Το πρώτο βιβλίο του που εκδόθηκε ήταν το «Δέκα λόγοι εκκλησιαστικοί διά την μεγάλην τεσσαρακοστήν», το 1885, σε ηλικία 39 χρονών, 4ετής φοιτητής στη θεολογική σχολή της Αθήνας. Τα υπόλοιπα εκδόθηκαν συνεχώς μέχρι και το 1920, λίγο πριν τον θανατό του. Τα περισσότερα όταν ήταν διευθυντής στη Ριζάρειο, αλλά και από τη στιγμή που πήγε στην Αίγινα25 . «Λόγος εκκλησιαστικός εκφωνηθείς εν τω ναώ του Αγίου Νικολάου εν Καίρω τη Α΄ Κυριακή του Τεσσαρακονθημέρου», το 1886, καθώς και «Δύο λόγοι εκκλησιαστικοί» και «Λόγος περί εξομολογήσεως», το 1887. Το 1888 δημοσιεύει «Περί των ιερών συνόδων και κυρίως περί της σπουδαιότητος των δύο πρώτων οικουμενικών συνόδων» και «Περί των καθηκόντων ημών προς το Άγιον θυσιαστήριον». Το 1889 εκφωνεί «Λόγος περί της εν τω κόσμω αποκαλύψεως του Θεού» και «Λόγος εκφωνηθείς εν τω Αχιλλοπουλείω Παρθεναγωγείω κατά την εορτήν των τριών ιεραρχών». Το 1890 επανεκδίδει «Σχεδίασμα περί ανεξιθρησκείας», ενώ το 1955 εκδίδεται η «Θεία λειτουργία του αγίου και ενδόξου αποστόλου Μάρκου», την οποία είχε καταγράψει στην Αίγυπτο. Ακολουθούν οι τίτλοι «Αι οικουμενικαί σύνοδοι της του Χριστού εκκλησίας» (1892, 2η έκδοση), «Τα παρ’ ημίν τελούμενα ιερά μνημόσυνα» (1892), «Περί της εν τω κόσμω αποκαλύψεως του Θεού» (1892, 2η έκδοση), «Υποτύπωσις περί ανθρώπου» (1893) και «Περί επιμελείας ψυχής» (1894, έντεκα ομιλίες). Τέλος, το 1894 δημοσιεύει τη «Μελέτη περί των αποτελεσμάτων περί της ψευδούς και της αληθούς μορφώσεως» και αναλαμβάνει την «Φυσική θεολογία και χριστιανική ηθική» του Νεοφύτου Βάμβα στην Αλεξάνδρεια.
Τα παραπάνω βιβλία που γράφτηκαν μεταξύ 1892 και 1894, γράφτηκαν την εποχή που ασκούσε καθήκοντα ιεροκήρυκα στην Εύβοια, στη Φθιώτιδα και στη Φωκίδα και ταλαιπωρούμενος, αφού δεν αναγνωρίζονταν ως αρχιερέας λόγω του ότι δεν είχε συστατικό γράμμα από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας26 .
Ως διευθυντής της Ριζαρείου, ο Άγιος Νεκτάριος συνέγραψε πολλά σημαντικά έργα που ενίσχυσαν τη θρησκευτική και πνευματική εκπαίδευση των μαθητών του. Μεταξύ αυτών είναι οι «Ομιλίαι περί του θείου χαρακτήρος και του έργου του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (1895), το «Ιερών και φιλοσοφικών λογίων θησαύρισμα» σε δύο τόμους (1895), οι «Επικαί και ελεγειακαί γνώμαι Ελλήνων ποιητών» (1896), το «Μάθημα χριστιανικής ηθικής» (1897), το «Μάθημα ποιμαντικής» (1898), η «Ορθόδοξος ιερά κατήχησις» (1899) και η «Χριστολογία» (1901). Επίσης, το 1901 εξέδωσε τη «Μελέτη περί της αθανασίας της ψυχής και περί των ιερών μνημοσύνων» (2η έκδοση), ενώ το 1903 δημοσίευσε την «Ευαγγελική ιστορία δι’ αρμονίας των κειμένων των ιερών ευαγγελιστών Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννου».
Στα επόμενα χρόνια, εξέδωσε το «Προσευχητάριον κατανυκτικόν» (1904), το «Το γνώθι σαυτόν» (1904), καθώς και μελέτες για τη Μητέρα του Κυρίου και τους αγίους του Θεού.
Το 1905 δημοσίευσε μια ιστορική μελέτη για τις νηστείες, ενώ το 1906 επιμελήθηκε τον «Πανδέκτη των θεοπνεύστων αγίων γραφών» του Αντιόχου μοναχού.
Μετά την εγκατάστασή του στην Αίγινα, συνέχισε να παράγει έργα, όπως το «Τριαδικόν» (1908), τον «Κεκραγάριον του θείου και ιερού Αυγουστίνου» σε δύο τόμους (1910), και τις ιστορικές μελέτες περί του σχίσματος (1911, 1912).
Το 1913 εκδόθηκε η 2η έκδοση του «Προσευχηταρίου κατανυκτικού», ενώ το 1920 δημοσιεύθηκε η 2η έκδοση της «Χριστιανικής ηθικής της ορθοδόξου ανατολικής εκκλησίας». Μετά την κοίμηση του Αγίου, το 1955 εκδόθηκε η Θεία Λειτουργία του Αγίου Μάρκου και οι «Θρησκευτικές Μελέτες» το 1986.
-16-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου