--Που πας μικρό πουλί μου,
πέτα πάλι χαμηλά,
δίπλα εκεί στο παραθύρι,
η γωνιά σ΄ αποζητά.
---
--Δεν μπορώ να χαμηλώσω,
δεν μπορώ να κατεβώ,
μία λάμψη του θανάτου,
με κρατεί στον ουρανό.
--
Δεν θα το σηκώνω πλέον ,
το τηλέφωνο μαμά,
το΄ χω αφήσει εκεί στα Τέμπη ,
να χτυπά παντοτινά.
---
Έφυγα και τ΄ ονομά σου,
στην στερνή μου την πνοή,
γιά παρηγοριά στο λέω,
το ΄κανα μιά προσευχή.
ΑΠΕΤΡΙΤΗΣ03/02/2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου