Η ηθική μας ελευθερία, μας υποχρεώνει να προνοούμε για τη σωτηρία μας· διαφορετικά, χανόμαστε. Στη συνέχεια, με παραπομπές στους Πατέρες της Εκκλησίας και θεωρώντας τα λόγια του Χριστού στην αρχή της ομιλίας ως επίσημη αναγνώριση της ηθικής μας ελευθερίας, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι δύο παράγοντες της σωτηρίας μας είναι η ελεύθερη θέληση του ανθρώπου και η χάρη του Θεού195 . Και ενώ η χάρη του Θεού πρωτεύει στο έργο της σωτηρίας, η θέληση του ανθρώπου πρέπει να θεωρείται προεξάρχουσα, καθώς αυτή είναι ο κύριος μοχλός που ανακινεί το αδρανές φρόνημα από την αμαρτία196 . Ο Άγιος Νεκτάριος χρησιμοποιεί πολλές παραπομπές στην Καινή Διαθήκη. Ο Σωτήρας Χριστός διέχυσε το φως της χάριτος στους «ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένους» (Λουκά 1, 79) και «επεζήτησε τὸ πρόβατόν τὸ ἀπολωλός», παραπέμποντας στους Ματθαίο 18, 12-14 και Λουκά 15, 3-7. Επιπλέον, «μυστικώς εἰς τὰς καρδίας ελάλησε», όπως αναφέρεται στην προς Γαλάτες 4, 6. Για τη θέληση του ανθρώπου, υπογραμμίζει ότι «αυτή φέρνει τον σταυρό στον ώμο», αναφερόμενος στους Ματθαίο 16, 24, Μάρκο 8, 34 και Λουκά 9, 23. Όσον αφορά το αυτεξούσιο του ανθρώπου, επισημαίνει ότι μπορεί να παρακούσει και να ακολουθήσει τον δρόμο «τὴν φέρουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν» (Ματθαίο 7, 13), λόγω «του φρονήματος τῆς σαρκὸς» (προς Ρωμαίους 8, 6). Στη συνέχεια, ο Άγιος Νεκτάριος αναφέρει ότι πρέπει να θέλουμε και να επιζητάμε τη σωτηρία μας. Είναι αναγκαίο να «ἀπαρνηθώμεν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν τοῖς πάθεσιν καὶ τὰς ἐπιθυμίας» (προς Εφ. 4, 22 και προς Κολ. 3, 9), να «ἀρωμεν τὸν σταυρὸν ἐπ’ ώμων» (Ματθαίο 16, 24, Μάρκο 8, 34, Λουκά 9, 23) και να «θελήσωμεν νὰ βαδίσωμεν τὴν στενὴν καὶ τεθλιμμένην ὁδὸν» (Ματθαίο 7, 14), ώστε να μπούμε από τη στενή πύλη στον παράδεισο. Η θέληση μας πρέπει να προηγηθεί, καθώς αυτό απαιτούν οι όροι με τους οποίους ο ίδιος ο Χριστός καλεί αυτούς που θέλουν να τον ακολουθήσουν. Δίνεται η χάρη, αλλά απαιτείται και η θέληση, η συγκατάθεση για να την αποδεχθεί κανείς. Η χάρη του Θεού, αν και άπειρη, δεν σώζει μόνη της, αφού δεν επιθυμεί να παραβιάσει το αυτεξούσιο του ανθρώπου197 . Η συγκατάθεση του ανθρώπου είναι κρίσιμος παράγοντας· διαφορετικά, ο Θεός θα μπορούσε να σώσει τους πάντες χωρίς να προσκαλεί κανέναν. Μάλιστα, προσκαλεί τον άνθρωπο με βαρύτατους όρους, ιδίως για εκείνον που ζει με τις αισθήσεις του και εργάζεται την αμαρτία. Στη βασιλεία του Θεού, δεν μπορεί να εισέλθει ο άνθρωπος που είναι διεφθαρμένος από την αμαρτία. Έτσι, πρέπει να ντυθεί «τὸν νέον, τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν» (Κολ. 3, 9- 10), όπως μας λέει ο Άγιος Νεκτάριος, χρησιμοποιώντας τα λόγια του αποστόλου Παύλου. Στη συνέχεια, τονίζει ότι η ζωή μας στη γη καθορίζει και τη θέση μας στον παράδεισο, παραπέμποντας στον Ιωάννη: «ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός αὐτοῦ πολλαί μοναὶ εἰσιν» (Ιω. 14, 2).
-70-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου