Η καθαρότητα του πνεύματος σκοτίστηκε, η βούληση εξασθένησε, η συναίσθηση έχασε τη δυναμή της, έτσι ο άνθρωπος αδυνατεί να διακρίνει το αγαθό από το κακό, αδυνατεί να επιλέξει το καλό και αδυνατεί να αισθανθεί την ασχήμια των πονηρών πραξεών του. Έτσι, ο άνθρωπος δέεται τη βοήθεια του Θεού για ενίσχυση των ψυχικών του δυνάμεων ώστε στον αγώνα που γίνεται στο πεδίο της καρδιάς του να επικρατήσει το αγαθό από το κακό, να εμπεδώσει τον ηθικό νόμο που θα του εξασφαλίσει την καθαρότητα του πνεύματος και της καρδιάς του και την κοινωνία με τον Θεό169 . Τη βοήθεια αυτή από τον Θεό, ο άνθρωπος την παίρνει από την εκκλησία, η οποία τον απαλλάσσει από το προπατορικό αμάρτημα, δυναμώνει τις ψυχικές του δυνάμεις και τον οδηγεί στην πνευματική τελειότητα και την κοινωνία με τον Θεό170 . Εδώ, ο Άγιος παραπέμπει στον Παύλο, λέγοντας για την εκκλησία ότι είναι «τὸ ἐπί γης τοῦ Θεοῦ ἑδραίωμα» και «ὁ στῦλος τῆς ἀληθείας» (Α΄ Τιμ.3, 15). Και ακόμα, ο άνθρωπος έχει ανάγκη την εκκλησία, για να πάρει δυνάμεις ώστε να υπερισχύσει «τοῦ ἕτερου νόμου τοῦ ἐν τοῖς μέλεσίν αυτοῦ, τοῦ ἀντιστρατευόμενου προς τον ηθικόν νόμον» (Ρωμ.7, 23). Κλείνει το πρώτο μέρος, λέγοντας ότι η πνευματική λατρεία, η οποία είναι εσωτερική ζωή, φανερώνεται και εξωτερικά μέσω διαφόρων ιεροτελεστιών. Έτσι, η εσωτερική και η εξωτερική λατρεία συνδέονται στενά και συνεργάζονται στο έργο της ανύψωσης του ανθρώπου. Στη συνέχεια, θα μιλήσει για το έργο και τον σκοπό της εξωτερικής λατρείας, τη σχέση της με την εσωτερική και τη φυσική της αναγκαιότητα.
Μέρος 2ο: Περί της εξωτερικής λατρείας
Η εξωτερική λατρεία έχει ως κύριο σκοπό τη μόρφωση και τη διάπλαση της καρδιάς, την οποία θέλει να ανακαινίσει και να αναδείξει σε ναό άγιο του Θεού. Όπως συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος, «θέλει ἐνοικήσει καὶ ἐμπεριπατήσει» και «μονὴν ἐν αὐτῇ ποιήσει», παραπέμποντας στις Β΄ Κορινθίους 6, 16 και στον Ιωάννη 14, 23, αντίστοιχα 171. Οπότε κάθε ενέργεια της εξωτερικής λατρείας τον σκοπό αυτόν πρέπει να επιδιώκει. Έτσι, όταν δεν πετυχαίνουμε τον σκοπό αυτόν, σημαίνει ότι η πράξη μας ήταν έργο χωρίς σημασία και χωρίς αξία. Οι αγαθοεργίες, δηλαδή τα έργα της αγάπης, ανήκουν επίσης στην εξωτερική λατρεία, αφού από αυτές φανερώνονται τα αισθήματα της καρδιάς μας, τα οποία είναι προϊόν της εσωτερικής λατρείας. Εικονίζουν την εσωτερική μας διάθεση. Εάν αυτά υπαγορεύονται σε εμάς από την αγάπη για τον Χριστό, είναι όντως έργα λατρείας. Εάν όμως, δεν έχουν αυτή τη χάρη και η αφορμή τους είναι άλλη, δεν είναι έργα λατρείας ή αρετής και ο χαρακτήρας τους είναι ψεύτικος και επίπλαστος172 . Αυτός που αμελεί την καρδιά του και εκτελεί έργα αγάπης δεν μπορεί να ζητά την κοινωνία με τον Θεό. Αλλά και τα έργα αυτά δεν είναι έργα αγάπης αφού δεν ξεκινάνε από αυτή.
-63-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου