Θα μείνω εγώ με τους μικρούς,
Μ' αυτούς που δεν τους βάνει ο νους,
Τους ξεχασμένους στρατοκόπους.
Να τρώω σκόνη σαν περπατώ,
Με βήμα υπομονετικό,
Μαζί με άλλους οδοιπόρους,
Έσχατος να πεζοπορώ,
Ολο σκυφτά να ακροπατώ,
Σε χίλιες θύμησες πιασμένος,
Κι΄ από τον κόσμο ξεχασμένος.
Να μην ακούω την βουή,
Τίποτες να μη με ενοχλεί,
Απ' τους μουγγούς θορύβους.
Σκόνες να μη με ανησυχούν,
Που τ' αυτοκίνητα πετούν,
Όταν με προσπερνάνε.
Είναι γιά με σημαντική,
και μου γεμίζει την ψυχή,
Η χάρη απ' την προσευχή.
Κι΄ όλα τ΄ άλλα σκορπάνε.
Α.ΠΕΤΡΙΤΗΣ 05ΣΕΠ2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου