«Ο Θάνατος Σημαίνει Απουσία Ζωής και Ζωή Είναι ο Θεός»

 

Ομιλιες του Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου Αποστόλου Μερος 50ο
Σε μία άλλη αποστροφή του προς το εκκλησίασμα ο Επίσκοπος επαναλαμβάνει την αλήθεια που δεν αρνιέται τον θάνατο , αλλά τονίζει τη ζωή που είναι ο ίδιος ο Χριστός και το δώρο του για τον άνθρωπο: «Ο Θεός μας είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Ο δωρητής των αγαθών υλικών και πνευματικών. Αυτός που προνοεί αγαθά για όλους….και δεν θέλει τον θάνατο για κανένα. Παρά εργάζεται για τον κάθε πλανεμένο την επιστροφή του προς τον στοργικό ουράνιο πατέρα. Βέβαια επιτρέπει στο διάβολο να δρα για να δοκιμάζεται η δική μας ελευθερία, η πίστη, η αγιότητα, η αγάπη, και η δεκτικότητα στη θεία χάρη». 666 Το μήνυμα που μεταφέρεται στο εκκλησίασμα ανακεφαλαιώνει λακωνικά όσα δίδαξε ο ομιλητής διάσπαρτα στις ομιλίες του: «ο θάνατος σημαίνει απουσία ζωής και ζωή είναι ο Θεός». 667 

δ. Η Ανάσταση του Χριστού απάντηση στον θάνατο

 Ο Απ. Παύλος στους αποδέκτες της επιστολής του και σε όλους εμάς είναι σαφής: «Εάν οι νεκροί δεν ανασταίνονται , τότε ούτε ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί. Και αν ο Χριστός δεν έχει αναστηθεί , τότε η πίστη σας είναι χωρίς περιεχόμενο. 668 Στις ομιλίες που μελετήσαμε διαβάζουμε ότι «η κατεξοχήν δωρεά του Κυρίου μας προς τον άνθρωπο είναι η ανάσταση», 669 διότι «η πίστη των χριστιανών δεν στηρίζεται σε έναν πεθαμένο δάσκαλο, αλλά στον αναστάντα εκ του ζωηφόρου μνήματος, στον Θεάνθρωπο Ιησού». 670 Ο Επίσκοπος στο κήρυγμά για την ανάσταση του Χριστού, ως εγκρατής θεολόγος, αναφέρεται συγχρόνως και στην ενανθρώπησή του, εφόσον η λύτρωση των ανθρώπων από τον θάνατο άρχισε με την πρόσληψη της ανθρώπινης φύσης από τη θεία στο πρόσωπο του Χριστού: «…ήλθε να σπείρει τον Λόγο, το Ευαγγέλιο της Χάριτος και να φανερώσει στην ανθρωπότητα ότι τους συγχωρεί, ότι δεν τους βγάζει από τον δικό του χώρο που είναι η αγάπη. Και ότι κατέρχεται στο πυκνό σκοτάδι, στον Άδη και τον καταυγάζει και με τον θάνατό του πατάει τον θάνατο και δωρίζει την αιώνια ζωή στους νεκρούς, στο πνεύμα και τη σάρκα». 671 Με προσεγμένο λεξιλόγιο και μεταφορικές εικόνες δανεισμένες από την υμνολογία της Εκκλησίας, ο Επίσκοπος εξηγεί την υπέρβαση του θανάτου και των νόμων της φθοράς που χαρακτηρίζουν την κτιστή δημιουργία: « Ο θάνατος που είναι ο διάβολος, παρέλαβε το νεκρό Σώμα τους Θεανθρώπου και νόμισε πως αιχμαλώτισε τη ζωή μέσα στον τάφο. Και η ζωή που είναι ο Χριστός γιόμισε με το αναστάσιμο φως τα χθόνια και τα υποχθόνια και καταχθόνια. Νίκησε τους καταναγκαστικούς νόμους της φθοράς και του θανάτου και επλήρωσε τα σύμπαντα με την ευδοκία και την αγάπη του Θεού Πατέρα». 672 

-144-