Λίθο πολύτιµο, ἀτίµητο µαργαριτάρι στὸ περιδέραιο τῆς πίστεως, κρίκο χρυσὸ στὴν ἀλυσίδα τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας µας ἀποτελεῖ ἡ ὁσιοµάρτυς Σωσάννα. Γυναίκα ἀνδρεία (Παροιµ. λα΄ 10), ποὺ ἀπώθησε τὸ ἀσθενὲς τοῦ φύλου της καὶ µὲ τὴν ἰσχὺ τῆς θείας χάριτος, ποὺ "πάντοτε τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῖ", ἐνεδύθη µὲ ἀνδρικὸ φρόνηµα, µὲ τὴν "πανοπλία τοῦ Θεοῦ" (Ἐφεσ. στ΄ 11) καὶ νικηφόρως διεξήγαγε τὸν ἀγῶνα της στὴν ἀσκητικὴ καὶ ἀθλητικὴ παλαίστρα.
Ἄνθος εὐθαλὲστατο, ποὺ προῆλθε ἀπὸ δυσσεβῆ ρίζα, ἀνεβλάστησε ἡ Σωσάννα ἀπὸ πατέρα Ἕλληνα εἰδωλολάτρη καὶ µητέρα Ἑβραία, τὸν Ἀρτέµιο καὶ τὴ Μάρθα, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιµιανοῦ (286-305).
Πατρίδα εἶχε τὴν Παλαιστίνη. Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἀρνήθηκε τὴν "ἀσέβεια καὶ τὶς κοσµικὲς ἐπιθυµίες" (Τιτ. α΄ 12), προσέτρεξε στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, κατηχήθηκε καὶ ὁµολόγησε µιὰ πίστη καὶ "ἕν βάπτισµα" (Ἐφεσ. δ΄ 5) ἐνώπιον τοῦ πρεσβυτέρου Σιλβανοῦ.
Μὲ τὸ θάνατο τῶν γονέων της, ἡ Σωσάννα ἐλευθερώνει τοὺς δού λους της καὶ ὑπακούοντας στὸ θεϊκὸ πρόσταγµα "πώλησον τὰ ὑπάρ χοντά σου καὶ δὸς πτωχοῖς "(Ματθ. ιθ΄ 21) διανέµει τὴν περιουσία της στοὺς ἔχοντες ἀνάγκη καὶ ἀκολουθεῖ τὸ δρόµο τῆς µοναδικῆς πολιτείας. Ἐνδύεται ἀνδρικὰ ἐνδύµατα, "κείρεται τὴν κεφαλὴν" καὶ καταφεύγει σὲ ἀνδρικὸ κοινόβιο µὲ τὸ ὄνοµα Ἰωάννης. Στὴ Μάνδρα αὐτὴ τῆς περιοχῆς τῶν Ἱεροσολύµων, ποὺ ἀναδεικνύεται γιὰ τὴ Σωσάννα σχολεῖο ἀρετῶν, "ἀπεκδύεται τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο "(Κολασ. γ΄ 9) καὶ µὲ συνεχεῖς ἀγῶνες ἐπιδιώκει τὴν ἠθικὴ τελείωση καὶ τὴ νήψη κατὰ τὴν προτροπὴ τοῦ ἀποστόλου Πέτρου (Α΄ Πετρ. ε΄ 8).
Ἀναδεικνύεται προϊστάµενος τῆς Μάνδρας καὶ ἡ φήµη της ὡς Ἰωάννου ξεπερνᾶ τὰ στενὰ ὅρια τοῦ περιβάλλοντος τῆς Μονῆς. Οἱ Ἄγγελοι χαίρονται στὸν οὐρανὸ καὶ οἱ δαίµονες φρίττουν βλέποντες τὴν πνευµατικὴ προκοπὴ τῆς Σωσάννης. Αὐτοὶ βάζουν µιὰ προσκυνήτρια νὰ συκοφαντήσει τὴ Σωσάννα, ποὺ θεωροῦσε ἄνδρα, ὅτι προσπάθησε νὰ τὴν παρακινήσει στὴν ἁµαρτία. Ἡ γενναία, ὅµως, δούλη τοῦ Χριστοῦ δέχεται προθύµως τὸ πικρὸ ποτήρι τῆς συκοφαντίας. Πιστεύει ὅτι στὸ τέλος ἡ ἀλήθεια θὰ λάµψει σὰν τὸν ἥλιο, ὅπως καὶ ἔγινε. Ὁ ἐπίσκοπος Ἐλευθερουπόλεως ποὺ ἦλθε γιὰ ἀνακρίσεις πρότεινε τὴν καθαίρεση τοῦ Ἰωάννου, πού, ὅµως, ἀµυνόµενος ζήτησε δύο παρθένες διακόνους τῆς Ἐκκλησίας, ἐνώπιον τῶν ὁποίων ἀπεκάλυψε τὴν γυναικεία του φύση.
Ὁ Ἐπίσκοπος ἐκπληττόµενος, ὄχι µόνο ἀπάλλαξε τὸν Ἰωάννη - Σωσάννα ἀπὸ τὴν κατηγορία, ἀλλὰ θαυµάζων τὸ σθεναρό της φρόνηµα τὴ χειροτονεῖ διάκονο τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ ἡ Σωσάννα ὑπηρέτησε τὴν Ἐκκλησία µὲ πολὺ ζῆλο καὶ ἀπόλυτη ἀφοσίωση " τῷ πνεύµατι ζέουσα τῷ Κυρίῳ δουλεύουσα" (Ρωµ. ιβ΄ 1). Ἔτσι ἔγινε δοχεῖο οὐρανίων δωρεῶν καὶ προικίσθηκε καὶ µὲ τὴ χάρη τῶν θαυµάτων. Ἡ καρδιά της, φωτιὰ ποὺ φλεγόταν ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸ Νυµφίο Χριστὸ ζητεῖ τώρα νὰ ἑνωθεῖ ὅσο τὸ δυνατὸ ἐνωρίτερα µαζί του. Ἐπιθυµεῖ διακαῶς τὸ µαρτύριο. Ὅταν ὁ βασιλιὰς Ἀλέξανδρος ἔρχεται στὴν Ἐλευθερούπολη καὶ προσφέρει θυσία στὰ ἀναίσθητα εἴδωλα, ἡ Σωσάννα τὰ κρηµνίζει µὲ µόνη τὴν προσευχή της καὶ µὲ παρρησία ὁµολογεῖ τὴν "καλὴ ὁµολογία "(Α΄ Τιµόθ. στ΄ 12). Ὁ δρόµος τοῦ µαρτυρίου ἀνοίγεται τώρα µπροστά της. Τραχὺς µὰ ὡραῖος θέλγει τὴ γενναία ἀθλήτρια. Τῆς κόβουν τοὺς µαστούς, ἀλλὰ µὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, αὐτοὶ ξαναγίνονται ὑγιεῖς. Καὶ τότε τὸ θαῦµα παίρνει ἄλλες διαστάσεις. Τὸ πλῆθος τῶν παρισταµένων µὴ µπορώντας νὰ κατανοήσει τὸ γενόµενο πιστεύει στὸ Θεό, δέχεται προθύµως τὸ µαρτύριο καὶ ἀποκεφαλίζεται. Συναριθµεῖται ἔτσι στὸ πλῆθος τῶν ἀθλητῶν τῆς πίστεως. Στὸ στόµα τῆς µακαρίας Σωσάννης οἱ ἄνοµοι δήµιοι ρίχνουν λειωµένο µόλυβδο, ποὺ τῆς κατακαίει τὰ σπλάγχνα. Καὶ πάλι, ὅµως, µὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, µένει ἀβλαβής. Ντροπιάζονται οἱ ἀσεβεῖς ἀπὸ τὰ καταπληκτικὰ αὐτὰ γεγονότα. Ἐθελοτυφλοῦν µὲ τὸ νὰ ἀπορρίπτουν τὴν ἀλήθεια τῆς ἀληθινῆς πίστεως. Ἐπιµένουν νὰ προτιµοῦν τὸ σκοτάδι ἀπὸ τὸ φῶς. Ἔτσι κτυποῦν ἀνελέητα τὴ Σωσάννα καὶ τέλος τὸ βασανισµένο της σῶµα τὸ ρίχνουν στὴ φωτιά. Ἀπὸ αὐτὴν ἡ ψυχὴ τῆς πολυάθλου µάρτυρος ἐξέρχεται στεφανηφόρος. Παίρνει τὸν κότινο τῆς νίκης, " τὸν ἀµαράντινο τῆς δόξης στέφανο " (Α΄ Πέτρ. ε΄ 4) ποὺ τῆς παραδίδει ὁ Κύριος καλώντας της κοντά του στὴν ἄληκτη µακαριότητα, στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἐκεῖ ἡ Σωσάννα ἀπολαµβάνει τὴ θέα τοῦ κάλλους τοῦ ὡραίου της Νυµφίου καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ καταστήσει καὶ ὅλους ἐµᾶς ἄξιους µιµητὲς τοῦ ἡρωϊκοῦ της φρονήµατος καὶ τῆς πρὸς αὐτὸν ἀµετάθετης ἀγάπης καὶ πίστεώς της. Ἡ µνήµη της τελεῖται στὶς 19 Σεπτεµβρίου. ΟΡΘΟΔ.ΤΥΠΟΣ 2085
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου