στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας. Ὅσο κι ἂν προσπαθοῦμε νὰ τὴν πνίξουμε καὶ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸ ἄκουσμά της, αὐτὴ ἐπανέρχεται. Ἄλλοτε πάλι ἐπικροτεῖ τὰ ἀγαθὰ σχέδιά μας καὶ μᾶς προτρέπει νὰ ἐργασθοῦμε τὴν ἀρετή. Αὐτὴ τὴ φωνή, ποὺ πολλὲς φορὲς ἀποδείχθηκε σωτήρια ἀφύπνιση στὸν πνευματικὸ λήθαργο τῆς ψυχῆς μας, πυξίδα στὴν πορεία τῆς ζωῆς. Ἡ ἁγία φωνὴ τῆς συνειδήσεως, ἀποτελεῖ τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ μέσα μας. Τὸ μόνιμο ἱερὸ Εὐαγγέλιο ποὺ εἶναι γραμμένο στὴν καρδιὰ κάθε ἀνθρώπου. Ἰδιαιτέρως ὅταν εἶναι καλλιεργημένη ἡ φωνὴ αὐτή, εἶναι καὶ εὐκρινέστερη. Ἂς ἀγωνιζόμαστε διαρκῶς νὰ ἀκολουθοῦμε τὶς ὑποδείξεις τῆς συνειδήσεως καὶ στὰ σημαντικὰ καὶ στὰ θεωρούμενα μικρὰ κι ἀσήμαντα. 

3.  Ἀφοῦ προηγουμένως ὁ Ἀπόστολος μᾶς ἐξήγησε ὅτι ὁ Θεὸς θὰ κρίνει τοὺς ἀνθρώπους εἴτε σύμφωνα μὲ τὸν Νόμο εἴτε – τοὺς εἰδωλολάτρες – σύμφωνα μὲ τὴ συνείδησή τους, τώρα τονίζει ὅτι κατὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη τῆς Κρίσεως «κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων». Δηλαδή, ὁ Κύριος θὰ ἐξετάσει τὶς ἀπόκρυφες πράξεις τῶν ἀνθρώπων. Ἀλλοῦ πάλι τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία Του ὁ Κύριος θὰ ρίξει ἄπλετο φῶς σ᾿ αὐτὰ ποὺ τώρα εἶναι κρυμμένα στὸ σκοτάδι καὶ θὰ φανερώσει ἐνώπιον ἀνθρώπων καὶ ἀγγέλων ὄχι μόνο κάθε κρυφὴ πράξη, ἀλλὰ καὶ «τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν» ἀκόμη (Α΄ Κορ. δ΄ 5). Δηλαδή, κάθε ἐσωτερικὴ σκέψη καὶ κάθε κίνηση τῆς καρδιᾶς μας. Ἀκόμη κι αὐτὰ ποὺ νομίσαμε ὅτι τὰ καλύψαμε ἀπὸ τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων καὶ τὰ θάψαμε στὴ λήθη, ἀκόμη καὶ τὰ πιὸ ἀπόκρυφα βάθη τῶν καρδιῶν μας. Τίποτα λοιπὸν δὲν μένει ἄγνωστο στὸ παντέφορο βλέμμα τοῦ Κυρίου. Γι᾿ αὐτὸ ἂς ἀπέχουμε ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ φανερὰ ἁμαρτήματα, ἀλλὰ κι ἀπὸ τὰ ἀπόκρυφα, ἔχοντας διαρκὴ τὴν αἴσθηση τῆς πανταχοῦ παρουσίας Του.OΣΩΤΗΡ2223