Εν Αθήναις, την 4 Νοεμβρίου 1875.
Ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου Δ. ΒΑΛΒΗΣ»171 .
Ένταλμα φυλακίσεως
Εν ονόματι του νόμου και του Βασιλέως.
Η επί της Δικαιοσύνης Επιτροπή της Βουλής, Δυνάμει της χορηγηθείσης αυτή δια του από 24 Οκτωβρίου 1875 ψηφίσματος της βουλής των αντιπροσώπων του έθνους εισαγγελικής και ανακριτικής εξουσίας και του άρθρου 81 του συντάγματος· Επειδή ο Ιωάννης Βαλασόπουλος, κάτοικος Σπάρτης και διαμένων προσωρινώς εν Αθήναις, ιατρός το επάγγελμα, κατηγορείται ότι μετά του Β. Νικολόπουλου πρώην υπουργού της Δικαιοσύνης, υπό κοινού συμφέροντος κινούμενοι, συναπεφάσισαν την εκτέλεσιν των επομένων αξιοποίνων πράξεων, και ένεκα ταύτης συνομολογήσαντες προς αλλήλους αμοιβαίαν συνδρομήν εν Αθήναις, κατά την χειροτονίαν των αρχιεπισκόπων, Αργολίδος Καλλινίκου Τερζοπούλου, Μεσσηνίας Στεφάνου Αργυριάδου, Πατρών και Ηλείας Αβερκίου Λαμπίρη και Κεφαλληνίας Σπυρίδωνος Κομποθέκρα, από τα μέσα Ιουλίου μέχρι τέλος Νοεμβρίου 1874, υπουργοί όντες τότε
1) εδέχθησαν και έλαβον απ' ευθείας και δια των πρακτόρων των Περικλέους Οικονομόπουλου, Δημητρίου Χαριτάκη, Ν. Πετρή και άλλων δώρα, από μεν τον αρχιεπίσκοπον Αργολίδος εις χρήματα και τιμαλφή είδη δραχ. τεσαράκοντα χιλιάδας, από τον αρχιεπίσκοπον Πατρών και Ηλείας δραχ. εξήκοντα χιλιάδας, και από τον αρχιεπίσκοπον Κεφαλληνίας δραχ. τριάκοντα χιλιάδας, επί σκοπώ να προτιμήσωσι και επροτίμησαν έκαστον εξ αυτών απέναντι των δύο άλλων υποψηφίων, εις την έγκρισιν και χειροτονίαν αυτού ως αρχιεπισκόπου, ο μεν Ιω. Βαλασσόπουλος αντί να εκτελέση το καθήκον της πρωτάσεως προς χειροτονίαν κατ'εκλογήν παραβάς ούτω το καθήκόν του εναντίον του τε γράμματος και του πνεύματος του περί επισκοπών και επισκοπών της 9 Iουλίου 1832 νόμου διά της προτάσεως προς χειροτονίαν κληρικού υποκειμένου κατά τον νόμον εις καθαίρεσιν, ο δε Βασίλειος, Νικολόπουλος, διότι εν γνώσει και εκ προθέσεως υπεστήριξε την ανωτέρω πράξιν διά της συνδρομής του, ένεκα της εξαιρετικής θέσεως, ην είχεν εν τω υπουργείω εκείνω χορηγήσας ούτω προ της εκτελέσεως καί κατά την εκτέλεσιν αυτών εις τον ως είρηται Ιω. Βαλασσόπουλον τοιαύτην βοήθειαν, άνευ της οποίας ούτος δεν ηδύνατο να φέρη εις πέρας τας ανωτέρω αξιοποίνους πράξεις·
2) ότι και προ της εγκρίσεως εκάστης χειροτονίας δια να περιποιήσωσιν εις εαυτούς αθέμιτον όφελος, καταχρώμενοι τη εξουσίας αυτών ως υπουργών, εξεβίαζον δια διαφόρων απειλητικών μέσων τους δι’εκάστην αρχιεπισκοπήν, ως ανωτέρω είρηται, υποψηφίους να προσφέρωσι προς αυτούς πλείονα των προσενεχθέντων χρήματα και δώρα, ανέβαλλον σκοπίμως την έκδοσιν και ικανοποίησιν του προσήκοντος εις έκαστον των αρχιερέων τούτων Βασ. διατάγματος της επικυρώσεως και της αναγνωρίσεως αυτού, διά να εξαναγκάσωσιν ούτως έκαστον των χειροτονηθέντων αρχιερέων να προσφέρη προς αυτούς και άλλα χρήματα και δώρα άτινα και προσέφερον ούτοι εις αυτούς. Επειδή αι πράξεις αύται, δι’ας κατηγορούνται οι ρηθέντες Ιω. Βαλασσόπουλος και Β. Νικολόπουλος, γενόμεναι κατά την ενέργειαν των καθηκόντων των ως υπουργών, επί μεν Ιω. Βαλασσοπούλου ως υπουργού των εκκλησιαστικών, επί δε Β. Νικολοπούλου ως υπουργού της δικαιοσύνης, προνοούνται και τιμωρούνται από τα άρθρα 57, 56 §3,369 §2,456 §1 του ποινικού νόμου και 109 του Α.Ν. κατά τους Αποστολικούς κανόνας.
Διά ταύτα
Ιδούσα και τα άρθρα 207, 228 και 229 της ποιν. διατάσσει την προφυλάκισιν των ειρημένων κατηγορουμένων Ιω. Βαλασσοπούλου και Β. Νικολοπούλου μέχρι της εκδικάσεως των προκειμένων κατ’αυτών κατηγοριών.
Εγένετο και εξεδόθη εν Αθήναις την 31 8βρίου 1975.
Η επιτροπή»172 .
Εκείνη την περίοδο έφταναν στις εφ. διάφορες επιστολές αναγνωστών με σχόλιά τους για τις εξελίξεις που έβγαιναν στο φως της δημοσιότητας, χωρίς να λείπουν ανάλογες κριτικές για τον τρόπο που αντιμετώπισαν οι αρχές τους δύο υπόδικους πρώην υπουργούς. Σε μία από αυτές ο επιστολογράφος που υπόγραφε με τα αρχικά Χ.Κ., κατακεραυνώνει τους αρμόδιους γιατί παρείχαν ειδική μεταχείριση σε αυτούς. Στη συνέχεια θυμίζει πως στο παρελθόν στη διάρκεια του επαναστατικού αγώνα φυλακίστηκαν αδίκως οι σπουδαιότεροι στρατιωτικοί ηγέτες και άλλα πρόσωπα όπως έγινε στα χρόνια της αντιβασιλείας χωρίς να ληφθούν υπόψιν οι πολύ μεγάλες υπηρεσίες που προσέφεραν στην πατρίδα και χωρίς να υπολογίσουν τότε την υψηλή κοινωνική τους θέση. Ο συντάκτης της επιστολής διερωτάται ποιοι είναι οι δύο πρώην υπουργοί μπροστά στους Κολοκοτρώνη, και Δεληγιάννη. Ο ίδιος θυμίζει στους αναγνώστες της εφ. πως επί των ημερών των δύο αυτών πολιτικών ανδρών, μπήκαν φυλακή ο Χαρίλαος Τρικούπης και ο Κανελίδης, καθώς και φοιτητών του Πανεπιστημίου, ενώ θυμίζει την περίπτωση που ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Νικολόπουλος δεν επέτρεψε σε ασθενή ο οποίος διέθετε γνωματεύσεις τεσσάρων ιατρών τη μεταγωγή του στο θεραπευτήριο του Γριγγέτα, εάν δεν έμπαιναν κάγκελα στα παράθυρα σιδερένια ύψος δέκα μέτρων. Ο ίδιος τελειώνει το γράμμα του ως εξής: «Η δικαιοσύνη δεν πρέπει να έχει δύο σταθμά, ούτε οι νόμοι να ομοιάζωσι τον ιστόν της αράχνης, εις τον οποίον τα μεν μικρά έντομα αλίσκονται, τα δε μεγάλα διασχίζουσι και σώζονται»173 .
Οι αντιπολιτευόμενες εφ. πέρασαν στην αντεπίθεση με ναυαρχίδα όλης αυτής της προσπάθειας την εφ. «Ελλάς» που εκδόθηκε ακριβώς εκείνη την περίοδο του οδηγήθηκαν για απολογία οι δύο πρώην υπουργοί. Η ίδια εφ. κατηγορεί την κυβέρνηση πως η νέα Βουλή των αντιπροσώπων επί τρεις μήνες δεν έχει παράγει κανένα απολύτως έργο, ούτε ασχολήθηκε με την ψήφιση του προϋπολογισμού του κράτους, ενώ κατηγορεί την κυβέρνηση του Τρικούπη που ακύρωσε τα νομοσχέδια που είχε ψηφίσει η προηγούμενη Βουλή ένα χρόνο πριν και αφορούσαν νευραλγικούς τομείς όπως η βιομηχανία, αλλά και η βελτίωση του φορολογικού συστήματος. Στη συνέχεια η εφ. δημοσιεύει τηλεγράφημα πολιτικών φίλων του Β. Νικολόπουλου από την Τρίπολη.
«Εκ Τριπόλεως.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΝ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΝ
Εις Αθήνας.
Αλγεινήν εντύπωσιν προυξένησεν εις το ενταύθα κοινόν και υποφαινομένους η καθ’ υμών ενέργεια συνεδρίου, ούσα προϊόν άκρου φατριασμού· έχομεν δι’ ελπίδος ότι χρόνος αποκαλύψει αυτώ οποίον βάραθρον εις τας συνταγματικάς του έθνους ελευθερίας ανοίγει, και καταστείλει τας αγρίας των παθών των ορμάς. Θάρσει αναξιοπαθών.
Γεωργ. Ροϊλός, Κωνστ. Δημητρακόπουλος,
Αλέξ. Πετρινός, Α. Αντωνιάδης, Δ. Κ. Π. Παπακωνσταντίνου, Β. Σινανιώτης, Δ. Κωνσταντόπουλος, Αγαμ. Πετρινός, Κ. Κωνσταντινόπουλος, Δ. Γαληνός, Χαρ. Μάνεσης, Γεώρ. Ταγκαλάκης, Δικηγόροι, Πέτρος Ιωαννίδης, Γεώρ. Κουλόπουλος, Π. Καρκαζής, Ιατροί Αθ. Δ. Σπηλιόπουλος κλπ.»174 .
Η ίδια εφ. μας πληροφορεί πως εκτός από τους πολιτικούς φίλους του πρώην υπουργού Β. Νικολόπουλου και τους συγγενείς του, πολλά άλλα άτομα τον επισκέφθηκαν στη φυλακή για να δηλώσουν την συμπαράστασή τους στο πρόσωπό του.
Η εφ. αναφέρει πως το έκτακτο παράρτημα της εφ. «Το Κράτος» ανασκεύαζε την κατηγορία του προέδρου του Αρείου Πάγου Γρίβα «επί καταχρήσει», τονίζοντας πως η απολογία του Β. Νικολόπουλου τυπώθηκε σε παράρτημα και πούλησε χιλιάδες αντίτυπα. Έπειτα αναφέρει πως ενεργό μέρος σε όλα αυτά, έχει ο Δεληγεώργης ο οποίος περιβάλλεται από μία ομάδα με σκοπό να δέσουν τις κατηγορίες κατά των δύο υποδίκων πρώην υπουργών. Ο συντάκτης της εφ. σχολιάζοντας τη δική του περίπτωση αναφέρει πως ο Δεληγεώργης επί κυβερνήσεως Δημ. Βούλγαρη ήταν κατηγορούμενος «επί εγκλήματι εσχάτης προδοσίας», αλλά γλίτωσε με παρέμβαση του τότε πρωθυπουργού, ο οποίος αν «δεν παρενέβαινεν υπέρ αυτού, δεν ηξεύρομεν σήμερον ποία κάτεργα θα τον εφιλοξένουν. Και τώρα ενώ εισέτι είναι υπόδικος μένεται κατά του σωτήρος αυτού! Ηθική εξαχρείωσις». Και στο ίδιο φύλλο η συντακτική επιτροπή σχολιάζει ως εξής: «Η επί της δικαιοσύνης επιτροπή της βουλής εις ην ανετέθη η υπόθεσις των επισκοπικών εξακολουθεί τελούσα όργια. Οι πράκτορες αυτής καταφεύγουσιν εις μέσα και εκτελούσι πράξεις ας αποτροπιαζόμεθα να αναφέρωμεν. Τα σχέδια και τας ιδέας προς εκτέλεσιν των οργίων τούτων δίδει ο περίκλυτος Δεληγεώργης ιστάμενος όπισθεν του περισκηνίου. Δια την ασέβειάν του ταύτην όμως τόσον αυτός ως και οι λοιποί σύντροφοί του θα δώσωσι ταχέως λόγον. Ο κ. Δεληγεώργης διαπράττει τα αίσχη ταύτα προς διπλούν σκοπόν, το μεν όπως κατά την σκέψιν του, καταστρέψη και εξοντώση το κόμμα του κ. Βούλγαρη, το δε όπως η ευθύνη των παρανομιών όλων τούτων αποδοθή εις το παρόν υπουργείον του Κουμουνδούρου, όπως πίπτοντος τούτου ανέλθη αυτός το ταχύτερον εις την εξουσίαν. Και βεβαίως ποίον άλλο αισχρότερον υπάρχει του ζητείν ψευδομάρτυρας προς ενοχοποίησιν αθώων ανθρώπων, ως του κ. Νικολόπουλου, του οποίου η απολογία βαθείαν ενεποίησε τη κοινωνία των Αθηνών εντύπωσιν, και εις μάτην οι νέοι Κριτίαι περιτρέχουσι τας οδούς όπως ικανοποιήσωσι τας ορέξεις του νεωτέρου Κατιλίνα, εκτελούντες πιστώς τας διαταγάς αυτού»175 .
-102-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου