Ο εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης εὑρισκόμενος ἐξόριστος στὴν Πάτμο δέχεται μὲ σειρὰ συνταρακτικῶν ὁραμάτων τὸ περιεχόμενο τοῦ Βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως. Ἕνα ἀπὸ τὰ συναρπαστικότερα ὁράματά του τὸ περιγράφει στὸ 5ο κεφάλαιο τοῦ Βιβλίου. Στὸ προηγούμενο, τὸ 4ο κεφάλαιο, ἀντίκρισε τὸν Θεὸ νὰ κάθεται σὲ ὑπέρλαμπρο θρόνο περιστοιχισμένος ἀπὸ 4 μυστηριώδη ζῶα, λειτουργικὰ πνεύματα δηλαδή, καὶ 24 ἡλικιωμένους ἄνδρες, τοὺς πρεσβυτέρους, ποὺ ἐκπροσωποῦν τὴ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία. Στὸ 5ο λοιπὸν κεφάλαιο λέει ὅτι εἶδε στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ βιβλίο παράδοξο. Ἦταν γραμμένο καὶ στὶς δύο πλευρὲς τῶν φύλλων του καὶ σφραγισμένο μὲ 7 σφραγίδες· ἑπτασφράγιστο! Τὴν ἴδια ἐκείνη στιγμὴ εἶδε ἕναν ἄγγελο νὰ φωνάζει μὲ δυνατὴ φωνή: Ποιὸς εἶναι ἄξιος νὰ ἀνοίξει τὸ βιβλίο καὶ νὰ λύσει τὶς σφραγίδες του; Ἡ φωνή του ἀντήχησε σὲ ὅλο τὸ σύμπαν: στὸν οὐρανό, στὴ γῆ, στὰ καταχθόνια τοῦ ἅδη. –Ποιός; –Κανείς! Ἡ ἔκπληξη τοῦ Εὐαγγελιστοῦ ἔγινε πόνος ἀφόρητος. Ἄρχισε νὰ κλαίει γοερά. Τότε τὸν πλησίασε, λέει, ἕνας ἀπὸ τοὺς 24 πρεσβυτέρους καὶ τοῦ εἶπε: –Μὴν κλαῖς! Κοίταξε… Νίκησε τὸ λιοντάρι ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα καὶ εἶναι ἀπόγονος τοῦ βασιλιᾶ Δαβίδ. Αὐτὸς θὰ ἀνοίξει τὸ βιβλίο καὶ τὶς σφραγίδες του. Ἔστρεψε τὸ βλέμμα του ὁ Εὐαγγελιστής, ἀντί ὅμως νὰ δεῖ λιοντάρι εἶδε «ἀρνίον ἑστηκὸς ὡς ἐσφαγμένον», ἕνα ἀρνὶ ποὺ στεκόταν ὄρθιο, ζωντανό, παρ’ ὅλο ποὺ εἶχε σφαγεῖ. Τὸ ἀρνί, ποὺ εἶχε 7 κέρατα καὶ 7 μάτια, πλησίασε τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ καὶ πῆρε ἀπὸ τὰ χέρια Του τὸ ἑπτασφράγιστο βιβλίο. Τότε τὰ 4 ζῶα καὶ οἱ 24 πρεσβύτεροι ποὺ κρατοῦσαν στὰ χέρια τους κιθάρες καὶ ὁλόχρυσα δοχεῖα μὲ θυμίαμα, γονάτισαν μπροστὰ στὸ «ἀρνίον» καὶ ξέσπασαν σὲ πρωτάκουστο ὕμνο:
–Ἄξιος εἶσαι, ἔλεγαν, νὰ πάρεις τὸ βιβλίο καὶ ν’ ἀνοίξεις τὶς σφραγίδες του, διότι «ἐσφάγης καὶ ἠγόρασας τῷ Θεῷ ἡμᾶς ἐν τῷ αἵματί σου…», θυσιάστηκες καὶ μᾶς ἀγόρασες γιὰ τὸν Θεὸ μὲ τὸ αἷμα Σου, παίρνοντας τοὺς πιστούς Σου ἀπὸ κάθε φυλὴ καὶ γλώσσα καὶ λαὸ καὶ ἔθνος. Καὶ τοὺς ἔκανες βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ βασιλεύουν σὲ ὅλη τὴ γῆ.
Τὴν ἴδια ὥρα ἑκατομμύρια ἄγγελοι δοξολόγησαν τὸν Θεὸ μὲ μεγάλη φωνὴ λέγοντας:
–Εἶναι ἄξιο τὸ «ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον» νὰ λάβει ὅλη τὴ δύναμη καὶ τὸν πλοῦτο καὶ τὴ σοφία καὶ τὴν ἰσχὺ καὶ τὴν τιμὴ καὶ τὴ δόξα καὶ τὴν εὐχαριστία.
Καὶ σὰν ἀπάντηση στὸν ὕμνο τῶν ἀγγέλων, ἀπὸ κάθε γωνία τοῦ σύμπαντος ὅλα τὰ κτίσματα ἀναφώνησαν:
–Στὸν Θεὸ ποὺ κάθεται στὸ θρόνο, καὶ στὸ «ἀρνίον» ἀνήκει ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ ἐξουσία στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων.
Ἡ συγκλονιστικὴ ὀπτασία κλείνει μὲ τὰ 4 ζῶα νὰ ἀναφωνοῦν «ἀμήν», ἐνῶ οἱ 24 πρεσβύτεροι ἔπεσαν κάτω καὶ προσκύνησαν.
Ὅλο τὸ μυστήριο τοῦ κόσμου καὶ τῆς ἀνθρώπινης τραγωδίας φανερώνεται στὸ θαυμαστὸ ὅραμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ. Τὸ ἑπτασφράγιστο βιβλίο περιέχει τὸ ἀπόρρητο σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ποιὸς θὰ τὸ ἀνοίξει; Κανείς! Μόνο τὸ «Ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον». Μόνο τὸ λιοντάρι ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴ φυλὴ τοῦ Ἰούδα, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔγινε καὶ ἄνθρωπος μέσα ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Παναγίας μας. Εἶναι ταυτόχρονα ἀρνὶ καὶ λιοντάρι. Λιοντάρι ὡς παντοδύναμος Θεὸς ποὺ θὰ συντρίψει τὸν θάνατο. «Ἀρνίον» ὡς ἐθελούσιο θύμα ποὺ θὰ θυσιαστεῖ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Εἶναι «ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰω. α΄ 29). Σταυρώθηκε πάνω στὸ Γολγοθά, ἔχυσε τὸ ἀτίμητο αἷμα Του καὶ μὲ αὐτὸ μᾶς ἀγόρασε, μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴν πολυχρόνια τυραννία τῆς ἁμαρτίας τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου. Μᾶς πῆρε ἀπὸ κάθε φυλὴ καὶ γλώσσα καὶ λαὸ καὶ ἔθνος καὶ μᾶς κατέστησε βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς. Κάθε πιστὸς εἶναι πλέον βασιλιάς, κάθε πιστὸς εἶναι ἱερέας. Κάθε πιστὸς προσφέρει – ὀφείλει νὰ προσφέρει – ὡς ἱερέας θυσία τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ ἐξουσιάζει ὡς βασιλιὰς τὰ πάθη του, τὴν ἁμαρτία, τὸν ἀντίθεο κόσμο, τὸν διάβολο. Γι’ αὐτὸ ὅλος ὁ οὐράνιος κόσμος ξεσπάει σὲ ὕμνους δοξολογίας καὶ εὐγνωμοσύνης: «Ἄξιόν ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον…»! Ἄξιον! Διότι αὐτὸ τὸ «Ἀρνίον» ὑπῆρξε καὶ εἶναι ὁ μόνος Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου, ὁ Νικητὴς τοῦ ἅδου, ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου. Αὐτὸς ἀνοίγει μία μία τὶς σφραγίδες τοῦ βιβλίου ποὺ περιέχει τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν τελικὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Αὐτὸς κατευθύνει τὴν ἱστορία, ἐξουσιάζει τὰ πάντα. Τὸ ὅραμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ εἶναι καὶ δικό μας ὅραμα. Κάθε φορὰ ποὺ μετέχουμε στὴ θεία Λειτουργία, βρισκόμαστε μπροστὰ στὸ θρόνο τοῦ ζῶντος Θεοῦ, ἀτενίζουμε τὸ «ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον», ἀκοῦμε τὸν οὐράνιο κόσμο νὰ ἐκρήγνυται: «Ἄξιόν ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον…»! Ἐκείνη τὴν ὥρα καὶ οἱ δικές μας ψυχὲς πρέπει νὰ ξεχειλίζουν. Ἡ καρδιά μας νὰ ἐκρήγνυται. Ἡ δοξολογία τῆς εὐγνωμοσύνης νὰ σείει τοὺς θόλους τοῦ Ναοῦ. Εἴμαστε πιὰ βασιλεῖς καὶ ἱερεῖς. Εἴμαστε ὁ λαὸς τῶν λυτρωμένων μὲ τὸ Αἷμα τοῦ Ἀρνίου. Ναί! «Ἄξιόν ἐστι τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον…»!
ΟΣΩΤΗΡ2058
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου