Ο Άγιος Νεκτάριος συνεχίζει, λέγοντας ότι δεν πρέπει να περιμένουμε τις ξένες προσευχές και δεήσεις για να ικανοποιηθεί η θεία δικαιοσύνη που εμείς προσβάλαμε. Αν αμαρτήσαμε και αισθανόμαστε τη συνείδηση να μας ελέγχει, μαζί με τις δεήσεις και τις ευχές των άλλων, χρειάζεται και ο δικός μας πόθος για εξιλέωση του Θεού, καθώς και φροντίδα για να παύσουμε τον έλεγχο της συνείδησης. Στο σημείο αυτό, παραπέμπει στον απόστολο Ιάκωβο, που μας λέει ότι «όπως όταν ασθενούμε επιζητούμε μεν τις ευχές, αλλά και με το έλαιο χριόμεθα» (Ιακ. 5, 14-15). Χρειάζεται, συνεχίζει ο Άγιος Νεκτάριος, ηθική αναγέννηση, χριστιανικός βίος, ενάρετη και σεμνή πολιτεία, προσοικείωση με το θείο, τελειότητα και αγιότητα, ώστε έτσι «γινόμεθα μέτοχοι ζωής αιωνίου», παραπέμποντας στην προς Εβραίους 3:1250 .
Κλείνει την ομιλία, λέγοντας ότι μάταιες οι δεήσεις των πνευματικών, οι παρακλήσεις των μισθωμένων, τα σαρανταλείτουργα, αν δεν μετανοήσουμε και δεν ικανοποιήσουμε τον Θεό. Σωζόμαστε με τη συντριβή της καρδιάς.
6.18 Περί εξομολογήσεως
Ότι η εξομολόγησις είναι αναγκαία
Ο Άγιος Νεκτάριος ξεκινά αυτή την ομιλία χωρίς κάποιο ρητό από την Αγία Γραφή, αφού μάλλον θεωρήθηκε ως το δεύτερο μέρος της προηγούμενης ομιλίας, η οποία είχε τον ίδιο τίτλο.
Η εξομολόγηση είναι αναγκαία γιατί:
α) είναι εντολή του Θεού,
β) επαναφέρει και αποκαθιστά την ειρήνη μεταξύ Θεού και ανθρώπων και
γ) ηθικά και πνευματικά, ωφελεί τον άνθρωπο.
Αρχικά, ως τεκμηρίωση για το ότι είναι εντολή του Θεού, παραθέτει περικοπές από την Παλαιά Διαθήκη. Στη συνέχεια, αναφέρεται στον Βαπτιστή Ιωάννη, τον κήρυκα της μετανοίας, όπως τον ονομάζει, όπου οι προσερχόμενοι για να βαπτιστούν εξομολογούνταν πρώτα τις αμαρτίες τους. Παραπέμπει στον Ματθαίο: «Τότε ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν ῾Ιεροσόλυμα καὶ πᾶσα ἡ ᾿Ιουδαία καὶ πᾶσα ἡ περίχωρος τοῦ ᾿Ιορδάνου καὶ ἐβαπτίζοντο ἐν τῷ ᾿Ιορδάνῃ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν» (Ματθ. 3, 5-6). Οπότε, συμπεραίνει ο Άγιος Νεκτάριος ότι η εξομολόγηση είναι θεία εντολή και έτσι ακριβώς πρέπει να τηρείται για τη σωτηρία των μετανοούντων. Στην Καινή Διαθήκη, η εντολή αυτή πήρε νέο κύρος, αφού ήταν ο δρόμος για την είσοδο στον χριστιανισμό. Αυτό φαίνεται και από την εξομολόγηση των βαπτιζόμενων στον Ιωάννη, το βάπτισμα του οποίου ήταν προεισαγωγή στον χριστιανισμό, αφού και ο ίδιος έλεγε: «ἐγὼ μὲν βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν· ὁ δὲ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μου ἐστίν, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς τὰ ὑποδήματα βαστάσαι· αὐτὸς ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ καὶ πυρί» (Ματθ. 3, 11)251 . Επίσης, από την προσέλευση των Εφεσίων στον χριστιανισμό, αναφέρει ο Άγιος Νεκτάριος: «πολλοί τε τῶν πεπιστευκότων ἤρχοντο ἐξομολογούμενοι καὶ ἀναγγέλλοντες τὰς πράξεις αὐτῶν» (Πράξ. 19, 18). Το «πάτερ ημών», συνεχίζει, είναι μία συνεχής και καθημερινή εξομολόγηση και παραπέμπει στον Ματθαίο 6, 9-13. Το αίτημα για άφεση αμαρτιών είναι και ομολογία των αμαρτιών. Ακολουθούν δύο παραπομπές στην Καινή Διαθήκη. Από τον απόστολο Ιάκωβο: «ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (Ιακ. 5, 16). Από τον Ιωάννη: «ἐὰν ὁμολογῶμεν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν, πιστός ἐστι καὶ δίκαιος, ἵνα ἀφῇ ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας καὶ καθαρίσῃ ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀδικίας» (Α΄ Ιω. 1, 9). Στη συνέχεια, ο Άγιος Νεκτάριος παραθέτει μαρτυρίες για την εξομολόγηση από αρχαίους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, αλλά και από αρχαίους Έλληνες, δείχνοντας ότι ακόμα και οι αρχαίοι Έλληνες τη θεωρούσαν αναγκαία και ωφέλιμη. Αυτός που δεν εξομολογείται τις αμαρτίες του ποτέ δεν βρίσκει ανάπαυση, βρίσκεται συνεχώς κάτω από το βάρος της ενοχής, μακριά από τον Θεό, γι’ αυτό και η ψυχή του θλίβεται και πονάει252 . Αυτό γιατί η ψυχή συναισθάνεται την αμαρτία και ζητάει ανακούφιση. Η ψυχή ζητάει την εξομολόγηση γιατί γνωρίζει τη θεία εντολή, ότι αυτή είναι το μόνο μέσο συμφιλίωσης και διαλλαγής με τον Θεό. Μόνο η Εκκλησία, μας λέει ο Άγιος Νεκτάριος, έχει λάβει την εξουσία να συμφιλιώνει τον άνθρωπο με τον Θεό και να φέρνει τη θεραπεία, δηλαδή την άφεση των αμαρτιών. Γι’ αυτό και καθένας που έχει αμαρτήσει, οφείλει σε αυτήν να προστρέχει.
-92-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου