Ομιλιες του Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου Αποστόλου Μερος 46ο
γ. Ο Τίμιος Σταυρός σύμβολο ελπίδας
Στα ομιλητικά κείμενα ο Σταυρός του Κυρίου που συμβολίζει το απολυτρωτικό του έργο, προβάλλεται ως πηγή δύναμης και ελπίδας για τους Χριστιανούς:«δικό μας καταφύγιο και στα μικρά και στα μεγάλα παραπτώματα είναι ο Σταυρός του Κυρίους μας, η Εκκλησία του Χριστού. Εκεί καταφεύγουμε, όταν νιώθουμε αδύναμοι φοβισμένοι και ταλαίπωροι. Και ο Σταυρωμένος μας χαρίζει ασφάλεια, ειρήνη, σιγουριά. Ποτέ τιμωρία». 623 Σε ένα παράθεμα ο ομιλητής, έχοντας ίσως κατά νουν κι ένα ύμνο της Μ. Εβδομάδας: 624 «Σωσμένοι είναι όσοι συνειδητοποιούν το νόημα του σταυρικού θανάτου του Χριστού και με την ανάλογη υπεύθυνη δική τους στάση συσταυρώνονται και συνανίστανται με τον Κύριο, ο οποίος με τη σταυροαναστάσιμη πορεία Του αναζωπυρώνει τον καινούργιο τρόπο ζωής». 625 Με ένα λογοπάιγνιο ανάμεσα στη θέα και τη θέωση εισάγει επίσης τον θεολογικό όρο «θέωση», το αποτέλεσμα της κατά χάριν μετοχής των πιστών στην αναστημένη παρουσία του Κυρίου: «η θέα του εσταυρωμένου Κυρίου θεώνει την ύπαρξή μας και μας απολυτρώνει από τον αρχέκακο πονηρό και μας χαιρτώνει με όλες τις δικές του χάρες». 626 Στις ομιλίες σε διάφορα σημεία απαντούν επεξηγήσεις για τη σταυροαναστασιμη πορεία των πιστών: «Στον άνθρωπο της Εκκλησίας, η ζωή της σταυρωμένης αγάπης και της αναστημένης ελπίδας είναι αμφίδρομος. Σταυρώσιμη και αναστάσιμη η πορεία, σταυρικό και αναστάσιμο το ήθος των Χριστιανών». 627 Ακόμη «ο Θεάνθρωπος Ιησούς μάς ελευθερώνει από τις εγωπάθειες, τα πείσματα, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Και ο ίδιος μάς καλεί να τον ακολουθούμε στην σταυροαναστάσιμη δική του πορεία.»628 Η πορεία αυτή εκπέμπει και το βασικό μήνυμα ελπίδας για τους Χριστιανούς, εφόσον «σταυρός και ανάσταση πάνε μαζί. Η ταπείνωση του σταυρού οδηγεί στη ζωηφόρο ανάσταση του Κυρίου. Το ίδιο συμβαίνει και με τους πιστούς, νεκρώνεται το σαρκικό φρόνημα και ανοίγεται ο χριστιανός στον καινούργιο κόσμο της αναστημένης ζωής…». 629 Αναφερόμενος στις δυσκολίες της ζωής, στον προσωπικό σταυρό του καθενός, ο Επίσκοπος υπογραμμίζει την αισιοδοξία που απορρέει από τον Σταυρό του Κυρίου: «ο σταυρός, οι μύριες τόσες δοκιμασίες που περνάμε με τη φρικτή απόληξη τον θάνατο, ο σταυρός είναι και η μαρτυρία, η βεβαιότητα της αναστάσεως». 630 Πάνω στην ίδια ερμηνευτική γραμμή επανέρχεται στη σημασία του σημείου του σταυρού για τους πιστούς: «κάνουμε το σημείο του σταυρού με βαθιά επίγνωση ότι οι ποικίλοι πειρασμοί της ζωής και τα βάσανα, που ολοένα και περισσότερο μας βαραίνουν, έχουν πάντοτε τη λύση. Όσο πιο υπεύθυνα σηκώνουμε τον σταυρό των ευθυνών μας, τόσο πιο ανάλαφρος γίνεται από την παρουσία του σταυρωμένου και αναστημένου μας Χριστού». 631 Η βεβαιότητα αυτή σε ένα άλλο σημείο διατυπώνεται με μία ρητορική ερώτηση: «πού είναι αδιέξοδο και δεν είναι παρών ο Ιησούς, για να δώσει τη διέξοδο;». 632
-136-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου