6.7 Εις την Μεγάλην Παρασκευήν ΄Γ

 β. Ότι χρειαζόταν Σωτήρα θεάνθρωπο προς καταλλαγή και απολύτρωση 

Στη συνέχεια, ο Άγιος αναλύει την ανάγκη του ανθρώπου για έναν Σωτήρα θεάνθρωπο, ο οποίος θα μπορούσε να φέρει την καταλλαγή και την απολύτρωση. Ο άνθρωπος, λόγω της αμαρτίας, έχει χάσει την επικοινωνία του με τον Θεό και χρειάζεται έναν μεσίτη, έναν Σωτήρα που θα αναλάβει τις αμαρτίες του και θα τον επαναφέρει στη θεία χάρη. Αυτή η αναγκαιότητα της σωτηρίας αναδεικνύει τη θεία φιλανθρωπία, καθώς ο Θεός δεν άφησε τον άνθρωπο να πλανιέται στη μοναξιά της αμαρτίας, αλλά έστειλε τον Υιό Του για να σώσει τον κόσμο128 . Επίσης, η θεία δικαιοσύνη που στα ζώα και τα φυτά τόσο δίκαια υπήρξε και τους έδωσε όλα τα απαραίτητα προσόντα για ύπαρξη, διαιώνιση του είδους και ευάρεστο βίο πως θα μπορούσε στον άνθρωπο, το τελειότερο των δημιουργημάτων, να πλασθεί από τον δημιουργό στη κατάσταση που ακόμα και σήμερα πολλοί άγριοι λαοί διατελούν, δηλαδή κακοδαίμων και άθλιος;129 . Επίσης, συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος , από την μελέτη των δημιουργημάτων συμπεραίνουμε ότι η δικαιοσύνη είναι ένα από τα ιδιώματα του Θεού. Ένα ιδίωμα που όλη η φύση μαρτυρεί. Οπότε πως ο Θεός θα μπορούσε να είναι άδικος με τον άνθρωπο; Έχοντας ήδη δει την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και αφού ο Θεός δεν μπορεί να έχει ιδιώματα που να αποκλείουν το ένα το άλλο, αλληλοαναιρούμενα, συμπεραίνουμε ότι ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ο αίτιος της καταστασής του130. Και την αιτία αυτή μας τη διδάσκει η Αγία Γραφή με την εξιστόρηση του βίου των  πρώτων ανθρώπων στον παράδεισο131. Η αμαρτία, λοιπόν, είναι η αιτία της  κατάστασης του ανθρώπου, η οποία τον κρατάει μακριά από τη θεία χάρη και την αληθινή ζωή. 

β. Η ανάγκη του Σωτήρα 

Συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος και μας λέει ότι ο άνθρωπος δεν μπορούσε μόνος του να σωθεί από την κατάσταση στην οποία βρισκόταν εξαιτίας της αμαρτίας. Η αμαρτία, που είναι έχθρα και αδικία απέναντι στον Θεό, απομάκρυνε τον άνθρωπο από τον Δημιουργό του. Αν η σωτηρία είναι η καταλλαγή με τον Θεό, ποιος άνθρωπος θα μπορούσε να προσεγγίσει το θείο; Ποιος θα μπορούσε να αποδώσει ικανοποίηση για την αμαρτία και να φέρει την καταλλαγή και την απολύτρωση; Αυτές οι ερωτήσεις αναδεικνύουν την αδυναμία του ανθρώπου να ανακτήσει τη θεία χάρη με τις δικές του δυνάμεις. Ποιος θα μπορούσε να είναι απαλλαγμένος τελείως από την αμαρτία, ώστε να έρθει σε κοινωνία με το θείο, το καθαρό, το άγιο, το οποίο αποστρέφεται την αμαρτία; Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα βρίσκεται στον Ιησού Χριστό, τον θεάνθρωπο, ο οποίος ήρθε να αναλάβει τις αμαρτίες του κόσμου και να φέρει την καταλλαγή μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Η θεϊκή του φύση του επιτρέπει να συνδυάσει τη δικαιοσύνη και την αγάπη του Θεού, προσφέροντας έτσι την ελπίδα της σωτηρίας σε όλους τους ανθρώπους132 . Έτσι, ο άνθρωπος ή θα χανόταν ή μέσω μίας νέας δημιουργίας του Θεού θα σωνόταν. Έτσι η θεία αγάπη έστειλε τον νέο Αδάμ, λέει ο Άγιος Νεκτάριος και παραπέμπει στον Παύλο (Α΄ Κορ.15, 45), για να  σώσει τον άνθρωπο133 . Αυτός, ο από τον ουρανό ερχόμενος νέος Αδάμ, θα έπρεπε να ‘ναι θεάνθρωπος, ώστε να μπορεί να έρθει σε κοινωνία και με τα δύο πρόσωπα και να διεκπεραιώσει το έργο της απολύτρωσης. Αυτός ήταν ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του ανθρώπου που τελείωσε την ανθρώπινη φύση, αφού μας έσωσε από τη δουλεία του διαβόλου και μας ανέδειξε Υιούς του θεού134 .

-53-