Γι’ αυτό, αυτός που θέλει να προσφέρει πνευματική λατρεία στον Θεό οφείλει:
α. να γνωρίζει την έξοχη φύση του έργου αυτού,
β. να έχει ως κίνητρο έρωτα πολύ και σφοδρό,
γ. να έχει συναίσθηση ότι ως άνθρωπος αναφέρεται στον Θεό.
Με τη συνδρομή αυτών των τριών αρχικών δυνάμεων της ψυχής (γνώση, βούληση, συναίσθηση), μπορεί ο χοϊκός άνθρωπος να προσφέρει καθαρή, πνευματική λατρεία, ευάρεστη και ευπρόσδεκτη από τον Θεό και να ελκύσει έτσι τη θεία χάρη και το Άγιο Πνεύμα164 .
Με τρεις τρόπους αναπέμπει την πνευματική λατρεία ο άνθρωπος προς τον Θεό. Αυτοί είναι η δοξολογία, η ευχαριστία και η δέηση. Στη δοξολογία μας προάγει
α) η κατανόηση των τέλειων ιδιοτήτων του Θεού, β) η εξαιτίας του (α) τάση να υμνήσουμε Αυτόν και να διηγηθούμε τα μεγάλα και θαυμαστά έργα του, γ) η συναίσθηση, η μυστική γλώσσα της ψυχής, μέσω της οποίας αισθανόμαστε τη μεγαλειότητα της φύσεως του Θεού και πληροφορούμαστε για τις αλήθειες που είναι πάνω από τη λογική165 .
Στην ευχαριστία, εξαιτίας της ευγνωμοσύνης που οφείλουμε στον Θεό, ο οποίος όχι μόνο έπλασε τον άνθρωπο για να τον καταστήσει μέτοχο της θείας του τελειότητας και μακαριότητας, αλλά και μετά την πτώση του ανθρώπου, τον ανέστησε, του έδωσε νέα ζωή και τον «ανέδειξεν υιόν και κληρονόμον της ουρανίου αυτού βασιλείας», παραπέμποντας στις προς Γαλάτες 4, 7 και Ρωμαίους 8, 16-17.
Στη δέηση, εξαιτίας της συναίσθησης της δικιάς μας αδυναμίας, της συνείδησης της παντοδυναμίας του Θεού και τρίτον της εφέσεως της ψυχής μας στην ουράνια βασιλεία, αφού αισθάνεται ότι αυτό είναι το τέλειο αγαθό και η ανέκφραστη ηδονή166 . Συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος, λέγοντας ότι για πλήρωση του υψηλού αυτού καθήκοντος που είναι η τριπλή λατρεία στον Θεό, απαιτείται καθαρότητα στον νου και διαύγεια πνεύματος. Και η επίτευξη των προσόντων αυτών, εξαρτάται από την υγιή κατάσταση του ηθικού μας βίου. Οπότε είναι ανάγκη να στρέψουμε την προσοχή μας στον ηθικό μας βίο, διαφορετικά
ξεφεύγουμε από τον σκοπό μας. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε ηθική μόρφωση, ώστε αληθινά πνευματικοί να γίνουμε και πνευματικά τον Θεό να λατρεύουμε167 . Και για να γίνει αυτό, πρέπει η ζωή μας να είναι σύμφωνη με τον ηθικό νόμο. Ο ηθικός νόμος είναι το αληθινό πρόγραμμα του ανθρώπου, το από τον Θεό, το οποίο πρέπει ο άνθρωπος να τηρεί κατά γράμμα σε όλη του τη ζωή. Η απόκλιση από τον ηθικό νόμο είναι μεγάλο ηθικό αμάρτημα. Συμπληρώνει ακόμα, ότι πρέπει να τηρούμε τον ηθικό νόμο ώστε «ακλινώς την εὐθεῖαν βαδίζειν ὁδὸν», παραπέμποντας στην Β΄ Πέτρου 2, 15. Έτσι, ως καθαρό πνευματικό ον τη λογική λατρεία να προσάγουμε προς τον Θεό και πατέρα μας168 . Εξαιτίας όμως του προπατορικού αμαρτήματος, συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος, που εκτός από τον θάνατο και τη φθορά στη σάρκα, έφερε και την ασθένεια στις δυνάμεις της ψυχής, ο άνθρωπος κατέστη αδύνατος και ανίκανος στην πλήρη εκτέλεση της τήρησης του ηθικού νόμου.
-62-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου