δ. Το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας ειναι ανακεφαλαίωση του μυστηρίου της Θείας Οικονομίας
Η τέλεση της Θείας Ευχαριστίας στηρίζεται στην εντολή του Κυρίου «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν» 182 και ανακεφαλαιώνει ολόκληρο το σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Η ευχή της αναφοράς στη θεία Λειτουργία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου είναι σαφής: «μεμνημένοι τοίνυν τῆς σωτηρίου ταύτης ἐντολῆς καὶ πάντων τῶν ὑπὲρ ἡμῶν γεγενημένων, τοῦ Σταυροῦ, τοῦ Τάφου, τῆς τριημέρου Ἀναστάσεως, τῆς εἰς οὐρανοὺς Ἀναβάσεως, τῆς ἐκ δεξιῶν Καθέδρας, τῆς δευτέρας καὶ ἐνδόξου πάλιν Παρουσίας». 183 Μέσα στη θεία Ευχαριστία ολοκληρώνεται ο χρόνος στο πλαίσιο μιας εσχατολογικής αναγγελίας, όπου παρελθόν, παρόν και μέλλον γίνεται μια στιγμή. 184 Στις ομιλίες επιγραμματικά τονίζεται το κέντρο της θείας οικονομίας, που είναι η θυσία του Θεανθρώπου, σε αντιδιαστολή με τις θυσίες στην Παλαιά Διαθήκη: «Ο δικό μας Θεός, ο λατρευτός μας θεάνθρωπος αυτοθυσιάζεται. Δεν θυσιάζει καρπούς της γης, ζώα ή φυτά για τη σωτηρία μας αλλά τον ίδιο του τον εαυτό». 185 Σε άλλο σημείο το εκκλησίασμα διδάσκεται τον εξαγιασμό όλης της ανθρώπινης ύπαρξης με τη θεία μετάληψη: «ο Χριστός, ο μεσίτης μας με τον Θεό και με εμάς τους ανθρώπους, προσφέρει το αίμα του και το σώμα του, για να θρέψει τον νου μας και να εξαγιάσει το είναι μας». 186 Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας κατά την τέλεση της θείας Ευχαριστίας, δεν τελείται απλά μια ανάμνηση όλων των γεγονότων της θείας Οικονομίας αλλά μέσα στον λειτουργικό χρόνο η θυσία του Κυρίου για τη σωτηρία των ανθρώπων καθίσταται ενεστωτικό γεγονός.187 Και στις ομιλίες που μελετήσαμε επισημαίνεται ότι «αυτή η θυσία του Κυρίου πάνω στον τίμιο σταυρό επαναλαμβάνεται και για μας την ώρα που επιτελείται η θεία λειτουργία. Ούτε λίγο ούτε πολύ κατά τη θεία λειτουργία επαναλαμβάνεται αναιμάκτως η θυσία του κυρίου μας και η ανάσταση». 188 Αυτή η κενωτική θυσία καθιστά τον Χριστό Μέγα Αρχιερέα, θεολογική διδασκαλία που ο επίσκοπος μεταφέρει στους πιστούς: 189 «Στην Εκκλησίας μας ο μέγας Αρχιερέας είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός! Εκείνος προσέφερε αυτόβουλα τον εαυτό του θυσία πάνω στον Σταυρό για την αμαρτία του κόσμου». 190 Επίσης: «ο μέγας αρχιερεύς είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Εκείνος πρόσφερε αυτόβουλα τον εαυτό του θυσία επάνω στο σταυρό για την αμαρτία του κόσμου…αυτή η θυσία επαναλαμβάνεται κάθε φορά που συναθροίζεται η κοινότητα και ο ιερέας επικαλείται το Ἀγιο Πνεύμα να μεταβάλει το ψωμί και το κρασί…αυτό γίνεται για να τρεφόμαστε με την θεωθείσα φύση του Κυρίου». 191 Αξιοσημείωτη είναι η έμμεση αναφορά στη θεία κοινωνία ως μετάληψης της θεωθείσας φύσης του Κυρίου, εάν λάβει κανείς υπόψη του τη σχετική σύγχυση ή άγνοια που υπάρχει για τη μεταβολή των Τιμίων Δώρων και στην εποχή του COVID 19. Τα σωτηριώδη αποτελέσματα από τη μετάληψη των Τιμίων Δώρων στην ανθρώπινη ύπαρξη, μεταφέρονται στο εκκλησίασμα με αντιθέσεις ως εξής: «το αίμα του Κυρίου μας που χύθηκε πάνω στον σταυρό απολυτρώνει τη μετανοούσα εγωπαθή μας ύπαρξη από τη φθορά και τη διαφθορά, την απελευθερώνει από τα δεσμά του εγωκεντρισμού και μας ανοίγει στον καινούργιο κόσμο της φωτισμένης αγαπητικής και αναστημένης ζωής». 192 Με παρόμοιο τρόπο σε άλλη συνάφεια παραφράζοντας τις ευχές της αναφοράς της θείας Λειτουργίας: «το τίμιο και πανάγιο και ζωηρό αίμα του χριστού καθαρίζει όλη μας την ύπαρξη από την αμαρτία και ο ίδιος ο Χριστός μας αγιάζει ψυχοσωματικά…ο Ιησούς κατά το μυστήριο της θείας ευχαριστίας είναι και προσφέρων και προσφερόμενος». 193 Ο Επίσκοπος, παραφράζοντας ευχή της θείας λειτουργίας,194 επαναλαμβάνει ότι η θεία Κοινωνία αποτελεί σημείο αναφοράς στη ζωή των Χριστιανών ως μέσο σωτηρίας και αγιασμού, γιατί «εκεί γευόμαστε το σφαγμένο και παρ’ όλα αυτά ζωντανό αρνίο, τον Χριστό, το φάρμακο της αθανασίας για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας και να τρέφεται η ψυχή μας με την καινούργια τροφή τον ίδιο τον Θεάνθρωπο Ιησού». 195 Στηριγμένος σε όσα αναφέρονται στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, «ὁ τρώγων μου τη σάρκα και πίνω μου το αἶμα έν ἐμοί μένει κἀγώ έν αὐτῶ», τα οποία διαποτίζουν όλες τις ομιλίες του, αναλύει στο εκκλησίασμα ότι «κάθε φορά που τελείται η αναίμακτη θυσία…ο Κύριος προσφέρει το αίμα και το σώμα του, για να συγχωρούνται οι αμαρτίες των ανθρώπων και να παραμένουν ενσωματωμένοι με το άγιο σώμα του». 196 . Και αυτό είναι δυνατόν, διότι «ο Χριστός μάς δέχεται στο δικό του απολυτρωτικό σώμα. Και εμείς στην ευχαριστιακή σύναξή μας στην εκκλησία του κοινωνούμε το πανάγιο σώμα του και το τίμιο αίμα του για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες μας και για να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή που είναι ο Χριστός ο ίδιος». 197 Μέσα στη θεία Ευχαριστία οι πιστοί προγεύονται τη βασιλεία του Θεού και μεταμορφώνονται με την άκτιστη τριαδική χάρη ως μέλη του εκκλησιαστικού σώματος. 198 Όμως οι πιστοί πρωτίστως μέλη του σώματος καθίστανται με το βάπτισμα.199 Ο επίσκοπος στα κείμενά του διδάσκει: «είτε πορευόμαστε μέσα στο φθαρτό τούτο κόσμο είτε φεύγουμε από αυτόν είμαστε μέλη του σταυροαναστημένου Σώματος του Χριστού. Έχουμε γίνει μέλη του με την βάπτισή μας στην κολυμβήθρα της χάριτος του και αναβαπτιζόμαστε συνεχώς, με τη συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, τη βρώση και τη πόση του πανάγιου Σώματος του και του τιμίου και ζωή του Αίματος». Με τη μετοχή στο Σώμα και το Αίμα του Χριστού καλλιεργείται η ορθόδοξη πίστη, την οποία «την τρέφει το ιερό μυστήριο της θείας μεταβολής. Εκεί όπου μεταβάλλονται το ψωμί και το κρασί…στο ιερό θυσιαστήριο κοινωνούμε τον καινούργιο κόσμο της συναδέλφωσης της αγάπης και της ομόνοιας», 200 ώστε η πίστη να «αναζωπυρώνεται από τη μετοχή μας στη θεία ευχαριστία. Όταν το αναστάσιμο φρόνημά μας ενισχύεται αδιάλειπτα από τη μετάληψη του Τιμίου Σώματος και του Ζωοποιού Αίματος του Χριστού μας…μπορεί να αντικρίζουμε με συντριβή το νεκρό μας αλλά έχουμε βέβαιη ελπίδα και προσδοκούμε τη δική του όπως και τη δική μας ανάσταση». 201
-57
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου