Βλέπουμε, λοιπόν, από άμεση προσωπική μαρτυρία ότι η φιλία μεταξύ των δύο ανδρών π.Βασιλείου και Μητρόπουλου συνεχίστηκε και στη Νέα Υόρκη όταν εκεί τους οδήγησαν οι υποχρεώσεις και των δύο. Θα πρέπει, φυσικά, να τονίσουμε κάτι σημαντικό τόσο για την σχέση των δύο αυτών προσώπων, όσο και για τις σχέσεις του Μητρόπουλου με κληρικούς που θα αναφέρουμε στη συνέχεια. Ήταν όλοι τους δεσμευμένοι με τα καθήκοντά τους και τις απαιτήσεις της εργασίας τους και επομένως, ο ελεύθερος χρόνος τους ήταν ελάχιστος. Κατά συνέπεια, οι συναντήσεις τους δεν ήταν συχνές και ας ζούσαν στην ίδια χώρα. Για την περίοδο που ο μαέστρος ζούσε στη Νέα Υόρκη, αυτονόητα ένας τόπος συνάντησης ήταν ο ναός και δη, ο Καθεδρικός της Αγίας Τριάδος, στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές. Η μαρτυρία του π.Μιλτιάδη έχει βαρύτητα και για τα όσα αποκαλύπτει για τον ίδιο τον μαέστρο. Γνωρίζουμε ότι είχε πάρει υποτροφία για συνέχιση των σπουδών του στο εξωτερικό. Τον Ιούλιο του 1920 αναχωρεί για τις Βρυξέλλες, όπου θα παραμείνει περίπου έναν χρόνο, ως το φθινόπωρο του 1921. Μάλιστα, δεν γράφτηκε ποτέ στο Βασιλικό Ωδείο των Βρυξελλών, αλλά πήρε ιδιωτικά μαθήματα από τους Πώλ Γκιλσόν και Αλφόνς Ντεσμέ.375 Άρα, λοιπόν, είχε την ευχέρεια να ταξιδεύει στην γαλλική πρωτεύουσα. Ο ίδιος ο βιογράφος του, Κώστιος, σημειώνει ότι «δεν ενδιαφέρεται όμως να αποκτήσει μόνο μουσικά εφόδια. Πλαταίνει τους πνευματικούς του ορίζοντες…. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στις Βρυξέλλες, συνθέτει μια σονάτα για πιάνο που φέρει τον τίτλο ‘Ελληνική Σονάτα’ σε ρε ελάσσονα, που την πρωτοπαρουσίασε ο ίδιος σε ρεσιτάλ που δόθηκε στην πόλη αυτή, στις 13 Φεβρουαρίου 1921, και το τραγούδι ‘ο κορυδαλλός και τα μικρά του’ για φωνή και πιάνο στον ομώνυμο μύθο του Λαφονταίν». 376 Επομένως, επιβεβαιώνει ο π.Μιλτιάδης την περιγραφή του Κώστιου σε ό,τι αφορά την φιλομάθεια και διάνοιξη των πνευματικών και καλλιτεχνικών δυνατοτήτων του Μητρόπουλου.
Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας.
Ο Αθηναγόρας ήταν ένας ιεράρχης με αρκετά προσόντα και μεγάλη πείρα. Στις 16 Δεκεμβρίου 1922 εκλέχτηκε μητροπολίτης Κερκύρας και στις 22 ακολούθησε η χειροτονία του. 377 Στην Κέρκυρα παρέμεινε οχτώ χρόνια, ως το 1930, που χαρακτηρίζονται από «δημιουργικότητα, αγωνιστικό παλμό και ευρυτάτη κοινωνική ακτινοβολία της Εκκλησίας». 378 Στις 13 Αυγούστου 1930 εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, θέση στην οποία παρέμεινε ως το 1948, συνδέοντας άρρηκτα την ηγετική του φυσιογνωμία με την ιστορία της Αρχιεπισκοπής Αμερικής.379Έμελλε Μητρόπουλος και Αθηναγόρας να συναντηθούν στην Αμερική. Το έτος 1938 είναι καθοριστικό για τον Μητρόπουλο αφού διορίζεται διευθυντής ορχήστρας στη Μιννεάπολη και φυσικά συνεχίζει να δίνει συναυλίες και σε άλλες πόλεις της Αμερικής. Ασφαλώς και είναι κοινός σύνδεσμος μεταξύ τους ο π.Βασίλειος, ωστόσο, πολλά κοινά στοιχεία συνδέουν τους δύο άνδρες. Τα άρθρα στον αμερικανικό τύπο μιλάνε συχνά για την ασκητική ζωή του μαέστρου, την ιερατική του οικογένεια, την βαθειά του πίστη, την απλότητα και την πηγαία πνευματικότητα που τον χαρακτηρίζουν. Έτσι, ο Αθηναγόρας, αν και Αρχιεπίσκοπος, κάνει κάτι πολύ όμορφο, πηγαίνει σε συναυλία του Μητρόπουλου. «Εις την Μιννεάπολιν ο Μητρόπουλος έδωσε 38 συναυλίες. Εις μίαν από τας συναυλίας αυτάς παρέστη και ο Μητροπολίτης Αμερικής Σεβασμιώτατος Αθηναγόρας, εις τον οποίον εδόθη τιμητική θέσις. Μετά το τέλος της συναυλίας και εν μέσω των ενθουσιωδών χειροκτοτημάτων και επευφημιών ενός ακροατηρίου που δεν ήξερε πώς να εκδηλώση τον ενθουσιασμόν του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης επροχώρησε, περιεπτύχθη τον Μητρόπουλον και τον ησπάσθη. Και μερικοί στο ακροατήριο εξεδήλωσαν ιδιαιτέραν χαράν προ της σκηνής εκείνης. Ο Μητρόπουλος κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο όταν 2-3 τον επλησίασαν και του είπαν με έκφρασιν ανακουφίσεως ότι ευχαριστήθηκαν ιδιαιτέρως βλέποντες έναν ιεράρχην σεβαστόν με τον σταυρόν επί του στήθους του να τον ασπάζεται.
–Διελύθη ένας φόβος μας.
– Φόβος; Ερώτησεν ο μαέστρος με έκπληξιν.
Και με σιγανή φωνή είπαν:
-Ναι. Επείσθημεν ότι δεν είσθε Εβραίος! …
Πριν φύγη από την Μιννεάπολιν παρεκάθησεν εις γεύμα που έδωσε προς τιμήν του ο Μητροπολίτης Αθηναγόρας εις το οποίον συμμετέσχον επίλεκτα μέλη της ελληνικής παροικίας της πόλεως, μεταξύ των οποίων διεκρίνετο και ο τυφλός Έλλην εφευρέτης Ευαγγελος Τσαμουρτζής ο οποίος εξετιμήθη εξαιρετικά εις την Αμερικήν δια τας ικανότητάς του και τας εφευρέσεις του».380 Αξίζει να σημειωθεί ότι στο περιστατικό αυτό, πέρα από τις διαθέσεις των ανθρώπων για τους Εβραίους, είναι εμφανής η απλότητα του Αθηναγόρα, που δεν δίστασε να δείξει δημόσια τα αγαθά του αισθήματα, διατηρώντας την αξιοπρέπειά του ως κληρικού και από την άλλη η ταπείνωση και ο εγγενής σεβασμός του μαέστρου προς τον κλήρο και ειδικά στον τοπικό ιεράρχη. Το περιστατικό έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση ώστε απαθανατίστηκε και φωτογραφικά και ξαναδημοσιεύθηκε η φωτογραφία και τότε και αργότερα (1948) και μετά τον θάνατο του μαέστρου381 . Μάλιστα, διακρίνεται ότι ενώ ο μαέστρος χειροφιλεί τον Αρχιεπίσκοπος, εκείνος τον ασπάζεται στο κεφάλι με στοργή.382 Σαφέστατα, λοιπόν, υπήρχε, όχι απλώς, αμοιβαία συμπάθεια, αλλά ειλικρινής εκτίμηση και σεβασμός. Παρατηρούμε στο τελευταίο απόσπασμα του άρθρου που παραθέσαμε, ότι εκτός των συναυλιών και των ακολουθιών στο ναό, οι δύο διάσημοι άνδρες του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στην Αμερική, συναντιόνταν και σε συγκεντρώσεις που οργάνωναν οι κοινότητες. Το τελευταίο μάλλον γινόταν πιο συχνά από τα δύο πρώτα, μιας και όπως είπαμε και οι δύο δεν διέθεταν την πολυτέλεια του χρόνου. Η επόμενη αναφορά συνάντησή τους είναι το 1939, σύμφωνα με τον τύπο της εποχής: «Κατ’ ανακοίνωσιν της Μουσικής επιτροπής της εκθέσεως της Νέας Υόρκης την νύκτα της 26ης Μαΐου ο κ. Μητρόπουλος θα διευθύνη την φιλαρμονικήν της Νέας Υόρκης εις την αίθουσαν συναυλιών της εκθέσεως. Η ειδική επιτροπή, που ανάλαβε υπό την προστασίαν της την συναυλίαν αυτήν, διατελεί υπό την προεδρίαν της κομήσσης Μερκάτη. Θα παρευρεθή εις την συναυλίαν ο πρεσβευτής της Ελλάδος κ. Σισιλιάνος, ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Αθήναγόρας, ο γενικός πρόξενος Νέας Υόρκης κ. Ν. Λέλης…. ».383 Παρατηρούμε, ότι παρόλο το βαρύ πρόγραμμά του ο ιεράρχης είναι παρών σε συναυλίες ή συνεστιάσεις προς τιμήν του μαέστρου, το πρόσωπο του οποίου συγκεντρώνει την εκτίμηση όλης της ομογένειας. Ο Αρχιεπίσκοπος όχι μόνο συμμετέχει όποτε μπορεί, αλλά με αυτόν τον τρόπο αφήνει να φανεί και η ευαρέσκειά του προς το πρόσωπο του Δημήτρη.Δεν ξέρουμε ακριβώς πόσες ακόμη φορές συναντήθηκαν τα δέκα αυτά χρόνια 1938-1948 που συνέπεσαν να βρίσκονται ταυτόχρονα στην Αμερική ο Μητρόπουλος με τον Αθηναγόρα. Ωστόσο, φαίνεται ότι υπήρξαν αρκετές και το κυριότερο όλες αποδεικνύουν την αγάπη και τον σεβασμό μεταξύ τους.
-61-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου