Πρέπει το πνεύμα μας να παρακολουθεί το πνεύμα του Κυρίου, η καρδιά μας να είναι κολλημένη πίσω του και η θέλησή μας να ταυτίζεται με τη θέληση του Χριστού. Τότε, απαρνιόμαστε τον εαυτό μας, αφού η θέληση της σαρκός υπάγεται στη θέληση του πνεύματος και αυτή είναι η πραγματική σταύρωση του σώματος210 . Αυτή την ακολουθία ζητάει από εμάς ο Χριστός και τότε είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. Οποιαδήποτε άλλη ακολουθία είναι πλάνη. Πλανώνται, συνεχίζει ο Άγιος, όσοι νομίζουν ότι είναι χριστιανοί και ότι ακολουθούν τον Χριστό επειδή φέρουν το όνομά του, ακούν και μαθαίνουν τις εντολές του, ενώ «δουλεύουν το νόμο της αμαρτίας» (Ρωμ. 6, 6)211 . Και ακόμα, «οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ τοῦ νόμου δίκαιοι παρὰ τῷ Θεῷ, ἀλλ᾿ οἱ ποιηταὶ τοῦ νόμου δικαιωθήσονται» (Ρωμ.2, 13). Και από τον Ιάκωβο τον αδελφόθεο: «Γίνεσθε δὲ ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταί, παραλογιζόμενοι ἑαυτούς. ὅτι εἴ τις ἀκροατὴς λόγου ἐστὶ καὶ οὐ ποιητής, οὗτος ἔοικεν ἀνδρὶ κατανοοῦντι τὸ πρόσωπον τῆς γενέσεως αὐτοῦ ἐν ἐσόπτρῳ· κατενόησε γὰρ ἑαυτὸν καὶ ἀπελήλυθε, καὶ εὐθέως ἐπελάθετο ὁποῖος ἦν. ὁ δὲ παρακύψας εἰς νόμον τέλειον τὸν τῆς ἐλευθερίας καὶ παραμείνας, οὗτος οὐκ ἀκροατὴς ἐπιλησμονῆς γενόμενος, ἀλλὰ ποιητὴς ἔργου, οὗτος μακάριος ἐν τῇ ποιήσει αὐτοῦ ἔσται. Εἴ τις δοκεῖ θρῆσκος εἶναι ἐν ὑμῖν μὴ χαλιναγωγῶν γλῶσσαν αὐτοῦ, ἀλλ' ἀπατῶν καρδίαν αὐτοῦ, τούτου μάταιος ἡ θρησκεία. Θρησκεία καθαρὰ καὶ ἀμίαντος παρὰ τῷ Θεῷ καὶ πατρὶ αὕτη ἐστίν, ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανοὺς καὶ χήρας ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν, ἄσπιλον ἑαυτὸν τηρεῖν ἀπὸ τοῦ κόσμου» (Ιακ.1, 22-27). Οπότε, συμπεραίνει ο Άγιος Νεκτάριος, η γνώση του νόμου και η τηρησή του είναι η ακολουθία του Χριστού, νόμος ελευθερίας. Γνώση χωρίς ενάρετη και χριστιανική ζωή δεν ωφελεί σε τίποτα και παραπέμπει στον Παύλο: «οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων. ἢ παραζηλοῦμεν τὸν Κύριον; μὴ ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν;» (Α΄Κορ.10, 21-22). Συνεχίζει με τα λόγια του Χριστού: «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ» (Ματθ.6, 24). Στη συνέχεια, ο Άγιος Νεκτάριος παραθέτει ένα απόσπασμα από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, στο οποίο υπάρχουν τρεις παραπομπές από τον Ιωάννη: «αὕτη γὰρ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν» (Ιω.17, 3), «ὁ πιστεύων εἰς τὸν υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον» (Ιω.3, 36) και «ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ Υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν, ἀλλ' ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ μένει ἐπ' αὐτόν» (Ιω.3, 36). Παραθέτει επίσης και απόσπασμα από τον Μέγα Βασίλειο και τον Άγιο Κύριλλο, Αρχιεπίσκοπο Ιεροσολύμων, όπου υπάρχει και παραπομπή από τον Ιωάννη: «εἰ τέκνα τοῦ ᾿Αβραὰμ ἦτε, τὰ ἔργα τοῦ ᾿Αβραὰμ ἐποιεῖτε ἂν» (Ιω.8, 39). Άρα, μας λέει, δεν υπάρχει κανένα όφελος από τη γνώση των γραφών, εάν δεν ακολουθούν τα έργα212. Ο χριστιανισμός, συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος, δεν είναι σύστημα φιλοσοφικό αλλά στηρίζεται όχι μόνο στο γνωστικό αλλά και στο βουλητικό και στο συναισθητικό του ανθρώπου, αφού δεν μορφώνει μόνο το πνεύμα αλλά έχει ως αρχή και τη διάπλαση της καρδιάς213 .
-76-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου