Τιμημένη μου πατρίδα ,
σε ξεχάσαν οι καιροί,
κει στου μόχθου το νταμάρι,
βρίσκει η φαμελιά ψωμί.
---
Σ΄ένα τόπο όπου βράζει,
πολυχρόνια οργή,
το νερό σαν αίμα στάζει,
που ποτίζει την σφαγή.
---
Κάτω απ΄ τα κυπαρίσσια,
και στις ρίζες τους κοντά,
οι αιώνες ξετυλίγουν,
κάθετι που σε πονά.
---
Απ΄ τα μάτια τα δικά σου,
δάκρυα καυτά κυλούν,
όταν χάνεις τα παιδιά σου,
που για σένα πολεμούν.
Α.ΠΕΤΡΙΤΗΣ31ΟΚΤ2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου