«Εις τας μοναχάς αναθέτω το καθήκον της εκτυπώσεως των χειρογράφων μου, το καθήκον τούτο δύναται να αναθέτωσι και εις έτερον». Με αυτά τα λόγια από τη διαθήκη του, αποκαλύπτεται μία από τις βαθύτερες επιθυμίες του Αγίου Νεκταρίου: η εκτύπωση και η κυκλοφορία των βιβλίων του. Μετά την κοιμηση του, η μονή φρόντισε να εκδίδει μικρά φυλλάδια που δημοσίευαν αποσπάσματα από τις διδαχές του. Επίσης, εκδόθηκαν σε αυτοτελή τεύχη τα ποιητικά του έργα «Θεοτοκάριον» και «Τριαδικόν». Οι μοναχές της μονής εργάστηκαν επίσης για τη μελοποίηση των ποιημάτων της Παναγίας, ακολουθώντας τις υποδείξεις του Αγίου. Μια από αυτές, η μοναχή Θεοδοσία, ηγουμένη από το 1968 έως το 1978, υπηρέτησε ως πρωτοψάλτης της μονής κατά τη διάρκεια της ζωής του Αγίου32 . Γνωστό σε όλους το τροπάριο της Παναγίας «Αγνή παρθένε δέσποινα….», που φτιάχτηκε και μελοποιήθηκε στα βασικά του στοιχεία κατά τα πρότυπα του Αγίου Νεκταρίου και το οποίο ψάλεται στην Ελληνική γλώσσα σε όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες, οι οποίες τιμούν έτσι τον δημοφιλή και σ’ αυτούς Άγιο Νεκτάριο33 . Επίσης το 1955 εκδόθηκε και το βιβλίο του Αγίου «Γνώθι σ’ αυτόν». Όλα αυτά δείχνουν ότι οι μοναχές προσπαθούσαν πάντα να έχουν επαφή με τα συγγράμματα του και δεν ήταν αδιάφορες στις παραγγελίες του. Ταυτόχρονα όμως, όλα αυτά τα χρόνια, από την ίδρυση της μονής το 1904, έπρεπε να ασχολούνται και με την υποδοχή των προσκυνητών που έρχονταν στο μοναστήρι. Η υποδοχή αυτή των προσκυνητών ήταν γι’ αυτές μία πράξη λειτουργική. Τους υποδέχονταν ως απεσταλμένους του Θεού και ιδιαίτερα μετά την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου ως απεσταλμένους του Αγίου. Επίσης, θα ήταν πολύ δύσκολο για τις μοναχές της μονής, γυμνασιακής μόρφωσης όπως και η ηγουμένη επίσης, να επιμεληθούν ενός τόσο μεγάλου και δύσκολου έργου, όπως η έκδοση των απάντων του Αγίου Νεκταρίου. Ο Μητροπολίτης Ιερόθεος (1967-2000), ακολούθησε την απόφαση της μονής του Αγίου Νεκταρίου για την ανέγερση μεγάλου ιερού ναού ως πρώτη προτεραιότητα, αφού ιδιαίτερα στην πανήγυρη του χειμώνα οι πιστοί ήταν εκτεθειμένοι στις δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Έτσι συμφώνησε και ο ίδιος στην κατασκευή μεγάλου ναού ως κατεπείγουσα ανάγκη για την προφύλαξη των πιστών34 .
Το 1996 συνεκλήθησαν 2 μεγάλα συνέδρια από τον Μητροπολίτη Ιερόθεο για τον Άγιο Νεκτάριο. Σκοπό είχαν μέσω των εισηγήσεων από πανεπιστημιακούς καθηγητές να παρουσιαζόταν το εύρος και η θεολογική υπόσταση των έργων του Αγίου Νεκταρίου και έτσι θα διευκολυνόταν το έργο των καθηγητών που θα συγκροτούσαν το συμβούλιο, υπεύθυνο για την έκδοση των απάντων35 .
Ο Μητροπολίτης Προκόπιος (1912-1965), δεν ασχολήθηκε με την έκδοση των βιβλίων του Αγίου Νεκταρίου. Δικαιολογείται ίσως, αφού πολλές περιπέτειες πέρασε κατά τη διάρκεια της αρχιεροσύνης του. Εκδιώθηκε από Μητροπολίτης λόγω κομματικών διαφορών ενώ και η Αίγινα που υπαγόταν στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών μετακινήθηκε στη Μητρόπολη Ύδρας. Επίσης, ο Προκόπιος που ήταν Μητροπολίτης όσο ο Άγιος Νεκτάριος ήταν ακόμα εν ζωή, δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι είχε δίπλα του έναν Άγιο.
Ο Ιερόθεος (1967-2000), αντιμετώπισε πολλά και μεγάλα προβλήματα ερχόμενος στη Μητρόπολη και στην Αίγινα. Το πρώτο από αυτά και η πρώτη μεγάλη απόφαση ήταν η ανέγερση ενός μεγάλου ιερού ναού που θα μπορούσε να στεγάσει τους χιλιάδες προσκυνητές που προσέρχονταν κατά τις δύο πανηγύρεις, της 3ης Σεπτεμβρίου και 9ης Νοεμβρίου στη μονή. Ο μικρός ναός που ανεγέρθη από τον Άγιο Νεκτάριο το 1904, δεν μπορούσε να χωρέσει πάνω από 80 πιστούς36. Έτσι, αυτοί ήταν πολλές φορές εκτεθειμένοι στη βροχή και στα άσχημα καιρικά φαινόμενα. Για τον νέο ιερό ναό ήταν η πρώτη μεγάλη απόφαση του Μητροπολίτη. Ταυτόχρονα όμως πλήθος επιστολών έφταναν στη Μητρόπολη μέσω των οποίων ζητούσαν άδεια έκδοσης βιβλίων του Αγίου ή και μεταφράσεις αυτών37 .
-19-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου