Αχ, πέθανες!
Έτσι ξαφνικά!
Και μεις στην εξορία.
Τα δάκρυα άφθονα.
Να γεμίσουν την έρημο,
Να την κάνουν θάλασσα.
Να μπω στην βάρκα του πόθου,
Να έρθω να σε βρω.
Να σε δω να βγαίνεις στα σκαλιά,
και να με χαιρετάς.
Μου λείπει ο πικρός καφές από τα χέρια σου.
Μου λείπει η έκπληξη σου, για χιλιοστή φορά,
επειδή τον ήθελα σκέτο.
Μου λείπουν τα κουλουράκια
που πάντα τα είχες απαραίτητα
στο τραπέζι της κουζίνας.
Μου λείπουνε τα μάτια σου.
Ευτυχώς αδέρφια, μας έμεινε η ματιά της.
ΑΠΕΤΡΙΤΗΣ03102023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου