Άλλο έντυπο με φιλικές διαθέσεις προς τους κατηγορούμενους πρώην υπουργούς επαινεί και αυτό τη στάση του διευθυντή της αστυνομίας. Ακόμα αναφέρει: «Σημειούμεν μόνον ότι οδυνηράν εντύπωσιν τοις πάσιν επροξένησεν ο βαθμός της εμπαθείας, και η έλλειψις των κανόνων της ευηγμένης συμπεριφοράς περί ανθρώπων οίτιτινες πολλάκις ανήλθον τα ύπατα της πολιτείας αξιώματα».
Η ίδια εφ. παρακάτω γράφει για τα επεισόδια που έλαβαν μέρος όταν προσέρχονταν στην επιτροπή οι δύο κατηγορούμενοι. «Έσπευσαν αι πρωιναί εφημερίδες να γράψωσιν ότι οι πρώην υπουργοί προσερχόμενοι ίνα απολογηθώσιν, εσυρίχθησαν υπό του πλήθους. Τούτο είναι ψευδέστατον. Μολονότι δε η αδρόφρων επιτροπή εκάλεσε τους υποδίκους εις ώραν καθ’ ην ο περίβολος του βουλευτηρίου έγεμεν εγκαθέτων, και τούτο βεβαίως από σκοπού, ουδέν εν τούτοις σχεδόν συνέβει ο κ. Βαλασσόπουλος προσήλθεν άνευ ουδεμιάς ταραχής την 4 ακριβώς· ο δε κ. Νικολόπουλος εν τέταρτον βραδύτερον. Καθ’ ην δε στιγμήν ανήρχετο την κλίμακα, εις κακοήθης, τον οποίον ο υπουργός ούτος είχε απολύσει της θέσεως, εδοκίμασε να συρίξη· αλλά το παριστάμενον πλήθος τω επέβαλε παραχρήμα σιωπήν, και α μη παρενέβαινεν υπέρ αυτού η αστυνομική αρχή, ήθελε λάβει τα επίχειρα της κακίας του· αυτή είναι η αληθής και μόνη υπόθεσις»162 .
Τους δύο κατηγορούμενους οδήγησε στη φυλακή ο δικαστικός κλητήρας Π. Φαρμακόπουλος ο οποίος τους παρέδωσε στον επιστάτη της φυλακής163 .
Οι δύο κατηγορούμενοι πρώην υπουργοί δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Υπέβαλαν αναφορά (ένσταση) στη Βουλή ο ένας με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ιωάννη Τυπάλδο και ο άλλος «εν ιδίω ονόματι» και όπως σχολιάζει συντάκτης: «Αμφότεραι αι ενστάσεις αυταί έχουσι την αυτήν βάσιν, προσβάλλουσαι την αρμοδιότητα της Βουλής εις το ορίζειν την διαδικασίαν της κατηγορίας των υπουργών, και προσκαλούσαι αυτήν να συγκροτήση αμέσως το κατά 81 άρθρον του Συντάγματος δικαστήριον, ως το μόνον, καθ'α διατείνονται, αρμόδιον να ορίση την διαδικασίαν και να επιληφθή νομίμως της υποθέσεως...»164 .
Εκείνες τις ημέρες στις 24 Οκτωβρίου 1875 ο αρχιεπ. Αργολίδος Καλλίνικος έφυγε από τη ζωή. Ο τοπικός τύπος έγραφε: «Ανεπαύθη εν Κυρίω την 24 του παρελθ. μηνός εν Προνοία προ πολλού πάσχων ο Σ. αρχιεπίσκοπος Καλλίνικος και εκηδεύθη ενταύθα την επιούσαν αξιοπρεπώς. Ο ατυχής Καλλίνικος εκοσμείτο υπό πολλών αρετών και ικανώς ενταύθα ετιμάτο και ηγαπάτο. Την προ πολλού δε ραγείσαν υγιείαν του συνέτριψαν τα εσχάτως διαθρυλληθέντα επισκοπικά. Κατέλιπε δε γονείς πτωχούς και απροστατεύτους, μνήμην δε αγαθού και εναρέτου ιεράρχου. Ο Θεός συγχωρήσαι και αναπαύσαι αυτόν εν σκηναίς δικαίων. Ο μακαρίτης Καλλίνικος αφήκε χρέη κατά τινας μεν δραχ. 30,000 κατ'άλλους δε 50,000»165 .
Η ίδια τοπική εφ. στηλιτεύει την απρεπέστατη στάση των Αθηναίων πολιτών απέναντι στους κατηγορούμενους πρώην υπουργούς «Οι συριγμοί κηλιδούσιν ουχί τους συριζομένους, αλλά τους συρίζοντας». Η ίδια εφ. συνεχίζει: «Εν τοιαύταις μεγάλαις και σοβαραίς υποθέσεσι καθ' ας εγείρεται το έθνος κατήγορον δύο ατόμων, κατασχόντων πολλάκις τα ύπατα αξιώματα της πολιτείας και διά πράξεις αυτών, ως κυβερνητών, κατηγορουμένων, απαιτείται σοβαρά και αξιοπρεπής πρός τους υποδίκους συμπεριφορά, ουχί εμπαθής αλλά ψυχρά και υψηλή δικαιοσύνη, ίνα μη χάση την υψηλήν σημασίαν του το μέγα τούτο εθνικόν έργον και πιστευθή ύστερον, ότι άδικος φορά φατριαστικών παθών και μεταβληθείσαι περιστάσεις και σκοποί πλάγιοι εξεμεταλλεύθησαν τα δικαιώματα, άτινα έδωκε και ανεγνώρισε τη Εθνική κυριαρχία ο συνταγματικός χάρτης»166 .
Η συμπαράσταση τμήματος του λαού στους δύο πρώην υπουργούς εκδηλώνονταν με αποστολή τηλεγραφημάτων όπως στην περίπτωση του Β. Νικολόπουλου, που σύμφωνα με τους οπαδούς του, αυτό το ευυπόληπτο πρόσωπο δέχτηκε την άγρια επίθεση της τριανδρίας των ηγετών, των αντίπαλων κομμάτων της Βουλής που καταδίωξαν για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας το συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο. Η εφ. «Ελλάς» δημοσίευσε τηλεγράφημα που έστειλαν πολίτες από την Τρίπολη167 . Την ίδια στιγμή ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα τοπικής εφ., η οποία αναφέρει πως μετά τον πρόωρο θάνατο του αρχιεπ. Αργολίδας Καλλινίκου, ο ανακριτής Εμμ. Λυκούδης ανάμεσα στα πρόσωπα που κάλεσε για ανάκριση, ήταν οι συγγενείς του μακαριστού αρχιεπ. Καλλινίκου, οι οποίοι κατέθεσαν σοβαρά στοιχεία για την υπόθεση. Το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει:«Τη εντολή της Ειδικής Επιτροπής της Βουλής ενηργήθησαν και ενταύθα ανακρίσεις περί των επισκοπικών, υπό του εντίμου και δραστηρίου ανακριτού κ. Εμμ. Λυκούδη την παρελθούσαν εβδομάδα. Λέγεται, ότι μεταξύ των πολλών, οίτινες ανεκρίθησαν, οι συγγενείς του μακαρίτου Καλλινίκου κατέθεσαν σοβαρά περιστατικά. Κατά την ανάκρισιν δε ανεφύη σπουδαίον τι ζήτημα. Μεταξύ των πραγμάτων του Καλλινίκου ευρέθησαν και επιστολαί τινες απεσφραγισμέναι, προς αυτόν απευθυνόμεναι και αφορώσαι την δωροδοκίαν, περί ης η κατά των Βαλασοπούλου και Νικολοπούλου κατηγορία. Ο ανακριτής διεφώνησε προς τον εισαγγελέα εάν ηδύνατο να γίνη χρήσις των επιστολών αυτών και να παραβιασθή το απόρρητον αυτών. Ο ανακριτής εφρόνει, ότι δυνάμει του άρθρ. 20 του Συντάγματος το απόρρητον των επιστολών αυτών είνε απολύτως απαραβίαστον. Ο εισαγγελεύς αντεδόξει. Υπεβλήθη συνεπώς προς το ενταύθα συμβούλιον των Πλειμμελειοδικών η λύσις του ζητήματος. Το δε συμβούλιον συγκείμενον εκ των δικαστών κ.κ. Μ. Χ. Σαράντου, Προέδρου, Χρ. Δέδε και Αρ. Νικολαΐδου, εμβριθώς σκεφθέν, συνεφώνησε προς τον ανακριτήν. Εισηγητής ην ο ευπαίδευτος κ. Χρ. Δέδες. Το βούλευμα πολλού λόγου άξιον θα δημοσιεύσωμεν εις το προσεχές φύλλον»168 . Η εφ. «Ελλάς» η οποία έτρεφε φιλικά αισθήματα για τους υπόδικους πρώην υπουργούς δημοσίευσε σε ένα έκτακτο παράρτημα την δεύτερη απολογία του Β. Νικολόπουλου αφήνοντας στο αναγνωστικό κοινό τη τελική κρίση. Πριν τη δημοσίευση της απολογίας η εφ. τονίζει: «Εντός του βουλευτηρίου και της αιθούσης όπου οι επτά συνεδριάζουσι, χαλκεύονται τα αισχρότερα όργια [...]». Η επιτροπή ιδούσα μεταιωθείσαν εκ της απολογίας του κ. Νικολοπούλου την πρώτην κατ'αυτού κατηγορίαν, έπλασε παρευθύς δευτέραν, μη ανεχομένη να διαφύγη των χειρών αυτής το θύμα. Επομένως μετεκαλέσατο εκ δευτέρου τον πρώην υπουργόν και τω απήγγειλε νέον κατηγορητήριον όχι πλέον επί συστάσει μετά του κ. Βαλασσοπούλου, αλλ'επί συνεργεία. Άνευ πολλού κόπου η νομική αυτής εξοχότης μετέτρεψε την κατηγορίαν! Αλλά αν εν αρχή υπήρξε μωρά, τώρα κατεδείχθη καθόλου γελοία. Η κατωτέρω καταχωριζομένη περίληψις της απολογίας του κ. Νικολοπούλου μαρτυρεί την αλήθειαν των λόγων μας. Το δίκαιον, το ξηρόν μόνον γράμμα του νόμου επικαλούμενον, αναφαίνεται εν όλη αυτού τη μεγαλειότητι! Ουδέν αφίνει ασαφές, τα πάντα ανασκευάζει. Και εν τούτοις η επιτροπή μετά την απολογίαν εξέδωκε το ένταλμα της φυλακίσεως! Αλλά τι ολιγώτερον έπρεπε να περιμένη τις παρ'ανθρώπων, οίοι ο Κολιάτζος και η συντροφία αυτού! Ιδού τι ο κ. Νικολόπουλος απελογήθη επί τη απαγγελθείση κατ'αυτού δευτέρα κατηγορία ουχί πλέον ως προχτές συστασιώτου του κ. Βαλασοπούλου, αλλ'ότι ως συνεργός αυτού τω παρέσχε προ, επί και μετά τας χειροτονίας δια της εξαιρετικής θέσεώς του και επιρροής συνδρομήν τοιαύτην άνευ της οποίας ο κ. Βαλασόπουλος δεν ηδύνατο να εκπεραιώση τας χειροτονίας.»«169 .
Ο πρώην υπουργός Β. Νικολόπουλος ισχυρίστηκε πως δεν γνώριζε τίποτα για τις δωροδοκίες εκ μέρους των υποψηφίων αρχιερέων, και πως δεν είχε καμία αρμοδιότητα για ζητήματα χειροτονιών και ζήτησε να του διευκρινίσουν ποια βοήθεια έδωσε αφού δεν χρειάζονταν η δική του συνδρομή για να τελεστούν οι χειροτονίες. Ζήτησε μάλιστα να υπάρχουν μάρτυρες κατηγορίας επειδή όπως ο ίδιος, Δρ. Νομικής, τόνιζε πως: «Υποθέτει, ότι δια να τω γίνεται τοιαύτη πρόσαψις πρέπει να ευρέθη μάρτυς όστις να κατέθεσε γεγονός τε ωρισμένον αφορών την παροχήν συνδρομής, διότι γενική τυχόν σκέψις ή συμπεράσματα δεν ανήκουν εις μάρτυρα, αλλά εις δικαστάς. Ο μάρτυς πρέπει να καταθέτη γεγονότα ωρισμένα κατά τας διατάξεις της Ποιν. Νομοθεσίας μας, αι δε σκέψεις και τα συμπεράσματα ανήκουσι κατόπιν εις τον δικαστήν εκτιμώντα τας μαρτυρίας. Η αρμοδιότης των υπουργείων είναι ωρισμένη ως και τα καθήκοντα του Υπουργ. Συμβουλίου. Εις τι συνίσταται λοιπόν η υποτιθέμενη συνδρομή;»170 .
Ταυτόχρονα η εφ. «Εθνικόν Πνεύμα» δημοσίευσε έγγραφο του προέδρου του Αρείου Πάγου προς τον πρόεδρο της Βουλής: «Χθες ανεγνώσθη εν τη βουλή έγγραφον του Προέδρου του Αρείου Πάγου, όπερ αμέσως κατωτέρω δημοσιεύομεν. Δια του εγγράφου τούτου αναγνωρίζεται και υπό του ανωτάτου δικαστηρίου το αναμφισβήτητον δικαίωμα της Βουλής του ενεργείν την προδικασίαν επί της εις δίκην εισαγωγής των υπ’ αυτής κατηγορουμένων υπουργών, και ανατρέπεται άρδην το μόνον τυπικόν επιχείρημα, όπισθεν του οποίου, αφέντες κατά μέρος την ουσίαν, ωχυρώθησαν οι δύο κατηγορούμενοι, ήτοι την αναρμοδιότητα της βουλής, και το άκυρον κατά συνέπειαν των εκδοθεισών κατ’αυτών αποφάσεων.
«Προς τον κύριον Πρόεδρον της Βουλής. Χθες μετά μεσημβρίαν περί την 4 και ημίσειαν ώραν, δια του δικαστικού κλητήρος του παρ’ω προΐσταμαι δικαστηρίου, μας επιδόθη η εγκλειομένη αναφορά του Ιω. Βαλασσοπούλου, πρώην υπουργού. Την αναφοράν ταύτην κατά καθήκον διευθύνω προς υμάς, διότι εγώ επί του παρόντος δεν δύναμαι να επιληφθώ της υποθέσεως, περί ης γίνεται λόγος εν αυτή. Βεβαίως η προφυλάκισις του αναφερομένου εγένετο μετά προηγηθείσαν απόφασιν της Βουλής, και τούτο, ως εικάζω, διότι η αποδιδομένη εις αυτόν πράξις εθεωρήθη ότι είναι εκ των υπαγομένων εις μίαν των εν τω άρθρω 81 του Συντάγματος μνημονευομένων κατηγοριών, και ότι φέρει χαρακτήρα κακουργήματος· εν τοιαύτη περιπτώσει η Βουλή έχει αρμοδιότητα και εξουσίαν ν’αποφανθή επί της προκειμένης αιτήσεως του κατηγορουμένου και να διατάξη ό,τι και δίκαιο και σύμφωνον με τάς διατάξεις του ημετέρου Συντάγματος είναι.
-99-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου